حلقةخاصة من الجزءالتالت حلقةتانية

الحلقة (٢)من الحلقات الخاصة
رواية عشقي الاول والاخير
نورا عبد الرؤوف

عند مريم وحازم
الرجالة والشباب كانوا قاعدين في الجاردا
والبنات كانوا بيعملوا الاكل
نورهان: لي مريم
عرفتي أنها مش هتيجي يا مريم كانت بتضحك عليكي
مريم: والله يا بنتي هتيجي بس ممكن تكون مكسوفة منك
نورهان: وهي من امتي نور بتتكسف مني
هايدي: هي اكيد يا نورهان مكسوفة
نوسيلة : انا حاسة أنها مش عايزة تيجي بسببي
نورهان: اشمعني
نوسيلة بدموع: انا قولتلها امبارح أنها لو مرجعتش زي زمان مش هنشوف عيالي ولا عيال حور خالص
مريم: غلطانة يا نوسيلة وأكبر غلط كمان
هايدي: فعلا مينفعش تقولها كدا
نوسيلة: اعمل اي يعني اهو دا اللي حصل

عند الشباب بره
زين: جالك كلامي اهو مجاش
حازم: ممكن حصل حاجة عطلتة عادي يعني
زين لسة هيتكلم احمد دخل بالعربية
احمد وهو مطلع أيده :اذيكم يا شباب متجمعين عند النبي
حازم بص لزين بنظرة تؤكد كلامة أنه هيجي
نور سلمت علي الشباب
نور :هما فين
حازم:جوة بيحضروا الغدا ادخلي يلا
نور:ماشي
احمد قعد جمب زين وضربة بالكف علي رجله :منور
وضحك
زين هيتعصب بس لما بص لي احمد ضحك وكلهم ضحكوا
احمد خضنوا:معلش يا صحبي متزعلش مني
نور دخلت اتسحبت ودخلت المطبخ وحضنت نورهان من ظهرها وباستها :متزعليش يا نوارة
البنات شافوا نور سقفوا وهيصوا
نورهان: اوعي كدا مالكيش دعوة بيا
نور: خلاص بقا يا نونا بقا الله متبقيش قماصة علي كبر
نورهان بصتلها: والله انا قماصه
نور: لا خلاص بقا
نورهان ضحكت وحضنتها
نور باست بنتها وصلحتهم
زينة : ايوة كدا لموا الشمل علي المغربي هي دي العيلة اللي بحبها
نور: اخبارك يا زيزي
زينة: الحمد الله يا نور
بس اش اش اش اي الحلاوة دي احلويتي كدا لية
نور: هو انا كنت وحشة
زينة: لا بس صغرتي ٢٠سنة
نور: يعني بقا عندي دلوقتي ١٠سنين بس
نورهان: لية علي اساس انك عندك ٣٠سنة
انتي ناسية انك عندك حاجة و٥٠
نور بصدمة: حاجة وخمسين اي انتي مجنونة انا لسة مخلصتش الثلاثينات
نورهان: يا راجل
نور: اها
نورهان: لية نوسيلة انتي مجوزاها وهي في للفة بقا
نور بصتلها وسكتت
حازم : يلا يا زين تعالي اشوي بدالي انت وأحمد
زين : ماشي جاي اهو بس لما اغلبوا في دور الماتش دا
حازم:يلا يا بني كلنا جعانين سيب البلاستيشن دا وتعالي بقا
زين: ماشي
نور: اما مالك فين مشفتهوش يعني
نورهان: في مهمة
نور: هو لسة مجاش منها
نورهان: لا صعبة شوية
نور: ربنا يعينه
مش انا اتفقت انا وأحمد أننا هنطلع عمره أن شاء الله
زينة: بجد ما شاء الله عليكم
والله نفسي اروح
نور: طب ما تيجي معانا انتي وآدم
زينة: هقوله كدا ونشوف
نورهان : طب ما تيجي نروح كلنا وخلاص احنا كل حاجة بنروحها مع بعض اشمعنا بيت ربنا بقا
نور: الله حاجة حلوة اووووي بجد
تمام شوفي زين وقوليلي.
