الفصل الثاني

الحلقة التانية من رواية مرات الظابط
بقلم /نورا عبد الرؤوف
عدى اشهر وايام والبنات رجعوا المدرسه نور ونورهان وهايدى كانوا قاعدين مع بعض وبقوا اصحاب اوى ويروحوا الدرس والمدرسه مع بعض واسرارهم مع بعض
فى الفسحه نور كانت قاعده مع نورهان اما هايدى كانت مع مريم عند الكانتين
نورهان قاعده سرحانه 
نور : مالك يابت سرحانه فى ايه
نورهان : هو فى حاجه شاغله بالى الا هو
نور : انتى بتحبي ولا مجرد كراش
نورهان وهى مكسوفه : يحبه
نور : طب هو ايه نظامه قالك حاجه ؟
نورهان : ماهو المشكله انه ماتكلمش بس في نظرات
نور : نظرات ازاى
نورهان : نظرات يانور متعرفيش يغنى
نور بإبتسامه خبيثه : تؤتؤ لا معرفش
نورهان بضحك : هههه طب بصي ياستى بيفضل يبصلى اكنه عاوز يقول حاجه عيونه بتقول كلام لسانه مش عارف يقولو فاهمه
نور : فاهمه ياصحبتى
نورهان : وانتى يانور بتحبي انا عمرى ماشوفتك بتتكلمى مع حد
نور : عشان مفيش حد عمرى ماحبيت كنت بس اكراش انما اصاحب لا كان كل تفكيرى احقق حلمى
نورهان : ايه هو حلمك
نور : كان نفسي ادخل تمريض عسكرى كنت هموت وادخل بس محصلش نصيب نورهان : مجبتيش مجموعه ؟
نور بحزن : جبت بس حصل ظروف مخلتنيش اروح اقدم فيه
نورهان : ان شاء الله يانور ربنا هيعوضك
نور : ان شاء الله وانا متأكده
هايدى جات هى ومريم
هايدى : ايه ياشباب بتتكلموا فى ايه
نورهان : كنا بنتكلم فى ان نور جات ازاى هنا
هايدى : انا بجد مستغربه ازاى فعلا جات هنا دى كانت شاطره جدا ف الاعدادى
نور بحزن : النصيب يابنات
مريم : والله وانا كمان مستغربه ازاى جات هنا
نور : التنسيق كان عالى اوى هو اللى عمل فينا كده
مريم وهايدى : اه والله
مريم : وانتى يانورهان كنتى جايبه مجموع عالى ولا صغير
نورهان : انا كنت فى ثانوى عام ودخلت ملاحق ومنجحتش فيها فا حولت هنا انا اصلا مكنتش حابه الثانوى كنت نفسي ادخل سياحه وفنادق  بس بابا مكنش راضي
مريم : طب وحابه التجاره
نورهان : لا بردو بس بتأقلم اهو وان شاء الله احبها
مريم : ان شاء الله يلا عشان الفسحه خلصت
هايدى ومريم سابقين قدام نور ونورهان
نورهان : انا بصراحه مش مرتاحه لمريم دى
نور : ولا انا
راحوا الفصل بتاعهم وحضروا الحصص وجه ميعاد المرواح مشت نور ونورهان مع بعض وهما فى الطريق شافوا
نور ونورهان وهما مروحين شافوا اسماء مع شلة بنات جايين ناحيتهم
نور : هو فى ايه يانورهان
نورهان : امشى ولا اكنك شايفه حاجه
اسماء : استنى يابت انتى وهى
نور ونورهان ماشيين ولا اكن فى حاجه
اسماء راحت ووقفت قدامهم
اسماء : هو انا مش بنادى ايه طرش
نورهان : لمى نفسك عايزه ايه
اسماء : عايزه اخد حقى
نور : حق ايه ككسر حقك
اسماء : نور انا مليش دعوه بيكى انا كلامى معاها هى
نورهان : عايزه ايه
اسماء وقعت نورهان على الارض وهى والبنات اللى كانوا معاها فضلوا يضحكو ونور واقفه مصدومه ومش قادره تسيطر على اعصابها
اسماء : عرفتى انا عايزه ايه
