الفصلالرابع عشر

الحلقه ال ١٤ من رواية مرات الظابط
بقلم نورا عبدالرؤوف

عند هايدى كانت لسه هتنام بس لقت صوت رساله من موبايلها
فتحتها لقتها من كريم
هايدى بصدمه : نهارك اسود
كريم كان باعتلها رساله
" اطلعيلى البلكونه بسرعه انا تحت وعاوز اشوفك "
لبست هايدى طرحه وطلعت البلكونه بسرعه واول ماطلعت لقت كريم واقف تحت وماسك بلالين كتير وبوكس حمرا كبيره واول ماشافها ابتسملها وكلمها على تليفونها
كريم بضحك : هاااا ايه رائيك فى المفاجأه دى حلوه صح
هايدى وهى لسه مصدومه : انت ايه اللى انت عامله ده
كريم بضحك : ايه شكلى اهبل ولا ايه
هايدى بسرعه : جداااا
كريم بدهشه : نعم !
هايدى : مش قصدى يابشمهندس بس مستغربه اللى انت عامله ده
كريم بغمزه : عامله عشان القمر يرضى عننا هااا يلا بقي انزليلى عاوزك فى كلمتين
هايدى : لا طبعا انت بتهزر انزل ازاى دلوقت
كريم : اخلصي ياهايدى انزلى لو منزلتيش هطلعلك والله
هايدى : اوووف خلاص نازله اهو
نزلت هايدى لكريم
هايدى : ادينى نزلت خير يابشمهندس
كريم بإبتسامه حب : ايه الجمال ده كله
هايدى وهى رافعه حاجبها : نعم ياخويا يعنى انت جايلى فى الوقت ومنزلنى فى انصاص الليالى عشان تقولى ايه الجمال ماتخلص ياكابتن ولا الم عليك المنطقه كلها
كريم بدهشه : ايييييه ياما بكبورت وطفح فى وشي ايه اهدى شويه ....كمل كلامه برومانسيه : هايدى تتجوزينى
هايدى بصدمه : هااا
كريم : هاااا ايه بس انا كل مااقولك حاجه تتنحى كده بقوبك تتجوزينى ياهايدى انا بحبك ونفسي تكونى مراتى حبيبتى امى عيالى هاا موافقه
هايدى بخجل وارتباك : مش عارفه يابشمهندس
كريم : لا ياشيخه حياة عيالك وافقى انا ماصدقت وصلت للمرحله دى
هايدى : طب ادينى فرصه افكر
كريم : ماشي معاكى دقيقه تفكرى
هايدى بصتله بصدمه
كريم : هاااا فكرتى
هايدى بعصبيه : انت بتستهبل هو انا لحقت ادينى على الاقل اسبوع وارد عليك
كريم رافع حاجبه : وحياه امك اسبوع ايه اخرك يومين
هايدى بأستفزاز : والله هو ده اللى عندى يابشمهندس
كريم بحنان وحب : ماشي ياقلب كريم خدى الوقت اللى عاوزاه معاكى لاخر العمر بس خدى بالك مش هسمح لحد غيرى يقربلك مفهوم وخدى دول جايبهم عشانك يلا اطلعى بقي سلااام ياقلب كريم
وطلعت هايدى وهى مندهشه من كريم
بس كان قلبها بيدق من كلامه
وقعدت على سريرها تشوف البوكس والبلالين وابتسمت لقت صوت رساله من موبايلها فتحتها وكانت من كريم
" بحبك ياقلب كريم "
وابتسمت ونامت وهى بتفكر فيه
@@@@@@@@@@@@@
عدى اسبوع على ابطالنا
البنات كانوا مابين شغلهم ومع نورهان بيشتروا لبس ليها وبيجهزوها لفرحها
اما كريم كان مستنى رد هايدى على نار
اما زين بيجهز لفرحه ومعاه احمد بيساعده
وجه يوم الفرح
صحت نورهان الصبح على صوت موبايلها ردت : الو
زين : ايه العروسه لسه نايمه لحد دلوقت ليه
نورهان بضيق : وانت مالك وبعدين بتتصل على الصبح بدرى كده ليه
زين : ام لسانك اللى بينقط عسل بتصل ياختى عشان اعرفك ان فيه عربيه هتيجى تاخد العروسه وتجيبها على اسكندريه للفندق اللى هيتعمل فيه الفرح يلا قدامك ساعه تجهزى نفسك فيها وتكلمى صحابك عشان يجوا معاكى سلام وقفل التليفون فى وشها
نورهان بضيق : يخربيت ام رزالتك
وقامت كلمت صحابها وجهزت ونزلت مع اهلها كانوا صحابها تحت مستنينها
نورهان لاهلها : اركبو انتو بقي العربيه اللى باعتها الباشا وانا هركب مع صحابي فى عربيه نور
وركبت العربيه
