الفصل الثالث عشر
بسم الله الرحمن الرحيم
الحلقة١٣من رواية مرات الظابط
بقلم/نورا عبد الرؤوف
زين بصدمة:اختييي اذاي مش فاهم
الام:اختك يا زين بس من ام تانية
زين:يعني انتي عارفة ومخبية عليا اذاي
يوسف:اقفل الموضوع دا بقا
زين:انا لازم اعرف الحكاية
مشي زين وركب العربية باقصي سرعة
عند نورهان
كانت بتسمع اغاني لمغنيها المفضل عبد الرحيم حافظ
وكانت قاعدة تغني معاه وسرهت في ذكريات لما اتعرفت علي زين اذاي
نورهان لنفسها:اي دا انتي بتفكري في الحيوان دا لية لا لا عمري ماهحبة
نورهان قامت من علي السرير وقعدت علي مكتبها ومسكت ملف القضية وفضلت تقراء في
باب الشقة فضل يخبط اووي اكنة بوليس
حورية فتحت الباب واتفاجئت
عند نور في المكتب
تلفون المكتب رن
نور:الو ايوة حضرتك تمام هاجي حالا
نور ذهبت الي مكتب المدير
المدير:اتفضلي يا نور
نور قعدت :خير حضرتك
المدير:طمنيني علي مريم الاول هي عاملة اي
نور:الحمد الله بقت احسن دلوقتي
المدير:طب الحمد الله بصي بقا الموضوع اللي عايزك في كان في واحد صحبي عندة شركة في الكويت عايز محاسبة وانا عارف انك عايزا تشتغلي برة فاكلمتة عليكي وجابلك عقد عشان تسفري
نور بفرحة:انا بجد مش عارفة اشكر حضرتك اذاي
المدير:ولا شكر ولا حاجة انتي عارفة معزتك عندي قد اي اهم حاجة هتسفري الاسبوع الجاي
نور:يااه دي مدة قليلة اوي مش هعرف هجهز حجاتي
المدير :هتعرفي يا نور ولا انتي قصدك مش هتعرفي تشبعي من اصحابك
نور بضحك:الصراحة اه
المدير:خلاص يا نور قدامك اسبوعين حلو كدا
نور:تمام يا فندم وشكرا لحضرتك مرة تانية
طلعت نور من المكتب وراحت مكتبها
مسكت تلفونها واتصلت علي مريم
نور بفرحة:الو يا مريمة عاملة اي دلوقتي
مريم:تمام يا صحبي انتي عاملة اي شكلك فرحانة
نور بفرحة:جدا جدا يا مريمة حلمي اتحقق خلاص هسافر هشتغل في الكويت
مريم:بجد مبروووك يا صحبي
نور:حبيبتيي والله كنت نفسي تكوني معايا
مريم:انا كدا مرتاحة في البنك بس والله زعلانة هتقطعي بيا
نور بزعل:خلاص بقا يصحبي متخلنيش اعيط
مريم بعياط:خلاص يا صحبتي هتمشي وتسبيني
نور:بت اقفلي متخلنيش اعيط دا انتي بومة
مريم بضحك:ماشي يا صحبتي بقولك صحيح متعرفيش نورهان عملت اي في الموضوع
نور:لا بقولك ما تيجي نروحلها
مريم:تمام هنرن علي هايدي واشوف كدا ونروحلها
نور:تمام يلا سلام
حورية فتحت الباب واتفاجئت بزين
زين بزعيق:ممكن تفهميني اذاي نورهان اختي
نورهان طلعت من الاوضة علي صوت سليم
نورهان بصدمة:اختتك اذاي
حورية:تعالي يا زين جوة هحكيلك كل حاجة
نورهان بصوت عالي:واناااا عايزا اعرف اذاي زيين اخويااا فهميني
حورية قعدت علي الاريكة :اتفضل يا زين اقعد هفهمكة كل حاجة
قعد زين ونورهان
حورية: انا كنت شغالة في الشركة عند ابوك حبني وانا الصراحة كنت بحبة جة في يوم صارحني بحبة
وكلم اهلي وانا وافقت وبعد شهرين كنا متجوزين
بس للاسف مكملناش مع بعض كنت بيتا في بيت اهلي عشان كانت امي تعبانة روحت عشان اجيب هدوم من الشقة لقيتة بيخوني
فطلبت الطلاق منة وطلقني بعد اسبوع اكتشفت اني حامل مجبتلوش سيرة غير بعد ما ولت بكام يوم امي الله يرحمها راحت قالتلة طردها من الشركة ومرداش يجي يشوف بنتة هي دي يا بني الحكاية
زين:يااااة كل دا ومخبي عني
نورهان بعياط:طب لية يا امي مقولتليش ان ابويا مش مصطفي لية
حورية بزعييق:ابووووكي مصطفي بنت يوسف مرااام اختك مش انتيي
دخلت مرام وهي مصدومة:اذاي يعني بعد السنين دي كلها ودا مش ابويا
حورية:لا ابوكي يا مرام ابوكي اللي ربة مش اللي سابك ومش راضي يشوف .