نورهان: زين مش هيقول حاجة دا هيرحب جدااا

سيف : اي يا بنات قاعدين كدا لية
نور: خد يا واد يا زين تعالي ضحكنا شوية
سيف: انتي تؤمري يا قمر
نورهان: خلصنا الرز والسلطات مستنين اللحمة الي بتتشوي
سيف: زين اللي بيشويها
نوسيلة: زين اذاي مصدقش
سيف: مش جوزك اي
دا زين ابويا
هو زين جوزك دا بيعرف يعمل حاجة غير ما بيزعق بس
يشخط في اللي رايح واللي جاي وحاجة قرف في قرف
كل دا زين كان واقف وراه وبيسمع الكلام وهما بيضحكوا
سيف بستغراب: انتم بتضحكوا علي اي
زين ضربة علي قفاة: بيضحكوا علي اللي هيتشوي مكان للحمة بره دا
سيف بخوف: بلاش اعتبرني اخوك مرة واحدة في حياتك
نور: خلاص بقا يا واد يا زين متعملهوش حاجة عشان خاطري
زين: ماشي يا نور عشان خاطرك انتي بس
زين بعد ماشية
سيف: شوف ياختي الواد
البنات ضحكم
احمد: اي اللي مقعدك في وسط البنات يا سيف
سيف: عادي بحبهم كلهم حبايبي
احمد: لمي جوزك يا روچينا شوية
روچينا بضحك: حاضر يا عمو
نورهان: يلا يا سيف اطلع اقعد بره
سيف: سبيني شوية قاعدة البنات حلوة كلها رقة
وقاعدة الرجالة بره كلها كأبة كدا
نورهان: والله
سيف: اه
نورهان : طب اطلع يا سيف بره بدل ما انادي علي ابوك
سيف بخوف : طب وعلي اي اطلع بكرامتي وخلاص
نورهان: شاطر جيب ورا كدا
حازم: يلا يا مريم حضروا السفرة
مريم:حاضر
يلا يابنات
ليث:جده مش هتلعب معايا
زين: لما نتغدا هلعب معاك اتفقنا
ليث: تمام
البنات حضروا السفرة واكلوا مع بعض في جو عائلي وضحك هزار واكيد القاعدة متخلاش من سفالة سيف و سليم
زين: يديمها عامرة علي طول
حازم:الله يخليك
زين: العزومة الجاية عندي بقا
نورهان: زين بقولك
زين: قولي يا عيون زين
نور بقرف: يا محنوا يا كهنوا
زين: ريحي نفسك
نور: علاقة قذرة
نورهان: نور وأحمد هيطلعوا عمره فا انا اقترحت أننا كلنا نروح نعمل عمره
زين: ياريت والله انا معنديش مشكله
حازم: ولا انا
كريم: ولا انا برده
احمد: خلاص هحجز التذاكر اليوم بتاعي
زين: هو امتي
احمد: المفروض نسافر بكرة بليل
الكل بصدمة: نعم واحنا نحضر الهدوم والحاجة اذاي
زين: بارد والله يا احمد
يلا كل واحد يروح علي بيته عشان نلحق نعمل حاجة
يلا يا كريم يلا سيف يلا يا سليم يلا يا حازم
حازم رفع ايدو: انا في بيتي
كل واحد راح بيتة
عشان يحضر شنطتة
ليث لي زين : علي فكرة أنا زعلان منك
زين وهو بيحضر شنطتة : ليث انا مش فايق دلوقتي
ليث : ماشي انا هروح اقول لي بابا انك بوست تيتة
زين: ليث احنا مش اتفقنا اتفاق رجالة انك مش هتقول لحد لية بقا عايز تروح تقولي اي مش راجل انت
ليث: لا راجل
بس انت مش عايز تلعب معايا
زين: خلاص اوعدك أننا لما نرجع هلعب معاك ليل ونهار اي رايك
ليث: ماسي
احمد رن علي زين
احمد: الو يا زين
زين: ها حجزت
احمد: ايوة بس انتم للاسف هتمشوا بكرة الصبح
زين: بصدمة اشمعني
احمد: دا الحجز اللي لقيتوا
زين: ماشي
زين قفل مع احمد
ورن علي كريم وحازم وعرفهم
عيلة حازم وكريم وزين جهزوا
وراحوا علي المطار
زين:حد ناسي حاجة
نورهان: لو نسينا حاجة نور هتبقي تجبها
زين: ماشي يلا عشان الطيارة
احمد: نور جهزتي كل حاجة
نور : ايوة
احمد:مالك
نور: كنت نفسي اروح معاهم