مريم : العروسه وصلت لولولولولولولوى وافرحى ياعروسه انا العريس ياعروسه ياعروسه انا العريس وعند بيت ام فاروق
نورهان بعصبيه : بسسسس ايه راديو واتفتح
هايدى بضحك : ايه بس ياعروسه ماتسبيها تفرفش وتغنى الله
نورهان بضيق : انا مصدعه ومش طايقه نفسي ومعرفتش انام طول الليل
نور بخبث : ليه ياعروسه بتفكرى فى عريسك ومتوتره من اللى هيحصل ولا ايه
نورهان : اخرسي ياسافله انتى
نور بضحك : على فكره انا نيتى كان خير انا كنت اقصد على توتر الفرح والناس انتى بقي شكلك اللى بتفكرى فى حاجه تانيه
البنات ضحكوا ونور شغلت كاسيت العربيه وفضلوا البنات يغنوا ويصقفوا لحد مانورهان فكت وغنت معاهم ووصلوا الفندق
نور وهى بتركن عربيتها : حمدلله على السلامه يابنات وصلنا بالسلامه كلمى زين يانورهان وقوليله انهى سويت
نورهان : وانا مالى ماتكلميه انتى
نور بعصبيه : وانا مال اهلى هو جوزى انا ولا انتى اخلصي كلميه
نورهان بضيق : خلاص طاااه متزقيش
ورنت على زين
زين : يامرحب يامرحب الموبايل نور والله
نورهان : بقولك ايه احنا وصلنا ادخل اقولهم ايه فى الاستقبال
زين : هتدخلى تقوليلهم انك حرم زين يوسف الباشا وهما هيوصلوكى للسويت وشويه وهتجيلك اكبر خبيره تجميل فى اسكندريه تظبطك وهتجيبلك الفستان معاها
نورهان : لا شكرا متتعبش نفسك انا معايا فستانى وصحابي هيظبطونى انا مش محتاجه خبيره تجميل
زين بضحك : بس يامقشفه انتى وبعدين انتى هتجيبي مكياچ صحابك لاكبر ميكب ارتست وعارفه يانورهان لو عرضتى فى حاجه وملبستيش الفستان وخلينى الميكب ارتست تشوف شغلها انا اللى هاجى البسك الفستان غصبك وانتى عارفه انا قد كلمتى يلا سلام ياعروسه اشوفك بالليل
وقفل فى وشها
نورهان : كتك القرف كل شويه يقفل التليفون فى وشي كده
مريم بضحك : اهو جالك اللى يعلم عليكى ياقمر
نور بضحك : لا وكمان بيمشي كلامه عليها
هايدى : مش مصدقه انى شوفت اليوم ده والله
نورهان ببرود : هااا خلصتم تريقه يلا ننزل
ونزلوا البنات ودخلوا الفندق وراحت نورهان للاستقبال وقالتله زى زين ماقالها ووصلوها لحد السويت بتاعها
وبعد شويه زين كلمها
زين بسخريه: هااا عجبك السويت ياعروسه
نورهان : اه حلو مش بطال
زين بضحك : لا والله امممم على العموم كويس انه عجبك
كمل كلامه بخبث : عشان ده اللى هنقضي فيه ليله دخلتنا ياعروسه
نورهان بغضب : ده بعينك يازين تلمس منى شعرايه واحده
زين بضحك : هنشوف سلااام
وطلعت نورهان لاصحابها وفضلوا مستنين خبيره التجميل ووصلت ومعاها الفستان
خبيره التجميل : مين فيكوا العروسه
نورهان : انا
خبيره التجميل وهى بتبصلها من فوق لتحت : معقوله انتى مرات زين بيه
نورهان وهى حاطه ايديها فى وسطها ورافعه حاجبها : مالى ياعينيا عندك اعتراض ولا حاجه وبعدين انتى هنا تشوفى شغلك وانتى ساكته مفهوم
خبيره التجميل بإحراج : مفهوم يافندم اتفضلى حضرتك عشان تعملى بروڤه للفستان
ودخلت مع نورهان الاوضه عشان البروڤه نور : احرجتها اوى
هايدى بضحك : تستاهل هى اللى جابته لنفسها لعبت فى عداد عمرها
وبعد شويه طلعت نورهان بتورى لاصحابها وامها واختها الفستان
: هااا ايه رأيكم
مرام بإنبهار : الله ده تحفه يابنتى
حوريه : بسم الله ماشاء الله هينطق عليكى يانورهان
مريم قامت واخدت نورهان ولفتها : واااو تحفه اوى تحسيه متفصل علشانك
خبيره التجميل : فعلا زين باشا طلب الفستان من اكبر مصمم موجود فى مصر ووصفله المدام و عامله مخصوص عشانها شكل زين باشا بيحبك اوى يامدام نورهان ابتسمتلها ابتسامه صفرا