مرام فضلت تعيط ونورهان خضناها
زين طب عن اذنكم
حورية:مش هيعترف بيها ومش هيصدقك متتعبش نفسك
زين:سيبيني اجرب
نزل زين واخد عربيتة وراح الاسكندرية
نورهان:لية معرفتناش من الاول يا ماما لية مخبية عنا السنين دي كلها
حورية:ابوكم هو اللي قالي ابوكم اللي رباكم ربنا يخلي لينا هو قالي عشان الموضوع ميكنش حساس بالنسبلكم وكمان قولت هتعرفة اذاي وهتقبلو فين
مصطفي:اهي الايام هي اللي بينت
تلفون نورهان رن اخدتة ودخلت الاوضة
نورهان:الو يا مريم
مريم:عامل اي يسطا
نورهان بحزن:تمام الحمد الله
مريم:دايما ياصحبي مال صوتك
نورهان:هحكيلك بس اقفلي ونتكلم مكالمة جماعية
قفلت مريم ونورهان كلمتهم مكالمة جماعية
نور:مالك يا صحبي في اي
نورهان:حكت كل حاجة
هايدي بصدمة:يعني زيين اخوكي
نورهان:لا اخو مرام
مريم:انا بجد اتلغبط طب اذاي
نور: يا بنتي بتقولك امها كانت متجوزة ابو زيين
نورهان:انا بجد مش عارفة اعمل اي
هايدي:طب زين عمل اي
نورهان: اول ما عرف اخد عربيتة ومشة
مريم:طب يا جماعة انا عندي انا كمان خبر وحش
هايدي:اي تاني احنا ناقصين
مريم:نور يا جماعة هتسافر
نورهان:هتسافر ليية
نور:جالي فرصة شغل في الكويت
البنات بحزن:يعني هتمشي وتسبينا
نور:معلش يا بنانيت هنتكلم برده وهكون معاكو في كل حاجة
هايدي:هتسفري امتي
نور:بعد اسبوعين
نورهان:مدة قليلة اووي يا نور
نور:انا المفروض هسافر بعد أسبوع بس خليت المدير يمدها شوية
نورهان:هتوحشيني يا نور
نور:وانتي كمان يا صحبي طب يا جماعة انا هقفل دلوقتي عشان احضر شوية حاجات
البنات:تمام
وقفلة البنات
عند زين كان قاعد مع يوسف وزين حكالو كل اللي قالتة حورية
يوسف:كدااابة نورهان هي اللي اختك مش مرام انا عارف
زين:عارف اذاي وانت مردتش تشوف بنتك
يوسف:كنت مخلي حد يرقبها لغيت ما مشت من الاسكندرية وانا معرفش اي حاجة وعملتلها DNAطلعت بينتي
زين:انا بجد معتش فاهم حاجة يعني مين اللي اختيي دلوقتي
يوسف:نورهان يا زين نورهان متجزلقش هي بتقولك كدا عشان تنتقم ميني اسئلني انا انا اكتر واحد عرفها
زين:يعني تجوزني اختي عشان تنتقم منك اذاي
يوسف:ايوة دي حرباية انا هأكدلك ونعمل DNAوشوف مين اللي بيصحك عليك
زين :تمام
في اوضة نورهان تلفونها رن
نورهان:الو يا زين في حاجة
زين بهدوء:حضري نفسك الصبح عشان هعدي عليكي ونعمل تحليل DNA
نورهان برفض:اعمل لية تحليل ماعنك ماصدقت اني مش اختك الله
زين بهدوء:نورهان والله ما قادر اتكلم بالله عليكي متجيش عليا ذي الدنيا اسمعي كلامي مرة واحدة
نورهان:حاضر يا زين علي ان.