احمد: متزعليش انتي ريحلهم اهو
وبعدين واحنا راجعين هتيجي معاهم
نور: ماشي
العيلة وصلت مكة وفرحوا جدا لما وصلوا
احمد و نور ركبوا وزين قابلهم في مطار السعودية
وسلموا علي بعض

راحوا مكة
وطافوا ٧مرات حولين الكعبة والستات كانت قدام الرجالة
الرجالة كشفوا كتفهم اليمين وقالوا بسم الله و الله اكبر

زينة وآدم فضلوا يدعوا كتير أن ربنا يرزقهم بي اولاد

بعد اسبوعين رجعوا من السعودية
ادم: زيزي يا زيزي قومي بقا
زينة بنوم: مش قادرة اقوم جسمي وجعني اووي
ادم: انتي لسة تعبانة
زينة: ايوة
ادم: طب خدي اي حد وروحي اكشفي
زينة: دا برد وشوية وهيروح
ادم: طب قومي البسي
زينة: لية
ادم شالها و دخلها الحمام : خمس دقائق اشوفك لبسة يلا
ادم عمل قهوة وفضل يشربها عمي زينة تخلص
زينة خلصت واخدها وراحوا للدكتور

ادم بقلق: خير ياكتور التحليل فيه اي
الدكتور: مبروك المدام حامل
ادم بصدمة: احلف وحيات امك احلف
الدكتور : نعم
ادم: سوري سوري
شكرا جدا يا دكتور انا مش عارف اقولك اي
ادم اخد زينة اللي مصدومة وفضل يحضنها وعرفهم كلهم
وكلهم فرحوا
بليل عند زين
زين: بقولك يا نورهان
نورهان : نعم
زين: تعالي يلا نامي
نورهان بتعجب:نعم
زين: تعالي بس وهتعرفي بعدين
نورهان: فيه اي
زين: مافيش
واخد نورهان في حضنة ونام

زين ونورهان ماسكين شنط سفر ونازلين بيتسحبوا ع سلم الڤيلا
زين بصوت هامس لنورهان : يلا بسرعه قبل مايصحوا
نورهان بضحك : هههههه مش مصدقه اللى بتعملوا ده
زين بضيق : مش انتى ياختى اللى مصدعانى وقاعده تقوليلى ( زين وهو بيقلد نورهان ) زين انت معتش بتدلعنى زى زمان زين انت معتش بتحبنى زين انت معتش مهتم بيا .. اهو ياختى بسفرك شهر عسل من جديد
نورهان بضحك : طب واحنا متسحبين زى الحراميه كده ليه
زين : بس يابت وطى صوتك للبهايم اللى فوق يسمعوكى ويشبطوا فينا ( زين قرب منها بخبث وحاوط وسطها ) وانا مش عاوزهم عشان اعرف استفرد بيكى واعوضك عن اللى فات
نورهان بضحك: هههههه طب يلا بسرعه قبل مايصحوا
خرج زين ونورهان راحوا ركبو عربيه زين
فى العربيه
نورهان :ايه يازيزو ياحبيبي هتودينى فين
زين بخبث : مفأجاه
نورهان بضحك : اتوكس ع طول بتقولى مفاجأه وبتودينى الساحل أو الجونه
زين برفع حاجب ودهشه : اتوكس ! صدقى انا غلطان انى عبرتك كنت سيبتك تتفلقى ولا وديتك ف حته صحيح ستات تاكل وتنكر
نورهان ضحكت وقربت منه ومسكت وش زين بأيديها
نورهان : انتى زعلتى يابيضه انا بهزر معاكى
زين بصدمه : زعلتى وبيضه ! لا كده كتير انزلى يابت مفيش سفر انتى خرك تتمشي فى جنينه الڤيلا
نورهان ضحكت : هههههه خلاص بقي ياحبيبي حقك عليا ياسيدى انا اسفه يلا اتحرك بقى وادى راسك ابوسها
نورهان باست دماغ زين وبعدين خدوده
زين بإبتسامه : صدقى اتثبت .. ماشي يابطتى يلا بينا عشان أنا وعدتك بس
نورهان : حبيبي يازيزو ..ها بقا هتودينى فين المرادى الساحل ولا الجونه
زين بإبتسامه خبيثه : لا المرادى مكان جديد خالص ميخطرش على بال البهايم اللى جوا دول
نورهان: هههههه ياخوفى منك
واتحركوا بالعربيه للمكان  المقصود
الصبح فى  ڤيلا زين الباشا
الكل قاعدين على السفره مستنين زين ونورهان ينزلوا