ونزلت على الارض وضربت نورهان بالقلم نور اول ماشافت كدا راحت على اسماء شدتها من هدومها ونزلت فيها ضرب
صحاب اسماء جروا عليها عشان يضربوا نور ونور مسكتهم موتتهم من الضرب البنات هربوا من نور ومفضلش غير اسماء
نور : اعتذرلها
اسماء بكسره نفس : انا اسفه
نور : نورهان اضربيها بالقلم
نورهان : خلاص كفايه اللى انتى عملتيه فيها
نور بزعيق وعصبيه : انا قولت اضربيها بدل مااضربها انا
نورهان ضربتها قلم قوى وبسببه اتفتحت شفايف اسماء ونزفت منها
نور : انتى عارفه لو فتحتى بوقك او جبتى سيرتنا تانى هموتك وبزعيق نور قالت فاااهمه
اسماء بخوف : فاهمه
مشت نور هى ونورهان
نورهان : انتى جبتى القوه دى منين
نور : عشان بلعب دفاع عن النفس
نورهان: من زمان بقي
نور : لا بقالى شهر
نورهان : ماشاء الله دى مده قليله اوى طب بتلعبي ليه
نور : عشان كنت عامله حساب لليوم ده
اكيد انتى بتسمعى عن التجاره وبلاويها وعارفه ان في شباب كتير وحشه بتقعد عند المدرسه وبيعاكسوا البنات ويمشوا وراهم فا انا بقى تخيلت دى وكمان اكون قويه بس انتى ايه رأيك عرفت اضربهم
نورهان :ده انتى كسحتيهم وكمان صوتك كان عالى
نور : بصي انا مبعرفش اسيطر على اعصابى فابلاقى صوتى يعلى وبضرب جامد
نورهان : مش عارفه اقولك ايه.. شكرا جدااا
نور: متشكرنيش عادى الاشكال دى عايزه تتربي من اول وجديد .. يلا اركبي عشان تروحى
نورهان: تمام عايزه حاجه
نور : شكرا اشوفك بكره فى الدرس
نورهان : لا مش هاجى
نور : ماشي يافاشله سلام
عدا يوم واتنين واسبوع واسبوعين وشهر وجه ميعاد امتحان اخر السنه
البنات فى المدرسه ...
نورهان : طب احنا لجنتنا فين
نور وهى بتنهج : انا بجد تعبت احنا دورنا فى المبانى كلها
هايدى : بس لسه المبنى ده
نور : طب حد فينا يطلع ويشوف وينادى علينا
نورهان وهايدى بصوا لبعض وضحكوا لنور
نور : اوعوا تقولولى اطلعى انا بجد مش قادره
هايدى : مش دى فكرتك تبقي انتى اللى تنفذيها
نور بنرفزه : انا مش هطلع على جثتى
وبعد عده دقائق
نور وهى فوق فى المبنى بتنادى : يلا اطلعوا لقيت اللجنه
البنات وهما طالعين بيضحكوا
نور : ايه بتضحكوا على ايه
نورهان وهى بتضحك : اصل انتى كنتى بتقولى مش هطلع على جثتى ودلوقتى انتى اللى طلعتى .. وكملت ضحك
نور وهى بتتريق : وايه اللى يضحك عادى قولت امشى شويه اصل ده رياضه
البنات وهما بيضحكوا : رياضه
وضحكوا اكتر
نور وهى بتضحك : خلاص بقى الله ماانتو على طول بتمشوا كلامكم عليا
هايدى : خلاص بقي يابنات يلا ندخل اللجنه ..
ودخلوا البنات اللجنه ..هايدى كانت قاعده فى اول ديسك .. و نورهان اخر ديسك ونور قدام نورهان بس مش صف واحد .. هايدى كانت فى اول صف ..ونور و نورهان تانى صف .. بدأ الامتحان وكل واحد اخد ورقته ويحل فى حاله ....
بعد ساعه وربع اللى هو نص الوقت اللجنه فيها دوشه واكيد اللى واقف معاهم النحو نور وهى بتنادى على نورهان بصوت واطى : نورا
نورهان : نعم ايه واقف معاكى ايه ؟
نور : النحو
نورهان : وانا كمان طب نادى كدا على هايدى...