لسة هتكلم الخط قطع
زين قغل التلفون وتنهد ونام علي السرير من كتر التعب
في الصباح زين لبس واخد مفاتيح العربية ونزل
اول ما نزل شاف يوسف وبصلة بصة تحدي
وراح ركب عربيتة
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
عند هايدي في المكتب كانت قاعدة بتفكر اذاي معاملة كريم اتغيرت معاها تماما من بعد ما قالها انه معجب بيها وهي صدتة وهو متجنبها تماما
فضلت تفكر تروح تقولة طب تقولة اي طب تتأسف
وهي هتتأسف لية وفضلت تفتكر لما كانت في الساحل وهو رقص معاها ياااة كان يوم جميل ولا لما عزمها هي واصحابها كان بيبصلها ونظراتة كلها كانت هايدي فهمها كل نظرة كان معترف بحبها لي بس هي تجنبت دا كلة طب هي لية بتفكر في مش هي جاية هنا عشان شغلها ذي ما قالتلة اكيد يعني محبتهوش وكل دا تسارع في عقل هايدي لغيت ما فاقت علي صوت التلفون
هايدي:الو يا نورهان صباح الخير
نورهان:صباح النور
هايدي:اي اللي مصحيكي بدري ولا انتي في الشغل
نورهان بتوتر:انا راحة مع زين نعمل تحليل DNA
هايدي:طب لية مش خلاص عرف انك مش اختة لية لزمتة التحليل
نورهان:هو عايزا يتأكد
هايدي:تمام طب اخدي بالك من نفسك ولما تروحي ابقي كلميني
نورهان:تمام
نورهان قفلت مع هايدي وزين رن عليها
زين:انا واقف تحت البيت انزلي يلا
نورهان بنرفزة:مااشي
نورهان في سرها:هو بيؤمرني ولا اي
واخدت شنطتها ونزل
ركبت مع زين في هدوء زين مشي بأقصي سرعة لغيت ما نورهان زعقتلة:ما براحة شوية في اي احنا كدا هنموت
زين ببرود:نموت حتي نرتاح
نورهان استغربت اووي وبصتلة وقالت في سرها:انا حاسة بيك يا زين حاسة بانار اللي جواك
وبعد دقائق وصلة
دخلة للدكتور ورحب جدا بزين عشان يعرفة وعملة التحليل
زين:نقدر نستلمة امتي يا دكتور
الدكتور:والله يا زين باشا انت عارف الحاجات دي بتاخد وقت بس حضرتك عايزة بسرعة يعني ممكن يومين
زين:تمام اووي بس لو لقيت لعب في التحليل انت عارف هعمل اي
الدكتور :عيب عليك يا زين باشا
زين:تمام بس انا حزرتك
واخد نورهان ومشي
ركبة العربية
نورهان عايزا تعرف قصد زين اي بكلمة لو لقيت لعب في التحليل
نورهان مكسوفة تسئلة ليكسفها بس شجعت نفسها وكلمتة
نورهان:احم كنت عايزا اقولك حاجة
زين:عارف قصدي ان ممكن يوسف يرشي ويغير في التحليل
نورهان اتصدمت اذاي عرف
زين بصلها:علي فكرة انا مش عيل انا ظابط ومش اي ظابط انا افهمها وهي طايرة
نورهان:هو انا قولت انك عبيط او عيل
زين:مش هتبطلي طوله لسان بقا علي العموم نتكلم في الجد بقا يوم نتيجة التحليل هيكون نفس اليوم كتب كتبنا
نورهان بصدمة:نعم يا دلع عادي سمعني تاني
زين بكبرياء:والله انا بقول الكلمة مرة واحدة بس مفهوم
نورهان:لا مش مفهوم
زين:تمام انا بقا هربيكي يا نورهان من اول وجديد
نورهان:تربيني اذاي شا يفني اي قدامك
زين:وصلنا يلا اتفضلي
نورهان بصتلة بقرف ونزلت ورزعت الباب جامد
طلعت نورهان شقتها واتفاجئت بصحابها
نورهان :حبايب مامي والله كنت لسه هكلمكم
