الفصل السادس

الحلقه ال من رواية مرات الظابط
بقلم نورا عبدالرؤوف
عند هايدى بتجهز نفسها عشان تروح الشركه نزلت هايدى وركبت عربيتها وهى فى الطريق فى عربيه عدت من جمبها وخبطت فى عربيتها وصاحب العربيه وقف
هايدى بعصبيه وهى نازله من العربيه : هو يوم اسود من اوله وراحت لصاحب العربيه .. انت ياعم انتى اعمى ولا ايه
نزل صاحب العربيه وراحلها : انا اسف مخدتش بالى ..
هايدى بعصبيه ونرفزه : اعمل ايه بأسفك وانت دمرت العربيه كده
الشاب بهدوء : ممكن ادفع حق اللى اتكسر
هايدى بزعيق : ليه وانت فاكرنى هقبل العوض ولا ايه
الشاب : الله اعملك ايه بقي اعتذار واعتذرت فلوس تصليح العربيه وعرضت اعمل ايه تانى وبعدين انتى مالك زعلانه اوى كده اش حال مالعربيه ميته ٣ مرات قبل كده وماشيه بالذق دى منظر عربيه دى
هايدى ووشها احمر من كتر الغضب : اه مانت عشان ربنا مديلك ماشي تتنك ع خلق الله بس ماشي والله لاوريك ..
راحت هايدى فتحت شنطه العربيه وخدت مفتاح صليبه وكسرت مراية العربيه بتاعته
الشاب بغضب : ايه اللى انتى هببتيه ده
هايدى ببرود : عادى رديت حقى واحده بواحده
الشاب بمنتهى الغضب : وحياه ربنا لولا انى مابمدش ايدى ع ستات كنت سويتك بالاسفلت غورى من وشى
هايدى ببرود واستفزار : براحه ع نفسك ياعم الحلو لايطقلك عرق ولا حاجه .. يلا باى ياامور وابقي اخد بالك بعد كده
وركبت هايدى عربيتها ومشت راحت الشركه وطلعت للسكرتاريه
هايدى : لو سمحتى عندى ميعاد مع كريم بيه
السكرتيره : اقوله مين يافندم
هايدى : قوليله هايدى مجدى المحاميه جايه من مكتب استاذ اشرف
السكرتيره : تمام اتفضلى استريحى اديله خبر
قعدت هايدى مستنيه تدخل وسمعت بنتين من السكرتاريه بيتكلمو
البنت ١ : ربنا يستر كريم بيه
متعصب اوى
البنت ٢ : اول مره اشوفه متعصب اوى كده ربنا يعدى اليوم ده ع خير ياارب
السكرتيره ندهت لهايدى : استاذه هايدى اتفضلى كريم بيه مستنيكى جوه
قامت هايدى ودخلت
هايدى : صباح الخير ياكريم كريم وهو مديلها ضهره وواقف عند الشباك : صباح النور اهلا اتفضلى استريحى
هايدى وهى بتقعد : شكرا
كريم لف ورايح يقعد ع مكتب : ها يااستاذه هايدى وبصلها ولسه هيكمل اتصدم
هايدى بصدمه : هو انت
كريم بغضب : انتى
هايدى فى سرها : اللهم صلى ع النبي الشغلانه طارت
كريم بسخريه : جيتى لقضاكى يااستاذه
هايدى وصوتها مش طالع : احمم كريم بيه حضرتك اللى كنت غلطان الصبح وقعدت تتريق ع عربيتى ده غير ان حضرتك كسرتلى المرايا وانا ردتها لحضرتك وك
كريم قاطعها بصرامه : خلاص خلصنا .. خلينا فى شغلنا احسن
هايدى : تمام
وقعدوا يتكلموا فى الشغل
"نقف شويه نعرف كريم : كريم السيوفى صاحب اكبر شركات هندسه معماريه فى الشرق الاوسط ..فى سن ٣٢ سنه وسيم ورياضي شخصيته هاديه وغامضه وفى نفس الوقت.. له هيبه والكل بيعمله الف حساب وبيحترمه "
نروح مكان تانى عند نورهان فى المكتب دخل المكتب عندها عم ابراهيم
عم ابراهيم : صباح الخير يااستاذه نورهان
نورهان : صباح النور ياعم ابراهيم