زين الصغير بإستغراب : هو بابا وماما اتأخروا كده ليه
احمد : مش عارف والله يازين مش من عادة ابوك يتأخر
سيف بخبث : تلاقى الحاج كانت نموسيته كحلى
زين الصغير وهو بيضربو على قفاه : انام ياسافل لاحظ أن فى بنات قاعده
سيف : وهما فين البنات دول مش شايفهم
نور : نعااام نعااام يادلعادى قصدك ايه ياابن نورهان قصدك أن احنا مش حلوين يلاااا ولا ايه
سيف بضحك : هههههه هدى نفسك يامعلم ده انتى اللى ف القلب يانور القلب
احمد : ولااا اتلم بدل ماا اقوملك
سليم وهو بيقوم من على السفره : انا هقوم اطلع اندهلهم اشوفهم اتأخروا ليه
طلع سليم وخبط على باب أوصى زين ونورهان
سليم بهمس لنفسه : هما مش بيردوا ليه
خبط تانى بس أعلى
سليم بصوت عالى : يابابا .. ياماما ..انتو اتأخرتو ع الفطار ليه .... لا مبدهاش بقى
فتح سليم باب الاوضة لقاها فاضيه دخل لقى ورقه محطوطه على التسريحه قرب منها وشافها
سليم بأندهاش : احلف
تحت فى اوضة السفره
احمد : هو فى ايه اخوك طلع زين وغاب كده ليه
زين بقلق : مش عارف والله انا هطلع اشوف فى ايه
طلعوا كلهم للاوضة لقوا سليم واقف ماسك ورقه فى أيده وواقف بيضحك
احمد بأستغراب : مالك فى ايه بتضحك على وفين زين ونورهان
سليم مد الورقه لأحمد عشان يقراها
احمد بعد مااقرا الورقه : يابن ال .. كده يازين هتروح منى فين هجيبك هجيبك
زين : فى ايه ياجماعه ورينى كده فيها ايه
نور : اقراها يازين بصوت عالى
زين وهو بيقرا الجواب : طلعوا الاوضة وملقتوش حد بخخخخ مفاجأه مش كده هههههه .ع العموم انا خدت بطتى وهنسافر انا وهى ندلع نفسنا شويه نصيحه منى متدورش علينا عشان مش هتلاقونا .. بااااى  
سيف بضحك : هههههه الحاج طلع خلبوص كبير عملها وخاد بطته وسافروا يبلبطوا
نوسيله : هيكونوا راحوا فين يعنى اونكل زين على طول بيودى بطته الساحل أو الجونه ده مكانهم المفضل
نور : يبقا يلا بينا بسرعه نجهز الشنط ونسافرلهم
الكل بضحك : يلا بينا
وراحوا يجهزوا شنط وسافروا الساحل
عند زين ونورهان
نورهان بضيق : هو ده المكان اللى يجنن ياعم كنت ودتنى  اى شط من اللى موجودين عندنا فى اسكندرية احسن
زين بضحك وهو بيضمها له : ماله المكان بس يابطتى ده مكان ميخطرش على بال حد ابدا
نورهان بصتله بعصبيه : بلطيم يازين جايبنى بلطيم
انفجر زين فى الضحك
زين وهو بيحاول يمسك ضحكته : مالها بس يابطتى دى جميله وهتعجبك تعالى بس يلا نروح الشقه اللى حجزتها تعالى ده انتى هتنبسطى اوى
وراحوا الشقه
زين بضحك : زمانهم صحوا وقروا الرساله وقالوا أن احنا روحنا الجونه أو الساحل
نورهان : يابختهم والله هيروحوا الساحل
زين وهو بيضمها من ضهرها له : مالها بلطيم يانور عيني دى جميله والله وبعدين انتى اللى يهمك المكان ولا انا
نورهان لفت وضمت رقبته : لا طبعا انت المهم عندى اى حته معاك حلوه وجنه يازينى
زين بخبث وهو بيشيلها : طب ماتيجى نشوف الجنه دى سوا يابطتى
نورهان : هههههه بحبك يازينى
_____________________
فى الساحل
احمد : حمد على السلامه ياجماعه يلا نروح الفندق اكيد هنلاقيهم نازلين فيه
راحوا سألو فى الريسيبشن عنهم
سيف : هاا يازين لقيتهم
زين : لا موظف الاستقبال بيقولى مفيش حد بالاسم ده