هايدى : لا بس بجد تسلم ايده بجد تحفه عليها
نور بخبث وهى بتبص لنورهان : ويسلم اللى طلبه كمان
نورهان لخبيره التجميل : يلا ياختى شوفي شغلك خلينا نخلص
وفضلوا البنات مع نورهان لحد ماخلصت وجهزت
البنات : وااااااااو
نورهان وهى واقفه قدام المرايا بتشوف نفسها : هاااا حلوه
مرام : حلوه ايه بس ده انتى بقيتى زى القمر يانورا استنى بقي انده بابا عشان ينزلك لزين تحت الناس مستنيه
نورهان بتوتر : اييييه طب استنى شويه طيب
نور : تستنى ايه بتفولك الناس مستنيه تحت يلا اتكلى انتى على الله يامرام نادى الحاج ابوكى خلينا نخلص من اختك دى بقي
نورهان : اه ياحيوانه ياللى اسمك نور
وجه والد نورهان
مصطفى وهو بيحضنها :بسم الله ماشاء الله زى القمر يابنتى ربنا يحفظك لجوزك ياارب
نورهان وهى فى حضنه : حبيبي يابابا ربنا يخليك ليا يااارب
واخدها والدها ونزل بيها القاعه والبنات ووالدتها وراها بيزغرطوا وبيرشوا عليها الورد
زين كان مستنى على اول السلم ووالدها سلم عليه ووصاه عليها
زين اخدها منه وباسها من راسها
زين بص فى عينيها بحب : مبروك يااحلى عروسه فى الدنيا دى كلها
فجأه سمعوا حد بيتكلم فى المايك
_ : احم احم معلش ياعريس هاخد من وقت فرحك ٥ دقايق بس
كله انتبه ليه
هايدى بصدمه : كريييم !
زين ضحك وشاورله : خد راحتك يابشمهندس
كريم قرب على هايدى : انا عارف انك مصدومه من ايه اللى جابنى هنا بس انا كنت طلبت منك طلب واستنيتك تردى عليا بس انتى مردتيش فاروحت لاهلك وطلبت ايدك منهم ووافقو واستأذنتهم على هعمله دلوقت
طلع كريم علبه من جيبه وركع على ركبته
كريم بحب : هايدى انا بحبك تقبلى تتجوزينى واوعدك قدام الناس دى كلها ان عمرى ماهزعلك وهفضل احبك لحد اخر يوم فى عمرى وهشيلك فى عينى والله العظيم وربنا شاهد على كلامى
هايدى بإبتسامه وعينيها مليانه دموع : موافقه
الشباب صقفوا وهيصوا والبنات زغرطوا
نورهان وهى بتزغرط : لولولولولولولوى مبروك ياهايدى
زين بضحك : الا ماعملتيها فى كتب الكتاب او فى فرحنا
نورهان : فى ايه كابتن صحبتى بتتخطب وبزغرطلها
زين : زغرطى ياختى زغرطى
كريم لبس هايدى الشبكه وراح لزين وسلم عليه
كريم : معلش بقي ياعريس اعذرنى اصل كنت خايف تطير منى وانا بحبها اوى
زين وهو بيحضنه : ولا يهمك ياعم ده انا اخوك برده خد راحتك
كريم بإبتسامه : ماهو ده العشم برده يلا انطلق بقي مع عروستك
اخد زين نورهان وراحو الكوشه قعدوا
لحد ماجه ميعاد رقصه السلو
زين وهو بيرقص مع نورهان وباصص فى عينها : بس ايه الجمال ده يابطتى طالعه زى القمر لاتسلم ايد الميكب ارتست
نورهان بضيق : على فكره الوليه دى قليله الذوق ومشافتش بربع جنيه ربايه
زين بضحك: ليه بس

عملتلك ايه
نورهان حكتله اللى حصل
زين : اممممم انا هعرف شغلى معاها
نورهان بندم: لا يازين خلاص متعملهاش حاجه هى ممكن تكون مش قصدها
زين بغضب : ازاى تتجرأ على مرات زين الباشا
نورهان : لا مانا مسكتش واديتها اللى فى النصيب وهى اتعاملت معايا باحترام فا عشان خاطرى خلاص متعملهاش حاجه
زين بإبتسامه : عشان خاطرك انتى بس هسامحها
@@@@@@@
مريم لنور : بت يانور تفتكرى بيقولوا ايه انا دايما بيبقي عندى فضول اعرف بيقولو ايه
نور : والله ياوختشى ماعرف مكنتش اتجوزت قبل كده
هايدى : بس لا فى حاله نورهان وزين اكيد بيتناقروا كالعاده