مريم:بصي بقا احنا جايين نخدك عشان هنطلع اسكندرية عشان البت الغلبانة دي (شاورت علي نور) فضلها أسبوع وتسافر فا عايزين نفرفشها
نورهان:اشطا يسطا يلا نروح وانا كمان زهقانة
نزلة البنات وركبة عربية نور
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
عند احمد كان في مكتبة سرحان في نور
واذاي يعترفلها بحبة وهي مش بترد علية
دخل علية زين خلا يطنتر من مكانة
احمد بخضة:الله يخربيتك خدتني اي مافيش باب تخبط علية
زين: لا واي اللي مخليك سرحان هي ولا حاجة تانية
احمد:هي في غيرها اكيد هي
زين:هي هتسافر بعد أسبوع يعني لازم تتصرف
احمد بصدمة:هتسافر مين قالك
زين:عرفت وخلاص بص هي كمان ساعتين هتوصل هي واصحابها حنا تعالي نروحلهم واتكلم معاها
احمد:تمام بس عرفت اذاي اكيد نورهان اللي قالتلك
زين:ضحك
احمد:ييقا هي
بعد ساعتين وصلة البنات الاسكندرية وراحة في الكافية اللي عند البحر
وفضلة يفتكره الذكريات لما كانه هنا اول مرة
وفضلة يتكلمة ويضحكة
لغيت ما جة زين واحمد
زين:احم حمد الله علي السلامة
نورهان بصدمة:زيين اي اللي جابك هنا
زين:انتي اي اللي جابك هنا انا جاي اقف علي البحر شوية
احمد::يعني انتي مش عارفة ان زين جاي اذاي وانتي اللي قايلالة
نورهان: انا مقولتش حاجة والله
زيين:خلاص اسكت يا احمد نورهان ممكن نتكلم شوية
نورهان بتفكر:تمام
احمد بص لنور اللي متجهلا
احمد:،نور ممكن بس اخد من وقت حبة
نور:لا
احمد: عايز بس اقولك حاجة مهمة والله ما هاخد من وقتك حاجة
نور:تمام
عند زين ونورهان كانه واقفين عند البحر
زين:نورا لو طلعنا اخوات هتعملي اي
نورهان ببرود:اولا اسمي المحامية نورهان وثانيا مش هعمل حاجة هفرح اني مش هتجوز واحد ذيك
زين بصلها بحزن:للدرجادي مش بطقيني
نورهان :ايوة يا زين مش بطيقك عايزا حاجة تاني
زين: لا مش عايز واتمني اننا منكونش اخوات عشان هنكون اعداء
وسابها ومشي
عند نور واحمد
احمد:انا عرفت من زين انك هتسافري
نور:ايوة هسافر كمان كام يوم
احمد:طب وانا
نور:انت اي يا احمد
احمد:بحبك يانور
نور بتوتر:بتحبني
احمد:يعني مش عارفة
نور:الصراحة عارفة بس كنت عايزا اسمعها منك
احمد:يعني هتقعدي مش هتسافري
نور: مش هعرف يا احمد انا شغلي اهم حاجة في حياتي انتي ممكن تشوف واحدة احسن مني بكتير
عن اذنك
نور جاية تمشي وقفها احمد
احمد:بس انا مش شايف احسن منك انا شايفك مافيش غيرك
نور:بجد مش هينفع يا احمد
ومشت راحت للبنات
نور:بقولكم اي ما تيجو نروح انا بجد اتخنقت
نورهان:وانا كمان يلا
ركبة العربية ومشي
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
عند كريم كان قاعد مع ادهم صاحبة
كريم: مراتك عاملة اي رجعتها ولا لسه
ادهم:الحمد الله يااااة انت لسه فاكر دا احنا قضينا الهاني مول من الاول وجديد وغمز بعينة
كريم:ربنا يخليكم لبعض يارب
ادهم:وانت يا كركر حوريتك عاملة اي معاك
كريم: حوريتي متجنبها بس قلبي مش قادر عايز اروح اتكلم معاها