سليم : خلاص يبقى بابا وماما راحوا الجونه المرادى يلا بينا على الجونه
احمد بتعب : ايوه بس انا تعبت من السواقه
نور : خلاص ياولاد نقعد نرتاح هنا انهارده
سيف : لا يانور خلينا نلحق نطب عليهم قبل مايستفرد بيها
احمد بضحك : والله ياسيف مش عاوز اصدمك بس ابوك بجح وعادى هياخد امك من وسطنا ويمشي
نور بضحك : هههههه صح زين دائما مش بيهموا حاجه
حور : طب والعمل ياجماعه
زين : خلاص يااحمد هسوق انا
نوسيله : ماشي ونا هكلم ماما ومريم يحصلونا على هناك
سليم : وانا هكلم مالك ومراد يحصلونا ع هناك ويجيبوا زينه وادم
احمد : لا استنوا ياولاد محدش يكلم حد غير لما نروح ونتأكد الاول انهم هناك عشان أنا شاكك فى زين أنه ميكونش هناك اصلا
زين : ماشي يلا بينا
_______________________________
فى بلطيم عند زين ونورهان
وهما خارجين من الشقه ورايحين يقعدوا على البحر شويه
أجروا شمسيه وكرسيين وقعدوا
زين براحه : ااااه الجو حلو اوى
نورهان بضيق : حلو فى ايه ياخويا ده الدنيا زحمه جدا
زين بضحك : ماطبيعى يابطتى أنه يبقى زحمه ده احنا فى عز الصيف وكمان اجازه
نورهان بصتله بضيف ومردتش
بعد شويه سمعت صوت من جمبهم سمعت بنتين بيتكلموا
البنت الاولى : شوفى اهى دى الرجاله ولا بلاش
البنت التانيه : ايوه عندك حق احلى واحد شوفته بصي باقى الرجاله عامله ازاى
البنت الاولى بقرف : بس متقوليش رجاله انتى مش شايفه عاملين ازاى انما ده يخربيت حلاوته ايه ده ولا شويه الشعر الابيض اللى فى رأسه مديه هيبه عسل والله
نورهان بصت على زين لقته ممدد وحاطط أيديه ورا دماغه ولابس النضاره الشمس ولابس تيشيرت اسود وشورت اسود  لحد الركبه
نورهان بإعجاب : عندهم حق والله ايه الحلاوه دي ..(كملت كلامها بغيره ) بس وانا مش ماليه عينيها الحيوانه دى ولا ايه
نورهان وهى بتزغد زين فى دراعه : زييين انت ياعم
زين بإندهاش : ايه يابت فى ايه
نورهان بغضب : بت أما تبتك ايه اللى انت لابسه ده
زين بص لنفسه بأستغراب : تيشرت وشورت يعنى هيكون لابس ايه
نورهان وهى بتجز على سنانها: مانا عارفه أنه زفت قوم غير اللى انت لابسه ده
زين بتريقه : ليه ياختى اغير ليه يعنى البس اسدال عشان ترتاحى يعنى
نورهان بغضب : زين انا مبهزرش قوم غير بقولك أو اقوم نقعد فى الشقه
زين وهو بيقوم بعصبيه : لااا ده انتى بقيتى صعبه انا سايبلك المكان وماشي
قام زين مشي على البحر شويه
نورهان وهى مراقباه شافت واحده من البنات بتقرب منه وعملت نفسها بتقع عشان زين يلحقها
نورهان بغضب وهى بتقوم تجرى عليهم : يابنت ال*** وحياه امك لاوريكى
قربت منهم لقت زين ماسك البنت من وسطها والبنت ماسكه زين من دراعته
زين : انتى كويسه
البنت برقه مصتنعه : اه الحمدلله انا مش عارفه من غيرك كنت هعمل ايه
نورهان وهى بتجيبها من شعرها : انا هقولك تعملى ايه
نيمتها نورهان فى الارض وقعدت فوقها وعضتها وبتشدها من شعرها وزين واقف مصدوم من اللى بتعمله نورهان
صوت من وراهم  : ايوه ياتيته ياجامده اديها كمان
زين فى سره وبيحط أيده على وشه: لا يااارب مايكون اللى فى بالى
بص على الصوت لقى عائلته كلها موجودين
زين بصدمه : احيييييه