مريم بضحك : عندك حق والله بقول ايه انا هروح الحمام ومش هتأخر
وقامت مريم وراحت الحمام وهى راجعه فى واحد خبط فيها ووقعها
مريم بعصبيه : ايه ياعم انت ايه ماتفتح وانت ماشى الله
الشاب ببرود : انتى اللى غلطانه ماشيه مش باصه قدامك ليه
مريم بغضب: يعنى غلطام وبجح كمان
الشاب : ماتحترمى نفسك يااوزعه انتى الله لسانك اطول ليه
مريم بزعيق : لاااا ده انت قليل الادب بقي
جه احمد على صوتها
احمد : فى ايه يامريم بتزعقى ليه
مريم : الاستاذ خبط فيا وقعنى مش يعتذر لا كمان بيبجح
احمد بصله : ايه ده حازم
سلم عليه احمد وخده بالحضن
مريم بدهشه : ايه ده يااحمد انت تعرف ناس رخمه كده
حازم ببرود : والله مافى ارخم منك يااوزعه يام لسان طويل انتى
مريم وهى بتقرب عاوزه تضرب بس احمد وقف فى النص
مريم بغضب : سيبنى يااحمد عليه متخافش هعرفه غلطه بس
حازم بضحك وهو بيزق احمد : اوعى يااحمد اما نشوف الاوزعه اللى مش واصله لركبتى دى هتعمل ايه
مريم وهى لسه بتزق احمد : يااحمد سيبنى عليه متخافش هعلم عليه بس
احمد بعصبيه : بس بقي خلصنا خلاص فرهدتونى كتكم الأرف يلاا يامريم قدامى اوصلك لاصحابك وانت ياحازم اسبقنى وانا هحصلك
واخد مريم وصلها لتربيزه صحابها وسلم على هايدى وتجاهل نور
نور : هو الاخ متجاهلنى ليه لامؤاخذه كده بيعلمنى الادب يعنى
هايدى : مانتى معندكيش دم الواد كان ناقص يبوس ايدك عشان ترضي تتجوزيه نور بتغير الموضوع : ماتيجو نطلع لنورهان نرقص ونتصور معاها
وطلعوا البنات ورقصوا وهيصوا لحد مالفرح خلص نورهان بتسلم على اهلها واهل زين
نورهان : زين عاوزه اوصل نور المطار
زين : انتى مجنونه هتمشي ازاى بالفستان ده كله
نورهان :ملكش دعوه انا هعرف امشي المهم اروح
وافق زين وبعد مايوصلوها المطار وهى بتسلم عليها تكون نور بتدور بعينيها فى كل مكان على احمد
نورهان تسألها بخبث بتدورى على احمد
نور : هااااا لا ابدا سلام يانورا خدى بالك من نفسك ومن زين
زين بضحك : ايوه ونبي وصيها عليا اصل صحبتك مفتريه اوى
نور بضحك : انت هتقولى
نورهان بضيق وهى حاطه ايديها فى وسطها : اممم وايه كمان هزروا واتريقوا كمان
زين وهو بيقرب منها وبيشيل ايديها من وسطها وبغضب : الحركه دى متتكررش تانى مفهوم ويلا خلصى سلمى على صاحبتك عشان نروح فرجتى علينا المطار بالفستان اللى انتى لابساه ده
نورهان وهى بتسلم عليها وبتضحنها خدى بالك من نفسك يانور وابقى طمنينى عليكى
نور: حاضر
نور وهى ماشيه بتجر وراها شنطها لقت حد بينده عليها عرفت الصوت وفرحت اوى
احمد بهزار : انتى يابت ياللى بتجرى شنطه كحلى هناك اقفى عندك
نور وهى بتلفله وبتضحك: يانعم ياكابتن فى حاجه ولا ايه
احمد : انتى ازاى يامدام عاوزه تسافرى من غير ماتاخدى اذن جوزك نور بعدم فهم : جوزى مين ياعم انا مش متجوزه
احمد بخبث : لا هو انا مقولتلكيش
نور : لا مقولتش
احمد وهو بيهمس فى ودنها : مش انا هتجوزك دلوقت
نور بصدمه : انت بتقول ايه ايه ياعم العبط اللى بتقوله ده اتكل على الله ورايا طياره عاوزه الحقها
احمد : بصي بقي ماهو انتى مش هتسافرى غير وانتى مكتوبه على اسمى انتى فاهمه
بصي هناك كده مش دول صحابك واهلك ايه ده وكمان معاهم مأذون ودفتر ايوه هو ده بقي اللى هيكتب كتابنا يلا بقي ياحلوه امشي قدامى عشان نلحق نكتب الكتاب
نور وهى لسه مفاقتش من الصدمه : انا اكيد بحلم يأما انت اللى مجنون انا لا يمكن اوافق على اللى بيحصل