عم ابراهيم : استاذ اشرف عاوزك فى مكتبه
نورهان : حاضر ياعم ابراهيم هروحله دلوقت
قامت نورهان وراحت لاستاذ اشرف

استاذ اشرف : هاا يانورهان عملتى ايه ف القضيه اللى روحتى عشانها اسكندريه
نورهان : القاضي اجلها يااستاذ اشرف
استاذ اشرف : تمام بس شدى حيلك يانورهان عشان لو رامى السويسي مخدش براءه هنروح ف داهيه كلنا
نورهان : متقلقيش يااستاذ انا شغاله ع القضيه دى ليل نهار
استاذ اشرف : تمام ربنا يوفقك يانورهان
نورهان : شكرا يااستاذ اشرف عن اذنك
خرجت نورهان وراحت مكتبها طلعت تليفونها وكلمت هايدى تتطمن عليها
نورهان : الو ايوه يابنتى عملتى ايه
هايدى : اسكتى يانورهان ع اللى حصلى
نورهان : ف ايه يابنتى ايه اللى حصل
هايدى : اما اشوفك ابقي احكيلك تعالى نتقابل بعد اما نخلص شغل
نورهان : ماشي وانا هكلم نور ومريم اقولهم
هايدى : اشطا سلام
نورهان كلمت مريم وقالتلها انهم يتقاقلو بعد اما يخلصوا شغل
نروح عند مريم ونور فى البنك
مريم راحت لنور : بت يانور
نور وهى مشغوله ف الورق اللى قدامها : امممممم
مريم : انتى بتعملى ايه
نور وهى لسه باصه ف الورق : بلعب
مريم : طب ياظريفه ركزى معايا
نور سابت الورق وبصتلها : عاوزه ايه يابت انتى انتى مش وراكى شغل جيالى ليه
مريم : نورهان كلمتنى وبتقولى نتقابل بعد الشغل
نور : ماشي يلا بقى روحى انجزى خلصي شغلك عشان ياحلوه المدير ميلبسكيش فى شفت تانى
مريم وبتجرى : لا وع ايه انا هروح انجز شغلى يلا سلام
ونروح عند زين فى مكتبه
دخل احمد على زين فى مكتبه : هااا يابنى
زين : ايه ياعم خضتنى حد يدخل ع حد كده عاوز ايه وكذه مره اقولك خبط قبل ماتدخل
احمد : ياعم بقي بنسي وبعدين هو انا فتحت عليك باب الحمام ده مكتب ظابط زين : مش هخلص منك انجز عاوز ايه
احمد بإبتسامه : جعااان

زين بسخريه : وانت جاي لماما تأكلك ولا ايه مش كبرت انت ع كده
احمد : هاهاهاها ايه ياعم العسل اقصد ننزل نتغدى سوا
زين : ماشي يلا بينا وانا اللى عازم كمان
احمد : اشطا ياااصحبي يلا بينا
راحو مطعم ع البحر وهما بيتغدوا
احمد : هااااى بتفكر ف ايه يازين
زين بشرود : مش عارف يااحمد القضيه بتاعه رامى السويسي دى شغلانى اوى
ده غير كمان فى بت محاميه ظهرت كده ف الحوار
احمد : تفتكر ممكن تكون محاميه شمال
زين : لا متوقعش ده انا لما قابلتها قبل كده ف المطعم وعرضت عليها ادفع الحساب انا لما مكنش معاها فلوس تكفى اتخانقت معايا
احمد : ايه ده ثانيه واحده انت شوفتها قبل كده
زين : اه وحكالها كل اللى حصل ماساعه ماشاف نورهان لحد يوم المحكمه
احمد : امممم اومال ايه اللى يخليها تدافع عن واحد مجرم زى ده
زين : مش عارف ماعلينا خللينا ف قضيه السويسي دى المعقده
وقعدوا يتكلموا سوا
نرجع للبنات اتقابلو وراحوا كافيه
نورهان : ها ياهايدى ايه اللى حصل فى الشركه انهارده
هايدى : حكتلهم كل اللى حصل
مريم : يخربيتك انتى عملتى كل ده فى كريم السيوفى ياااقادره
هايدى : الله ماهو اللى خبطت عربيتى واتريق عليها كمان
نور : لا بس محترم والله واحد غيره كان جابك من شعرك