احمد وهو بيقرب منه بضحك وخبث : كنت فاكر أن احنا مش هنعرف نجيبك هاهاهأو ده بعدك
مالك بيصفر : ايوه يانورهان يابروسلى ياجااامد
زين وهو بيضربو على قفاه : يأخى بدل ماتشجعها حوشها بدل ماهتموت البت فى ايديها
وراح لنورهان وشالها من فوق البنت
نورهان بغضب بتحاول تزق زين عنها : اوعاا خلينى اربيها ام عين زاايغه دى
زين وهو بيشاور للباقى : أمسكوا ام سحلول دى عقبال ماااقوم البت اللى مرميه دى
نور وزينه ومريم وهايدى مسكوا نورهان وهما بيضحكوا
نورهان بغضب لزين : زيييين اياك تقرب منها والله لو قربتلها لهاجى اكل وراكك
زين : لا وعلى ايه انا مش مستغنى عنهم
سيف وهو بيقرب من البنت : عنك انت يابا اشيل انا عنك
روچينا زغدت سيف فى جمبه : اتلم ياسيف واتهد ولا عاوز فخاد انت كمان تتاكل
حازم بضحك هههههه هما العيله دى جعانه فخاد ولا ايه
كريم  : لا وانت الصادق شكل الفخاد بتغريهم
احمد : ولا انت وهو كل واحد يخبى وراكوا من العيله دى
نورهان بصتلوا فجأه وهى بتبرق
احمد بخوف : ايه يانورهان فى ايه ياماما لو عاوزه ورامى اهى اتفضليها بألف هنا وخدى وراك نور كمان مش عاوزها
الكل انفجر من الضحك عليه
مراد : خلاص عنك انت ياحاج هقوم انا البطل اللى مطحون ده
نورهان بغضب : بطل فى عينيك يابن المبقعه زوقك معفن
مراد بيطبطب هى صدره بفخر : الله يخليكى
راح مراد للبنت لقاها مغمى عليها حاول يفوقها
مراد بدهشه : كده يانورهان موتى البطل اخص عليكى البت مبتنطقش عملتى فيها ايه ياقادره
نورهان ببرود : ولا حاجه كان بوكس على كام عضه متعمقتش فى الضرب يعنى
مريم بصدمه : كل ده ومتعمقتيش اومال لو تعمقتى كنتى عملتى فيها ايه
احمد بضحك : كلت وراكها هههههههه
مراد بلهفه : اهى بتفوق اهى
البنت بعد مافاقت ومراد قاعد معاها
مراد : الا قوليلى ياقمر اسمك ايه
البنت بمياعه : أسمى شيماء
فجأه مالك رقص وهو بيغنى : شيماااااء جااااجاا شييييماااء
سيف بيصقفلوا : الله عليك يا فنان والله انت مكان مش فى شرطه يابنى انت اخرك ظابط ايقاع
مالك بيحيه وبيحط أيده على رأسه بغرور مصتنع : حبيبي اقسم بالله هبقى اخدك اشغلك معايا فى الفرقه
شيماء برقه مصتنعه لمراد : ايه ده هما بيتريقوا عليا
مراد : لا خالص يا غاليه اوعى تقولى كده اصلك بس طلعتى تريند
شيماء بعدم فهم : ترينج ايه انا لابسه مايوه اسلامى اهو
مراد رفع حاجبه : ترينج ! لا يا شيماء انتى فله مفكيش حاجه 
زين للكل : يلا ياجماعه ادخلوا الشقه وانا هخلص الموضوع ده
نورهان كانت لسه هتعترض زين بصلها وقال بلهجه صارمه : ولا كلمه قولت الكل على جوه يلا وخلى زين  بس معايا
الكل دخل جوه الشقه وفضلوا يرغوا مع بعض شويه لحد ما زين الصغير والكبير جم
زين الكبير : السلام عليكم
الكل : وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
زين بعد ماقعد : ممكن اعرف ايه اللى جابكوم وعرفتوا مكانا ازاى
الكل بص لأحمد وأحمد بص للسقف : ايه ده الله نجفه انا اول مره اشوف نجفه
زين : احماااد اخلص عرفت منين
احمد بخبث : من الخاتم بتاعك اللى انت لابسه فى gps لما كنا فى اخر عمليه لينا كنت خايف عليك فى جبتهولك وقولتلك اوعى تقلعوا
زين بصدمه : يابن اللاعبيبه ! 