احمد بغضب : وحياه امك ! وربنا ان مامشيتى قدامى حالا لاشيلك ونروح هناك وكتب عليكى برده هاا قولتى ايه
نور وهى ماشيه قدامه وبتبرطم : كان مالى انا ومال المجنون ده ياربي
احمد بضحك : سمعتك على فكره ده انتى حظك من السما ان ربنا وقعك فى احد زى يابنتى
نور بضحكه صفرا : مابيشكرش فى نفسه الا ابليس
احمد ضحك : يلا ياختى خلينا نخلص وراحو لاهلها وصحابها
نور لنورهان : انتى كنتى تعرفى صح
نورهان بضحك : انا يابنتى مش فاكره
نور بغضب : يبقى كنتى تعرفى ماهو مستحيل عروسه هتصمم تيجى المطار وهى لسه بفستان الفرح
نورهان بضحك : ماخلاص ياوحش بقى ميبقاش قلبك اسود
وقعدوا وتم كتب الكتاب
مريم وهى بتزغرط : لولولولولولوى مبروك يانور والله مامصدقه ان اتنين من صحابي اتجوزوا فى يوم واحد عقبالى ياااارب انا كمان انا والبت الغلبانه اللى جمبي دى
هايدى بضحك : ياارب يااوختشي
نورهان بخبث وهى بتقرب منها : شكله هيحصل قريب ولا ايه من بعد اللى حصل فى الفرح
هايدى بخجل وهى بتبص للدبله فى ايدها: ده كريم ده طلع حكايه والله
نورهان بحنان : ربنا يسعدك يااارب ياقلبي
زين وهو بيقرب منهم : مش هنخلص بقي ولا ايه يابطتى المولد اتفض يلا احنا بقي
نورهان بضيق : الله مستعجل على ايه انت
زين قرب من ودنها بخبث وهمس: ورايا دخله عاوز احضرها من اولها
مريم وهى مقربه راسها منهم : انت بتقولها ايه هااا وليه صحبتى وشها احمر كده انت قولتلها ايه هااا
زين بضحك : صحابتك دى حشريه اوى
احمد وهو ماسك ايد نور بضحك : معلش بقي عريس وعاوز يروح
زين وهو بيحضن احمد : حبيبي يابو احميد انت اللى فاهمنى والله
يلا بقي سلام عليكو
واخد نورهان ومشي ووصلوا للسويت بتاعهم فى الفندق
زين بعد مافتح الباب نورهان وهى داخله زين زقها
زين : ادخلى بقي ياشيخه زهقتينا بأم الفستان بتاعك ده
نورهان بعد ماوقعت على الارض بغضب : ايه ياعم الغشوميه دى الله تعالى قومنى بقي الفستان تقيل مش عارفه اقوم منه
زين حاطط ايده فى جيبه ببرود : استأذنى واتكلمى بأدب الاول وانا اقومك
نورهان بضيق : ماتخلص بقي مش انت اللى وقعتنى
زين ببرود : قولت بأدب
نورهان بضحكه صفرا : بعد اذنك يازين قومنى
زين بإبتسامه : بس كده عينيا
وقرب منها وشالها على كتفه
نورهان بصدمه وخجل : انا قولت قومنى بس مش تشيلنى كمان نزلنى وانا همشي انا بعرف امشي والله
زين بضحك : ياستى حبيت اجامل معاكى بس
ووصل للسرير ورماها عليه بعنف
نورهان وهى بتتألم : اه ياغبي ااه ضهرى اتكسر منك لله ايه ياعم الغباوه دى انتى بترمى شنطه
زين بضحك : معلش يابطتى مخدتش بالى
نورهان بضيق : زين بطل تقولى بطتى دى بتضايقنى اوى
زين قرب منها ووشه بقي قدام وشها وبحنيه : فى ست تضايق لما جوزها يدلعها ويقولها يابطتى
نورهان بتبعد عنه : فى ايه ياكابتن ماتبعد شويه
زين قرب اكتر : تؤ مش هبعد
نورهان وهى بترفع صباعها وبتحذره : انا بحذرك انك تقرب اكتر هصوت والم عليك سكان الفندق
زين قرب اكتر وبخبث :
وهتقوليلهم ايه بقي هاااا جوزى بيتحرش بيا
نورهان بخجل وبتحاول تبعد : اوووف ابعد بقي يازين
زين قرب اوى منها : مش هبعد
وباسها زين وفاق وبعد على صوت خبط الباب
زين بغضب : مين ابن الرزله اللى بيخبط دلوقت هطلع اكسر دماغه متتحركيش من مكانك
زين راح شاف مين على الباب لقه حد جايبلهم الاكل وباركله ومشي رجع زين لقى نورهان قفلت الباب عليها
زين وهو بيخبط على الباب وبغصب افتحى يانورهان الباب