نور : هايدى ياهاااايدى ..
هايدى بصت : نعم ايه اللى واقف معاكوا؟
نور : النحو
هايدى بضحكه : وانا كمان
فالبنات ضحكوا ...
المراقب : هووووس مش عايز اسمع نفس نورهان بصوت واطى لنور : طب والعمل
نور : انا بشوف من البنت اللى قدامى
نورهان : طب انجزى طب هتقوليلى ازاى
نور : استنى هتصرف
بعد ما نور خلصت كتبتهم على الاستيكه لنورهان وهايدى ...
نور : نورهان انتى معاكى استيكه
نورهان : ايوه خديها اهى
نور : عنيها ياغبيه واطلبي منى استيكه
المراقب : البنت اللى حاطه ايديها على بوقها تشيلها
نور : حاضر
نورهان لنور بصوت عالى : ممكن استيكه
نور : اتفضلى
نورهان اخدت الاستيكه ونقلت اللى عليها وخلصت....
نورهان : طب نور هايدى هتديها الاستيكه ازاى
نور : استنى وانا هتصرف
نور قاعده تعمل حاجات بإيديها عشان تفهم هايدى
هايدى بصوت واطى : يانور مش فاهمه حاجه ..
نورهان وهى بتحرك شفايفها وبصوت واطى : اطلبي الاستيكه
هايدى : كل ده عشان الاستيكه
نور بضحك : اغمل ايه بوقى صغير
البنات خلصوا الامتحان وسلموا الورق وهما طالعين من المدرسه سمعوا حد بينادى التفتت هايدى لقتها مريم ...
مريم : انا قاعده انادى عليكوا من زمان
هايدى : والله ماسمعنا يامريم انتى عملتى ايه ؟
مريم : سيبت سؤالين بس
هايدى : ليه يامريم مش بتروحى درس
مريم : بروح ياستى بس مش فاكراهم
نور ونورهان : هايدى احنا هنروح احنا
هايدى : تمام خدوا بالكم من نفسكم
نورهان : نور وانتى كنتى ف الامتحانات ندهتى قولتى نورا ممكن تقوليها على طول اصل انا بحبو اوى
نور بغمزه : هو زياد بيقولك اسم ايه
نورهان بكسوف : نورا
نور : قولى كده عشان يعنى هو اللى بيقولك هو صحيح مدرس ايه
نورهان : انجليزى
نور : وبتحبي بقي الانجليزى على كدا
نورهان : كنت بكرهه بس دلوقتى حبيته اوووووى
نور بخبث : حبيتى مين
نورهان : الانجليزى ياخفه
نور : نورا هو انتى بجد بتحبي ولا كراش بس ؟
نورهان بحب: بحبه وبموت فيه كمان
نور : ادعى انه لو خير ليكى يقربه ولو شر يبعده عنك
نورهان : يااااارب يكون خير
نور : طب يلا اركبي
نورهان : طب ماتيجى تركبي معايا
نور : ياستى انا همشي يلا باى
نورهان : طب خدى بالك من نفسك
نور بإبتسامه : حاضر
نور وهى ماشيه لقت حد بيبسبس لها
نور بصت لقت بنت ...
نور : نعم
البنت : ممكن امشي معاكى
نور : تمام مفيش مشكله بس اسمك ايه ؟
البنت بإبتسامه : اية
"نقف هنا شويه ...
اية : فى سن نور وفى المدرسه معاهم وهى بنت شخصيتها طيبه جداا ومحترمه وملتزمه جدا وطويله شويه وبشرتها بيضاء وجسمها حلو بس مش بيبان عشان اية لابسه خمار ولبسها محترم جدا "
نور : انتى بيتك فين
اية : عند مطعم (....)
نور : انا بيتى هناك برده
واتصاحبوا البنات وكل واحده راحت بيتها
عدى ايام الامتحانات وجه يوم النتيجه رنت نور على هايدى عشان تسألها على النتيجه ..