سيف وهو بيحضنه : كده يازيزو مش عاوزنا نيجى نبلبط معاك
زين بقرف وبيزقه : ابعد يلا انا اصلا مش بطيقك انت بالذات
سيف : حبيبي الله يسترك برده بحبك يازيزو
احمد: يلا ياجماعه ندخل ننام دلوقت ولما نصحا هيبقى زين يطلبلنا الغدا وبعدين ينزل يفسحنا مش كده يازيزو
ابتسملوا زين ابتسامه صفراء
احمد : شوف مهما تعمل برده مش هنسيبك ..يلا ياولاد
ليث : انا هنام مع جدو وتيته
زين بقرف : تنام مع مين يلاااا مش كفايه هستحملكم فى ام السفريه كمان هتشاركونى اوضة نومى
ليث وهو ماسك ايد زين : عشان خاطرى ياجدوا انام معاكوا
زين : هش يابابا يلا من هنا مفيش حد هيبات معانا روح اقرف ابوك فى اوضته
ليث : ماشي ياجدو يانمس بتسربنى عشان تستفيد بتيته ماشي
زين : هقولك ايه مانت اللى مبوظك عمك سيف اللى مترباش ده
سيف : حرام عليكو بقى هو اى حد سافل وقليل الادب تلزقوا لسيف ماهو أريان ابنى اهو مؤدب ومحترم
زين : عشان قاعد عند كريم وهايدى معظم الوقت فامتربي .. يلا ماعلينا خلينا ندخل ننام دلوقت ولما نصحى نشوف هنعمل ايه
دخل الكل يناموا
فى اوضة زين ونورهان
زين : ممكن اعرف ايه اللى عملتيه ده انتى اتجننتى رسمى
نورهان بعصبيه : والله ! هو المفروض لما اسمع واحده بتعاكس جوزى وبعدين الاقيها قايمه يتتمايص عليه المفروض اعمل ايه
زين بغضب : تقومى ضرباها ومبهدلاها كده  البنت كانت مصممه تعملك محضر لولا انى اتفهمت معاها وقولتلها هعوضها
نورهان : وياترى البيه هيعوضها ازاى هيتجوزها ولا ايه
زين ببرود : ملكيش فيه اعمل اللى انا عاوزو
نورهان ببرود : وانا كمان اعمل اللى انا عاوزه بقا وهسهر مع شباب
بصلها بغضب شديد وعينيه احمرت نورهان خافت من شكله
زين : سمعينى قولتى ايه تانى كده
نورهان بتوتر : هااا لا لا انا مقولتش حاجه انت متاكد على كلامى
شدها زين ليه بغضب وباسها بعنف
زين بغضب : دى عشان تفكرك انك ملك لزين وبس وعارفه يانورهان قسما بالله لو سمعتك بتقولى كده تانى لهزعلك وهتشوفى وش عمرك ماشوفتيه ساااامعه
وسابها ومشي ولسه بيفتح الباب اتخض من اللى واقفين على الباب
زين بصدمه : انتو واقفين بتتصنتوا علينا
سليم بحرج : ده احمد يابابا اللى قالنا تعالوا نشوف فى ايه
احمد : ولد عيييب انا قولتلكوا تتصنتوا
سيف : ايوه يااحمد قولتلنا تعالوا نشوف ابوكوا بيزعق ليه
بس سؤال يازيزو هو ايه اللى دى عشان تفكرك انك ملك لزين أديت ايه لامى يثبت الملكيه 
زين وهو بيفك الحزام : تعالى هوريك أديت ايه لامك
الكل جرى من قدامه ودخلوا اوضهم ابتسم زين عليهم وخرج
  نورهان بعد ما مشى ابتسمت بحب
نورهان بخبث : الااه  ده ابو العيال لسه بيغير ..ماشي يازيزو أما ترجع انا عارفه هصالحك ازاى