نورهان بضحك : لا مش هفتح ياباشا
زين بعصبيه : افتح لاما هكسر الباب
نورهان : عاوزنى افتح الباب عشان تكمل فى قله ادبك انسي انت هتنام عندك بره يلا تصبح على خير
زين بغضب : ماشي يانورهان ماشي
وراح نام على الكنبه اما نورهان حاولت تغير الفستان معرفتش
نورهان بضيق : اوووف بقي انا تعبت خلاص انا هنام كده وابقي اتصرف الصبح
وناموا وصحت نورهان الصبح وفتحت الباب طلعت تشوف زين ملقتهوش فى السويت
نورهان بإستغراب : ايه ده هو راح فين يلا مش مهم
ودخلت الاوضه تانى وحاولت تقلع الفستان بس مش عارفه
نورهان : يادى النيله هعمل ايه دلوقت
لقت حد واقف وراها وبيقولها بخبث : اساعدك فى حاجه ياقلبي
كانت لسه هتلف زين شدها عليه وكان واقف وراها وبيفكلها اربطه الفستان
نورهان بخجل وارتباك : اوعى يازين انا هعرف افكه
زين بضحك : اتوكسي كنتى عرفتى تفكيه من امبارح
كمل كلامه بخبث : لا بس بجد يشكر اللى رابطلك الفستان كده
نورهان وهى بتحاول تمشي من قدامه : اوعى بقي تشكر لحد كده اتكل انت على الله
زين بعد مافك الاربطه قرب منها وحضنها ولف ايده حوالين وسطها وبخبث : كده تاخدى غرضك منى وترمينى يابطتى اخص عليكى لا اما لازم اعاقبك على كلامك ده
نورهان اتصدمت ولسه هتجرى زين لفها ليه وباسها وبعد شويه زين وهو حاضنها : حلاوتك يابطتى
كمل كلامه بحب وحنيه : نورا ممكن تطمنيلى وتثقى فيا خليكى دايما فاكره ان عمرى ماهأذيكى واوعدك انى عمرى ماهقربلك غير برضاكى اتفقنا يانورا
نورهان قلبها بيدق جامد من كلامه : اتفقنا
زين بخبث : بس طبعا ده ميمنعش اعاقب بطتى لو غلطت
نورهان بخجل : قليل الادب
زين بضحك وهو بيحضنها : اوعدك يانورا انى هخليكى تحبينى
نورهان وهى بتخرج منه حضنه : خلاص ياعم انت استحليتها يلا هوينا عاوزه اغير هدومى
زين بضحك : طب ماتسبينى اتفرج ينوبك ثواب ده انا زى جوزك برده
نورهان بخجل وبتزقه : اطلع بره يازين
خرج زين وهو بيضحك : خلاص ماشي بس جهزى نفسك عشان هنسافر
نورهان : هنسافر نروح فين
زين : شهر العسل يابطتى هنسافر الجونه جهزى الشنط بقي عشان ميعاد الطيار بعد ساعين
جهزت نورهان وجهزت الشنط وطلعت لزين
نورهان : انا جاهزه
زين وهو بيبصلها من فوق لتحت : ايه ده اللهم صلى على النبي ايه الحلاوه دى بس ايه الروچ اللى انتى حطاه ده
قام زين وقرب منها
نورهان وهى بترجع :فى ايه ماله الروچ
زين مسكها وقربها منه : عاوز يتخف
وباسها وبعد عنها وبصلها : ايوه كده بقي زى الفل
نورهان بخجل : زين امسح شفايفك
زين بخبث : مالها شفايفى
نورهان وخدودها احمرت : عليها روچ
زين ضحك عليها ومسك منديل ومسح شفايفه
زين وحط ايده على كتفها :يلا يابطتى ننزل عشان نلحق الطياره وهبعت حد يجيب الشنط
مشت نورهان معاه وهى مبسوطه بس مبينتش ده لزين
ووصلوا المطار وركبوا الطياره وهما فى الطياره نورهان نامت على كتف زين
زين بصلها وابتسم بحب ولف ايده حوالين كتفها
زين بحب : انتى طلعتيلى منين يابطتى
بس عارفه لما بتغيبى عنى بحس انى فى حاجه كبيره نقصانى بقي يومى مش بيكمل ولا بيكون له طعم غير بيكى حتى واحنا بنضارب برده بيكون على قلبي زى العسل ولما جبتى سيرة الطلاق حسيت ان فى حد عصر قلبي انا مستحيل افكر اطلق وابعدك عنى انا مصدقت لقيتك بس مش عارف ليه دايما شايف فى عينك نظره حزن مسيرى اعرفها وامحيها واخليها نظره سعاده وحب ربنا يقدرنى ياارب واسعدك واخليكى تحبينى زى مابحبك