نور : الو ازيك يادودو
هايدى : الله يسلمك يانور انتى عامله ايه
نور : تمام الحمدلله بقولك
هايدى : قول يسطا
نور : هى الشهاده طلعت ؟
هايدى : ايوه طلعت والمدرسه زحمه
نور : طب ارن على نورا ونيجى
هايدى : تمام هستناكوا
نور قفلت مع هايدى ورنت على نورهان
نور : نورا يلا البسي عشان الشهاده طلعت
نورهان : تمام هلبس واجى بسرعه
نور قفلت مع نورهان ودخلت الاوضه تلبس...
مامت نور : انتى رايحه فين يانور
نور : اصل النتيجه طلعت ورايحه انا وصحابي نجيبها.
مامت نور : ماشي ياحبيبتى ربنا معاكى
عدت نورهان على نور ومشوا بس نور وقفت...
نورهان : مالك وقفتى ليه
نور : اية هتروح معانا
نورهان : تمام
نزلت اية من البيت وسلمت عليهم وراحوا المدرسه وهما فى الطريق هايدى رنت على نورهان ....
نورهان : الو ياهايدى احنا جايين فى الطريق اهو حاضر ... وقفلت مع هايدى
نورهان : نور لما نوصل عند بوابة المدرسه نرن عليها ......
نور : تمام
وبعد عده دقائق من الوقت وصلوا الى المدرسه ورنو على هايدى وراحت المدرسه....
هايدى : استنوا شويه ياشباب نستنى مريم .....
نورهان ونور بصو لبعض وسكتوا ....وبعض عده دقائق وصلت نريم وراحوا البنات يجيبوا الشهاده  وجابوا الشهاده ونجحوا البنات وبقوا فى سنه تانيه وفرحوا البنات .
هايدى : نور نورهان ماتيجوا نروح نشترى شنطه ليا ؟...
نورهان : موافقه ايه رائيك يانور
نور بتفكر : تمام موافقه
هايدى : تمام يلا نروح
نور : استنى اقول لاية تمشى
البنات : تمام
نور : يلا نمشي انا قولت لأية تروح
البنات مشيوا
نور : هايدى انا بصراحه مش بطيق مريم
هايدى فى سرها : ولا هى والله ... ليه يابنتى دى طيبه اوى
نورهان : يابنتى دى تحسي انها اراجوز دى مش بتسكت خالص أراره اوى
هايدى بضحك : والله يابنات هتحبوها لما تعرفوها ... ثم قالت  تعالوا كده نشوف الشنطه دى
راحوا البنات شافوا الشنطه معجبتهمش فا لسه هيمشوا فانادى عليهم الراجل صاحب المحل  ..
الراجل : تعالوا يابنات فى اشكال تانيه
هايدى : طب هنجيب حاجه ونرجع
الراجل : طب تعالو بس..طب تعالى انتى ياتخينه شوفى ده ..
كان يقصد نورهان .. اول ماقال الكلمه نور سخسخت من الضحك
نورهان بعصبيه : هو قال ايه
نور : ماقالش
نورهان بزعيق : طب انتى بتضحكى على ايه
نور : مابضحكش على حاجه
نورهان بصتلها بقرف ومشت
هايدى : مش لازم نشترى حاجه يلا نروح
وروحوا البنات وكل واحده مش بتتكلم وهايدى قاعده تصلح مابينهم وهما مش راضيين يتصالحوا ...
عدى اسبوع واسبوعين وشهر وشهرين والدراسه رجعت ...
نور راحت الدرس سلمت على اصحابها وشافت هايدى ونورهان وعملت نفسها مش شيفاهم
هايدى شافتها ونادت عليها : نور ياانور تعالى ... راحت نور
نور : ازيك ياهايدى .. ازيك يانورهان
نورهان وهايدى : الله يسلمك
نور : نورهان انا بجد اسفه مكنش قصدى
نورهان : وانا كمان اسفه كنت قليله الذوق معاكى
واتصالحوا البنات..
هايدى : طب انتو كدا اتصالحتوا ايه رائيكم بما نخلص نروح الملاهى ..