________________________________
فى المساء
الكل صحى من النوم واتغدوا مع بعض وبعدين قرروا هيروحوا يسهروا فى كافيه
نورهان لزينه : وانتى عامله ايه ياحبيبة ماما والحمل عامل ايه معاكى
زينة بإبتسامه: الحمدلله ياماما بخير الحمدلله
نورهان لهايدى : خدى بالك منها ياهايدى
هايدي : بتوصينى على بنتى ولا ايه دى فى عينيا من جوه وبعدين متقلقيش ادم قايم بالواجب معاها
نورهان : ربنا يبارك لهم يارب
الستات كلهم : يارب
نورهان بصت لزين بحب وهو قابل النظره بغضب وعتاب
مريم بخبث : ايه يابطتى هو الحب ولع فى الدره ولا ايه
نورهان : خليكى فى حالك مش كفايه جيتوا قطعتوا شهر العسل ومش عارفه استفرد بالراجل
نور : والله لو روحتوا المريخ بصاروخ حتى هناخد الصاروخ اللى بعدوا ونطلع وراكوا
ضحكوا عليها وقضوا باقى القعده فى ضحك وهزار
عند الرجاله
مالك : ايه ده الحقوا شوفوا مين جه
سيف بيصقف : شيماااااء
مراد : هههههه الحقوا خبوها بسرعه قبل ما نورهان تشوفها وتيجى تبلعها
شيماء قربت من طرابيزتهم
شيماء : مساء الخير
الكل : مساء النور
شيماء لزين : حابه اشكر حضرتك جدا على الشغل اللى جبتهولى 
زين بص لنورهان اللى متابعاهبتحدى
زين : دى أقل حاجه أاقدمهالك وحابب اعتذر تانى عن اللى مراتى عملتوا معاكى
شيماء : ولا يهمك انا عذراها والله اكيد بتغير عليك وده حقها وخصوصا أن حضرتك ماشاء الله عليك حلو وجدع وكله رجوله وانا بتمنى اتجوز واحد زى حضرتك
نورهان وهى واقفه وراها وسمعت اخر جمله
نورهان بغضب : تتجوزى مين ياختى ده اد جدك
زين بردح : نعااام نعااام ياختى جد مين يابت ده انا لسه فى عز شبابى يابت
نورهان بغضب : شباب ولا مش شباب جواز ايه ده اللى سمعته
زين الصغير : أهدى يااامى ده كانت بتقول ( وعادلها كلام شيماء)
نورهان : ياجدع مش كنت تقول كده من الصبح بالحضن ياشيماء
الكل ضحك عليها
نورهان لشيماء: بس انا سمعتك الصبح وانتى بتعاكسي جوزى يابت
شيماء بحرج : ايوه ماهو بصراحه حلو ومن النوع اللى ميبنش عليه سن وشكله چان كده فى نفسه
احمد بضحك : كفاااااايه ياشيماء كفايه ياحبيبتي لاتكبك دلوقت
شيماء : احم طيب استأذن انا سلام عليكم
كريم : يلا ياجماعه نروح نرتاح شويه
الكل : ماشى يلا
روحوا وكل واحد دخل اوضته
فى اوضة زين ونورهان
زين كان نايم ومدى لنورهان ضهره نورهان قربت منه وحضنته من ضهره
نورهان بحب وهمس : زين .. زين حبيبى انا عارفه انك صاحى حقك عليا انا عارفه انى غلطت بس انا كنت غيرانه اوى وكمان لما قولت كده عشان كنت عاوزه اغيظك بس مش اكتر لكن أنا عمرى مافكرت ولا هفكر فى حد تانى غير زينى ده انتى حبيبي ونور عينى وأبو عيالى وعشقى الاول والاخير