هايدى : يسطا عيب محدش يقدر يعملى حاجه
نورهان بضحك : عاااش ياصاحبي عااش
وقضوا البنات اليوم مع بعض
وعدى اسبوع وكل حاجه ماشيه تمام وجه ميعاد اللى هيتقابلو فيه البنات
هايدى : بقولكوا ايه
نور : ايه
هايدى : الشركه عامله رحله فى الويك اند للساحل ماتيجوا معايا نروح
نورهان بتفكير : اشطا مفيش مشكله هقول لاهلى ف البيت ونيجى
نور ومريم : اشطا واحنا كمان
نورهان : بس احنا هنيجى بعربيه نور عشان احسن عربيه فينا وانتى ياهايدى هتركبي الباص بتاع الشركه
هايدى : اشطا نتقابل بقى الساعه ٥ بعد الفجر عشان نسافر
نور : طب ماتيجو تباتو معايا انهارده
مريم : ماشي بس لازم نروح نجيب هدوم لينا الاول ونعرف اهلنا
نور : خلاص اشطا يلا بينا
وقاموا البنات كل واحده روحت بيتها عرفت اهلها وجابت هدوم وراحو باتو عند نور
عند زين فى اسكندريه
احمد : بقولك ايه يازينو
زين : قول يااخره صبرى
احمد : ماتيجى نشد ع الساحل بكره اصل انا زهقت اوى من كتر الشغل
زين بضحك: لا وانت بتتعب اوى ياااض .. ماشي ياعم نروح وماله
احمد : خلاص هفوت عليك الصبح نسافر سوا
زين : ماشي يااحمد يلا سلام
>>>>>>>>>
جه يوم السفر الصبح البنات جهزوا ونزلوا ووصلو هايدى للباص
وهما سافروا بعربيه نور ووصلوا الساحل
نور : حمدلله ع السلامه يابنات
مريم : الله يسلمك يلا ننزل نقايل هايدى
نزلو وراحو قابلو هايدى وحجزوا اوضه ف نفس الفندق ليهم ونورهان هتنام مع هايدى ف نفس الاوضه ومريم ونور ف اوضه تانيه وزين واحمد نزلو فى نفس الفندق
طلعوا ارتاحوا من السفر وبعدين نزلوا راحو عند البحر البنات وفضلوا يلعبوا ويهزروا وهما بيلعبو جه واحد عاكس البنات وهما مردوش ف راح مقرب من هايدى واتحرش بيها هايدى لفت وضربته بكل قوتها بالقلم ع وشه
هايدى : انت حيوان وقليل الادب ومتربتش
الشاب : انتى عبيطه انتى بتمدى ايدك عليا انتى متعرفيش انا ابن مين
هايدى : والله لو تكون ابن مين انت حيوان ومتربتش
الشاب اتعصب ولسه هيمد ايده ع هايدى
حد مسك ايده وضربه بالبوكس
كريم : اللى يضرب ست يبقى ست زيها
وفضل يضرب فيه بكل غضب لحد ماجه الامن وخدوه منه بالعافيه
كريم راح لهايدى اللى كانت واقفه مع البنات بتعيط : انتى كويسه
هايدى وهى بتعيط وبتهز راسها بمعنى اه
كريم : طب اهدى لوسمحتى لنا نجبلك حقك من الكلب ده
هايدى بعياط : شكرا ياكريم بيه
كريم : لا شكرا ايه انا مسؤل عن كل واحد ف الشركه دى وحمايتكو مسؤليتى .. يلا بعد اذنكوا
نور بإنبهار :واووو مين القمر
هايدى كانت لسه بتعيط وضحكت من كلام نور : ههههه ده كريم بيه صاحب الشركه
نور بهيام : طب مرتبط
نورهان ومريم بيضحكوا ع منظرها
هايدى بضحك : على ما اظن لا بس انسي ده تقيل جداااا ده ياجبل مايهزك ريح
نور : ياخساره يلا مالوش ف الطيب نصيب
هايدى : ههههه طب يلا ياختى انا هطلع حد طالع
مريم : اه انا يلا عاوزه اطلع ارتاح شويه
نور : لا انا مش هطلع دلوقت هتمشي شويه ع البحر
نورهان : وانا كمان
هايدى : ماشي يلا يامريم