ادهم:طب ما تروح تتقدملها من غير ما تعرف
كريم:مش هينفع يا ادهم لازم اتأكد من حبها
ادهم: ربنا يقدم اللي في الخير واحضر فرحك قريب
كريم: يااارب
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
عدي اليومين وابطالنا مستين النتيجة
نورهان وزين راحة المعمل
زين للدكتور: خير يا دكتور النتيجة طلعت
الدكتور: ايوة يا زين باشا اتفضل
اخد زين التحليل وايدو بتترعش فتح التحليل
وبص لنورهااان
اخد زين التحليل وايده بتترعش وفتحه وبص لنورهان
نورهان بضحك : ايه متقولش اخوات صح
زين وهو بيقرب منها وبيهمس فى ودنها : حضرى نفسك لكتب الكتاب بالليل ياعروسه هجيب المأذون واهلى وهجيلك الساعه ٧
نورهان بصدمه : ايه ده انت بتتكلم جد
زين بسخريه : اومال بهزر طبعا جد انا قولتلك قبل كده يوم ماتظهر نتيجه التحليل يومها هتكونى على اسمى
نورهان بغضب : لا طبعا انا مش موافقه
زين ببرود وحاطط ايده فى جيبه : مش بمزاجك ياقطه ويلا قدامى عشان تلحقى تجهزى نفسك ياعروسه
مشت نورهان مع زين وهى مصدومه وصلها زين البيت وهى نازله
زين بضحك : سلام ياعروسه هتوحشينى ياقلبي الكام ساعه دول
نورهان بعصبيه وهى نازله وبترزع باب العربيه : جتك وجع فى قلبك انسان رخم ومستفز وبارد
بعد مامشت نورهان زين فضل باصص وسرحان
زين : ماشي يانورهان اما وريتك وعدت تربيتك من جديد وهخليكى تحبينى كمان ومشى زين
@@@@@@@@@@@@@@@
عند كريم فى شركته
كريم رايح جاى فى مكتبه ومتوتر
دخل ادهم
ادهم بإستغراب : فى ايه ياكريم مالك وكنت عاوزنى ليه
كريم بتوتر وهو بيقعد قدامه : ادهم انا قررت اتجوز هايدى بس خايف ترفضنى
ادهم بضحك : جواز كده على طول طب قول خطوبه فتره تعارف مش جواز كده ده انت حامى اوى
كريم : مليش فيه انا مش عاوزه خطوبه والكلام ده انا عاوزها معايا على طول انا بحبها اوى ياادهم والغبيه مش حاسه بكده
ادهم بتفكير : طب اسمع ياسيدى عندى فكره حلوه
كريم بلهفه : قول بسرعه
ادهم : بص انت هتعمل ................
كريم بإعجاب : يابن الايه دى فكره حلوه اوى بس تفتكر هيوافقو
ادهم : جرب مش هتخسر حاجه
@@@@@@@@@@@@@@@@@
عند نور ومريم فى البنك
دخلت نور عند مريم مكتبها
نور بهزار : ايه يابنتى غريبه يعنى قاعده بتشتغلى بضمير يعنى مش زى عوايك
مريم بهدوء : اهو اى حاجه اشغل نفسي عن التفكير فى مصطفى
نور بحزن على حالها : متزعليش نفسك ياصحبتى اكيد مصطفى مكنش خير ليكى عشان كده ربنا بعده عنك
مريم بعياط : بس انا حبيته اوى يانور اوى
نور وهى بتحضنها : شششش خلاص بكره ربنا هيعوضك بواحد احسن منه مليون مره وهتقولى كنت فين من زمان ياراااجل
مريم ضحكت : ههههه عندك حق انا هستنى نصيبى يجيلى لحد عندى مش انا اللى هجرى وراه
نور : ايوه كده يلا بقي خلصي شغلك بسرعه عشان نلحق نروح كتب كتاب نورهان
مريم بصدمه : كتب كتاب مين ياختى
نور بضحك : نورهان يابت انتى طرشه
مريم بصدمه : طب ازاى
نور : ماهو نتيجه التحليل طلعت وطلعوا مش اخوات وزين قال لنورهان عشان هيكتب كتابه عليها انهارده