وباس جبينها وحط راسه على راسها وغمض عينيه
نورهان كانت صاحيه وسمعت كلامه وابتسمت
وصلة الابطال الي الفندق في الجونة
زين لنورهان
زين :اقعدي انتي في الريسبشن عمي اشوف الحجز
نورهان:تمام
راح زين للموظف
الموظف:حمد الله علي السلامة يا فندم
زين: الله يسلمك لو سمحت كان في حجز بأسم زين يوسف باشا
الموظف :ثواني واشوف لحضرتك
..ايوة يا فندم موجود اتفضل المفاتيح
زين:شكرا
راح زين لنورهان
زين :يلا يا بطتي
نورهان بنرفزة:مييت مرة قولت بلاش ام الاسم دا متخلنيش اعمل معاك الجولاشة
زين مسكها من درعها: انا لو لقيتك عليتي حسك تاني انا اللي هعمل معاكي الجولاشة مفهوم
نورهان وهي خايفة:م مفهموم
زين :شاطرة يا بطتي ويلا نطلع الاوضة
طلعة عند الاوض
زين:اتفضلي دا مفتاح اوضتك
نورهان بعدم مفهم:اي دا انت مش هتنام معايا في الاوضة واستدرجت اللي قالتة احم اقصد يعني مش هنام جمب بعد احم احم انا هدخل اوضتي سلام
بعد ما دخلت الاوضة زين ابتسم:والله مجنونة وهتجننيني
ودخل اوضتة هي كمان
نورهان لقت علي السرير ورد كتيير علي شكل قلب وبلوناااات كتير في الاوضة ومكتبوب علي كرت مبرووك للعروسين
نورهان تنهدت وقالت في سرها:ياااااة لو كنا متحوزين عن حب جواز حقيقي مش علي الورق بس
وغيرت هدومها ونامت
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
عند هايدي وكريم
كان عزمها علي الغدا
كريم وهو باصص لهايدي بحب وهي بتأكل:اخيرا بقيتي خطيبتي وبعد شوية هتكوني مراتي
هايدي:في اي يا عم انت مبحلق كدا لية متكونش بصيصلي في للقمة اللي باكلها لا بقولك اي لو عايزا تاكل من طبقي قول عشان بس بطني متوجعنيش كملت آخر جملة وهي بتشاور علي بطنها
كريم بضحك:هههههههه والله معرفش حبيت فيكي اي قولي ومتخفيش مش بصيصلك في الاكل
هايدي وهي بتكمل اكل وقالت في سرها:والله بحبك اووووي وهيجي اليوم اللي هتسمعها مني يا حبيبي
®®®®®®®®™™™®®®®®®™™®™®™®
زين خبط علي نورهان مفتحتش فضل يخبط اووي بردو
زين لنفسة:اي بقالها سنة منمتش ولا اي
ونزل يجيب مفاتح الاوضة
بعد دقائق كان جاب المفتاح فتح زين الباب ودخل لقي نورهان نايمة في سابع نومة راح جنبها علي السرير وبعد شعرها عن وجها وفضل يبصلها بحنان
نورهان فاقت علي ايد زين اللي ماشية علي شعرها
نورهان بخضة وهي بتبعد نفسها
نورهان :زييين اي اللي جابك هنا انت مش في اوضتك لية
زين:ششششش اهدي كدا انا فضلت اخبط كتير عليكي بس انتي مردتيش فانزلت جبت مفتاح وفتحت
نورهان:طب انت عايز اي
زين:عشان نتغدا يا بطتي اي مجعتيش
نورهان وهي بتشاور علي بطنها بشكل طفولي:انا همووت من الجوع ثواني وهجهز بس انت طرقني
زين:اي طرقني واللفاز دي انتي متأكدة انك محامية
نورهان وهي بتبص لنفسها: ايوة مش باين ولا اي
زين بضحك:لا
نورهان:طب يلا هويني
زين:انا مش هتنقل من هنا انجزي انتي البسي
نورهان وهي بدبدب علي الارض ذي الاطفال:اوووووف رخم
زين:سمعتك وهعقبك
نورهان دخلت الحمام اخدت شاور واتوضت ولبست
وطلعت من الحمام ماسكة فوطة بتنشف شعرها
وقفت قدام المرايا وسرحت شعرها وبتعمل الطارحة ولحظت بزين بيبص عليها وهو بيبتسم فا ابتسمت هي كمان
نورهان:انا كدا خلصت الحمد الله بص قولي في القبلة
زين:لية
نورهان: هو اي اللي لية عشان اصلي
زين:انتي بتصلي
نورهان:ايوة عقبالك اكيد مرقعتهاش ولا مرة
زين :بصراحة اه
نورهان:ربنا يهديك ممكن تبعد بقا عشان اصلي
زين:عرفتي في القبلة
نورهان:ايوة