البنات : موافقين
فى الملاهى كانوا البنات هناك
هايدى : شوفوا لعبه الشوايه دى تعالوا نلعبها
نور : انا موافقه
نورهان : انا مش هلعب معاكو روحو انتو وانا هتفرج عليكو
هايدى : احنا مش هنلعب غير لما تلعبي معانا
نور : بليز يانورا تعالى العبي معانا بليز
نورهان : خلاص هلعب بطلو بقا زن
راحوا البنات يركبوا اللعبه قبل مااللعبه تبدأ
نور : انا خايفه يابنات
هايدى : يابنتى ماتخافيش يعنى انتى قاعده تقنعى نورهان وانتى فى الاخر تعملى كدا
بدأت اللعبه واول مابدأ البنات صوتوا
نورهان بصويت : منك لله ياهايدى يخربيتك هموووووت
هايدى : بتدعى عليا ياصحبتى وانا بين ايدين ربنا فوق كده
نور بصويت : انا همووووت مش قادره منكم لله
نورهان بصويت: منكم لله ياااارب انزل بخير يااارب حسبى الله فيكم هموووت ياولاد ال*****
البنات فضلو يصوتوا ويضحكوا واللعبه تشقلبهم ويدعوا على هايدى
خلصت اللعبه والبنات وهما نازليين
الراجل قالهم تليفوناتكم وقعت على الارض
نور : يانهار اسود تليفونات مين انا تلفونى لسه جيباه جديد
نورهان : اهدى يانور ثم قالت طب هما فين التليفونات ياعمو
الراجل : اهو يابنتى
نورهان : ياحزنى ده تليفونى
نور : اهدى يانورا
هايدى : خلاص يابنات اهدوا
نور : طب تليفونى فين
البنات فضلوا يدوروا وهايدى شافتوا على كرسي اللعبه
هايدى :  خدى ياختى كان على الكرسي وانتى يانورهان خدى البرفيوم بتاعك
نور : هههههه هموت حتى البرفيوم ولا منظرك وانتى بتصوتى ومتشعلقه فوق وبتدعى وتشتمى ههههههه
هايدى بضحك : هههه خلاص يانور
نورهان : بطلى انتى وهى ويلا سندونى عشان مش قادره اقف على رجلى من كتر الخضه
نور : ههههههه هموت تعرفى انك شكل عوكل لما كان فى الفيلم كان بيمشي زيك كدا هههههههههههه
هايدى : ههههههه لا يابت دى شكل اطاطا ههههههه
نور : مش قادره بجد هموت من الضحك هههههههه
نورهان بضحك : ما خلاص ياست حلويات منك ليها المولد اتفض خلاص يلا عشان نروح وتروحونى عشان مش قادره
نور : انا مش هروح غير لما اركب الساقيه
نورهان : يلاااااهوى يابنتى انتى مش انا نازله عامله ازاى وكمان فى واحده صحبتى هتجيلى على البيت
هايدى : تمام يلا نروح
روحوا البنات وكل واحده راحت بيتها
عند نورهان دخلت الشقه شافت صحبتها مستنياها
نورهان بفرح : يمنى عامله ايه وحشانى انتى جيتى امتى
يمنى وهى تحتضنها : الحمدلله وانتى كمان ياقلبي وحشانى اكتر انا لسه جايه من شويه
نورهان : طب تعالى يلا ندخل اوضتى
دخلوا البنات الاوضه
يمنى : يلا احكيلى
نورهان : مش قادره يايمنى لما بشوفو بيضحك مع البنات نار الغيره بتموتنى
يمنى : انتى عايزه الصراحه
نورهان : ياريت
يمنى : كل اللى انتى بتعمليه ده غلط هو مالمحش بحاجه او ماصارحكيش بحاجه يانورا
نورهان : الحب مبيستأذنش بيقتحم القلب على طول دى حاجه مش بإيدينا حاجه غصب عننا
يمنى : طب والعمل هتعملى ايه
نورهان : فى فكره كده هعملها
يمنى : لما نشوف هتعملى مصيبه ايه
فى صباح يوم جديد نورهان كانت فى الدرس اللى شغاله فيه نورهان قاعده على المكتب وبعد شويه دخل زياد نورهان اول ماشافته ابتسمت هو بصلها وقال : ازيك يانورهان