نور ونورهان وهما بيتمشوا سرحوا ف البحر وكل واحده ف افكارها
نور : مالك يانورا بتفكرى ف ايه
نورهان : مش عارفه يانور فى قضيه صعبه اوى مش عارفه احلها ازاى
نور بهزار : نورهان مصطفى المحاميه يصعب عليها قضيه لا مش مصدقه
نورهان : ههههه ياستى القضيه معقده اوى ده غير زين ده قالى انى هخسر القضيه
نور : ثانيه واحده وانتى شوفتى زين فين
نورهان : حكتلها يوم المحكمه لما شافت زين
نور : اوبااااااا طب هو ايه اللى جابه المحكمه
نورهان : مش عارفه
نور : بس زين ده
چنتل اوى تفتكرى ممكن يكون شغال ايه
زين : ظابط شغال ظابط
نور ونورهان صوتوا من الخضه
نورهان بخضه : يخرببتك انت بتتطلعلى منين
زين بضحك : ماقولتلك بقي قبل كده من اى حته تتصوريها
احمد وهو باصص لنور : مش تعرفنا يازين
زين وهو باصص لنورهان وبيضحك : دى ياسيدى المحاميه اللى قولتلك عليها واسمها نورهان
نورهان بعصبيه : وانت عرفت اسمى منين ان شاء الله
زين : انتى غبيه يابت مانا كنت موجود يوم جلسه المحكمه وسمعت اسمك
نورهان بزعيق : بقولك ايه احترم نفسك انا بقولك اهو
زين بهدوء وهو بيقرب من نورهان : هتعملى ايه يعنى هاااا
نورهان ارتبكت : اا..ا. في ايه ماتبعد شويه ايه القرف ده
نور : خلاص بقي يانورهان
نورهان : انتى مش شايفه يانور بيتكلم ازاى
احمد بإنبهار وهو بيبص لنور : ايه ده الله اسمك نور اسمك حلو اوى زيك
نورهان وهى بتبص لاحمد وبسخريه : وده مين ده كمان ان شاء الله انتو طلعتولنا منين
زين ببرود وابتسامه صفرا وحاطط ايده ف جيبه : من البحر
نورهان : هاهاهاهاها خفه يلا يابنتى نمشى ونسيبهالهم مخدره
احمد بهيام وهو باصص لنور : ليه ماتسيبى نور
نورهان بعصبيه : نعم ياعم الامور سمعنى كده تانى ..
احمد وهو بيبص لزين بصوت واطى : لا ياعم ليك حق اى نعم قصيره بس لسانها طوله مترين
زين بضحك : هههههههههههههه انت لسه شوفت حاجه
نورهان بعصبيه : بتضحك على ايه
زين ببرود : وانتى مالك
نورهان : هغور واسيبهالك بس اياك شوف بس اياك اشوفك قدامى تانى
زين ببرود وبإبتسامه بارده : لا حوشى حوشي انا بتلزق فيكى يابت
نور : خلاص بقي ياجماعه صلوا ع النبي
احمد بهيام : عليه الصلاه والسلام .. فى حد حلو كده
نورهان : الحلو بعد الكشرى ياعم الامور
واخدت نور ومشت وهى متعصبه جداا
احمد : ايه ده ياعم محاميه من المدبح
زين بضحك : اهى ع طول كده كل اما اشوفها الاقيها بتهب فى وشي وتتضارب معايا
احمد بإعجاب : بس ايه نظام صاحبتها دى
زين : لا معرفش انا مشوفتهاش غير يوم المطعم بس ... بس ايه ياواد انت طبيت ولا ايه
احمد : ومالو ياعم اما اطب البت زى القمر وهاديه وتتحب .. وانت ياصاحبي مش ناوى تتطب انت كمان
زين : لا ياعم مليش انا فى حياه الجواز دى
احمد بخبث: بس البت المحاميه دى عينيها حلوه
زين بشرود : اه خضرا وحلوه .... انتبه للى هو بيقولو .. بس لا ياعم دى لسانها مترين وانا مستحيل احبها
احمد بشرود : متعرفش النصيب هيودينا فين ياصحبي المهم يلا نطلع ونتقابل فى حفله بالليل
زين : يلااا
ونكمل الحلقةالجاية