وبدات تصلي زين بصصلها بنبهار وبحب وحنية
بعد دقائق نورهان خلصت
زين:حرمن
نورهان:جمعا انشاء الله
زين ماسك دراع نورهان
زين:تعالي هنا بقا انا هعقبك عشان كلمت رخم
نورهان لسة هترد باسها زين بوسة طويييلة
زين وهو بياخد نفس :اعدلي الروچ ويلا عشان ننزل
نورهان بخدودها الحمراء راحت عدلت الروچ
ونزلة وهما في الريسبشن
زين:بصي بقا قراري احنا هنتغدا وبعد كدا نروح البحر وبعد كدا نطلع نغير وننزل نتعشا برة ونسهر اي رايك
نورهان:والله هو قرار يحترم الصراحة بس انا مش هحترمة
زين وهو بيقوم:يبقا اتفقنا يلا نروح نتغدا
نورهان:يلا يا برعي
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
في الكويت عند نور كانت قاعدة في مكتبها وسرحانة في احمد فضلت تفتكر يوم ما كتب كتبها في المطار
فاقت وضخكت:والله مجنون وهيجنني معاه
ومسكت التلفون ورنت علي نورهان
نور:هلا بالعروسة كيفك والله وحشتك واايت
نورهان:اي يابت انتي لحقتي تغدي علي لغتهم وعلي العموم انا ميحة
نور بضحك:هههه طب اخبار شهر العسل اي عسل بردو ولا بتقفة علي بعض علي الوحدة
نورهان بضحك:انتي عارفة انا وزين ناقر ونقير
زين:مين بيكلمك يا نورهان
نورهان:دي نور
زين:طب هاتي اسلم عليها
نورهان ادتة التلفون
زين:هلا هلا بالجمر كيفك
نور:هلا بجوز اختشيي كيفك يسطا
زين اخد التلفون وبعد عن نورهان وفضل يتكلم مع نور وبعد ما خلص اد التلفون لنورهان
نورهان:الو يانور
نور:انا هقفل دلوقتي وابقي اكلمك شوية كدا تمام
نورهان:تمام خدي بالك من نفسك
وقفلت مع نور وراحت قعدت علي البحر هي وزين
كان في بنت واقفة علي البحر لبسة مايو وكانت في قمة الانوثة
وكان زين باصص عليها ونورهان الاحظت
نورهان:طلما هي عجبالك متروح تشقطها
زين وهو بيقوم:ما هو دا اللي هيحصل
وراح وقف مع البنت وفضل يضحك معاها والبنت ضحكت معاه وفضلت توشوشة في ودنة وهو يضحك
ونورهان قاعدة هتمووت من الغيرة بس مش مبينة
وجة واحد قعد مع نورهان
الراجل:انا اسر جوز المدام اللي جوزك واقف معاها
نورهان بدهشة:وانت فين رجولتك لما واحد غريب يضحك ويتكلم مع مراتك
اسر:دي مش حكاية رجولة عادي ممكن يكونة اصدقاء عادي ذي انا وحضرتك هنكون اصدقاء
نورهان :انت مجنون ولسة هتكمل جات فكرة فر دماغها
اسر:خلاص لو مش حابة عادي عن اذنك
نورهان:لا عادي حبة
اسر:تمام انتي اسمك اي
نورهان بدلع:نورا
اسر :الله اسم حلو اووي با نورا
نورهان:ميرسي
اسر لسة هيمسك ايديها لقي حد مسكة من التيشرت وضربة بالبوكس
زين بغضب وصوت قوي:دي حاجة بس عشان متفكرش تمد علي حاجة مش بتاعتك تاني
واخد نورهان ومشي
وهو بيدخل نورهان اوضتها
زين مسك ايديها جامد وتكلم بقوة:لو شفتك بتكلمي مع راجل غيري همحيكي من الدنيا
نورهان وهي هتعيط من الوجع:ملكش في اعمل اللي انا عايزا انت ملكش حكم عليا انت مش جوزيي انا واحد عاهر بتنام مع كل بنت شوية انت راجل انت
زين ضربها بلقلم :انا راجل غصب عنك ولو عايزا تشوفي الرجولة ادخلي وهوريكي الرجولة
نورهان شدت ايديها:قذر ودخلت اوضتها ورزعت الباب جامد ودخلت اترمت علي السرير وفضلت تعيط
عند زين قلع القميص ورمي علي الارض ودخل الحمام و وقف تحت الدوش بهدومة وحس بغلطة ان فعلا هو ملهوش حكم عليها هما متجوزين عشان حاجة معينة بس هو حبها وفضل يفكر وندم انة ضربها وهو بيضربها حس ان قلبة سكينة واترشقت في حس بضعف عشان مخلهاش تحبة حس احاسيس كتير وحشة وطلع من الحمام غير ونام