نورهان زعلت عشان دى اول مره يفولها يانورهان كان بيقولها يانورا
نورهان : الله يسلم حضرتك
زياد : مفيش حد جه من المجموعه
نورهان : لسه المجموعه بتكمل .... كنت عايزه اقول لحضرتك حاجه
زياد : عايزه ايه يانورهان
نورهان : انا جايلى عريس بس مش عارفه اوافق ولا موافقش
زياد : طب وانا مالى بتقوليلى كده ليه
نورهان : يعنى انت مش عارف يازياد
زياد : زياد ! اول مره تقوليلى زياد من غير مستر وبعدين لا مش عارف هعرف ايه
نورهان : انا بحبك يازياد وانا عارفه انك انت كمان بتحبنى بس مش راضي تقول
زياد بغرور : بتحبينى دى مشكلتك مش مشكلتى ومين قالك انى بحبك هو عشان بكلمك بلطف خلاص بقيت بحبك احب فيكى ايه انتى مش شايفه نفسك
نورهان بعياط مكتوم : مالو شكلى
زياد : تخينه اتجوز واحده تخينه شبهك لا يمكن روحى بصي لنفسك فى المرايا
نورهان سابته ومشت فضلت تعيط وهى طالعه اتخبطت فى عمرو خطيب اختها مرام
عمرو : مالك يانورهان
نورهان : ماليش ياعمرو انا تمام عن اذنك
عمرو : اتفضلى
دخل عمرو لزياد
عمرو : هى نورهان مالها
زياد بغرور : الهانم قال ايه بتحبنى
عمرو : طب وانت قولتلها ايه
زياد : هزئتها طبعا
عمرو : حرام عليك هى عشان بتحبك تعمل كده فيها بكره تتجوز واحده هتعمل اكتر من كده فيك . عن اذنك
زياد : رايح فين
عمرو : همشي اصل القاعده هنا تخنق
وصلت نورهان البيت خبطت مرام فتحت الباب نورهان دخلت على الاوضه فضلت تعيط
مرام : مالك يانورهان فى ايه مالك
نورهان والدموع فى عينيها : ماليش يامرام سيبينى لوحدى شويه
طلعت مرام من الاوضه وكلمت عمرو فى التليفون
تكمله ال ١٢
مرام : الو ياعمرو عامل ايه انا تمام بقولك هى نورهان مالها
عمرو حكالها على كل حاجه
مرام : تمام انا هقفل دلوقتى
قفلت التليفون ودخلت الاوضه عند نورهان
مرام : ليه عملتى كدا ليه خلتيه يكلمك كدا ده واحد ميستهلكيش
نورهان بعياط : بحبه يامرام وكنت لازم اعمل كده
مرام : ده واحد مغرور يانورهان مينفعكيش وميسهلكيش
نورهان بقهر : مرام هو انا وحشه طب انا ربنا خلقنى كده خلقنى تخينه مش بإيدى حاجه
مرام : ياحبيبتى انتى جميله وجميله جدا كمان كفايه روحك الحلوه البريئه انتى يابت مزه وملامحك زى القمر كفايه عيونك الخضر دول وتعالى هنا انتى يابت مش كنتى بتقولى عاوزه تتجوزى ظابط
نورهان اكتفت بإبتسامه بس ومرام حضتنتها
مرام : ايوه كده اضحكى والله يانورا ده مش خير ليكى فكرى فى مستقبلك فكرى فى الظابط اللى انتى نفسك تتجوزيه
نورهان : انا بجد مستغربه نفسي انا فعلا نفسي اتجوز ظابط بس لما شفت زياد نسيت كل حاجه
مرام : هعدهالك تانى يانورا فكرى فى المستقبل مش انتى نفسك تدخلى كليه حقوق والتجاره بتدخل حقوق وانتى الحمدلله دخلتى شعبه قانون يعنى هتعرفى تدخلى والزفت اللى اسمه زياد ده تنسيه تمام ولا اكنك عرفتيه ومعتيش تروحى هناك انا اللى هروح
نورهان : عندك حق لازم افوق لمستقبلى
مرام : تمام انا هسيبك عشان تنامى تروحى المدرسه تصبحى على خير
نورهان : وانتى من اهل الخير
الفصل السابق الفهرس الفصل التالي