مريم بدهشه : ونورهان سكتت ازاى
نور بضحك : لا ماهو نورهان اعترضت بس زين كالعاده مشى كلامه عليها
مريم بضحك : والله واهو جه اليوم اللى نلاقى فيه حد بيمشي كلامه على نورهان نور بضحك : اااه والله يلا ربنا يوفقها يااارب
مريم بخبث : ياااارب وانتى كمان يانور تتجوزى اللى فى بالى
نور بحزن : لا انا خلاص هسافر .. وبعدين يلا يابت متعطليناش عشان نلحق نروحلها
وطلعت نور من مكتب مريم
مريم بحزن : ربنا يريح قلبك ياصحبتى
@@@@@@@@@@@@@@@@
عند هايدى فى مكتبها فى الشركه
هايدى بتكلم نورهان فى التليفون
هايدى بضحك : ايوه بقي يسطااا وافرحى ياعروسه انا العريس ياعروسه ياعروسه انا العريس
نورهان بغضب : بت هو انا مكلماكى تهدينى ولا تعصبينى اكتر
هايدى بضحك : ليه بس ياعروسه حد يزعل ان كتب كتابه انهارده ويزعل طب والله لو انا اللى كتب كتابي انهارده هفضل ازغرط وارقص لحد الصبح
_:طب ماتيجى يلا احنا كمان نكتب الكتاب ونعلى الجواب وتبقي حبيبتى مراتى
هايدى بصدمه : كريم ااا. اقصد بشمهندس كريم
كريم وهو واقف قدامها بخبث : ايوه كريم ياقلب كريم
هايدى بإرتباك وخجل : اا.ا.ايه اللى حضرتك بتقوله ده يابشمهندس كريم
كريم وهو بيقرب منها : ليه بس مانتى كنتى كويسه وبتقولى كريم
هايدى وهى بتبعد وقامت وقفت : احم هو حضرتك كنت جاى ليه
كريم بحنان : كنت جاى اشوف قلب كريم عامله ايه
هايدى بصدمه : هااااا
كريم بضحك : هااا ايه بس .. على العموم انا كنت جاى عشان موضوع ارتباطنا
هايدى بجديه : بشمهندس كريم اظن انت عارف رأى فى الموضوع ده
كريم بخبث وهو بيقرب منها : بصي بقي ياقلب كريم بمزاجك او غصب عنك هتبقى حرم كريم السيوفى وعن قريب اوى كمان هااا كلامى واضح جهزى نفسك بقي للخطوه دى ياقلب كريم سلااام
ومشي كريم من المكتب
هايدى قعدت على مكتبها بصدمه ومسكت التليفون لانها كانت لسه مقفلتش مع نورهان
نورهان بخبث : هااااا اقول مبروك
هايدى بدهشه : انتى سمعتى هو قال ايه
نورهان بضحك : ايوه سمعت كل حاجه ياعروسه
هايدى بعصبيه : عروسه فى عينك لا طبعا انا مش موافقه
نورهان بخبث وضحك : شكلك هتحصلينى فى جمعتى ياصحبتى هههه يلا سلام ياعروسه ومتتاخريش عليا
تكمله ال
قفلت نورهان مع هايدى وهى بتضحك لقت زين بيرن عليها
نورهان بسخريه : الو ياعريس
زين ببرود : ايه ياعروسه كنتى ويتنج مع مين
نورهان : وانت مالك
زين بغضب وصوت مرعب : لما اسألك تردى عليا فاهمه
نورهان بخوف حاولت تداريه : لا مش فاهمه ولو مقولتش عاوز ايه هقفل
زين ببرود : حسابك تقل اوى معايا يانورهان بس هانت كلها كام ساعه وتبقي مراتى وانا اللى هربيكى من اول وجديد سلام ياعروسه
قفل زين التليفون ونورهان بصت للتليفون بخوف
نورهان بخوف : ايه ده هى مالها بردت كده ليه يلاااهوى لبعد مايتجوزنى يقتلنى ...لالالالا مش للدرجادى برده زين عاقل ميعملهاش ولا ايه ... ايه ده انا بكلم نفسي انا شكلى اتجننت حسبي الله فيك يافخرى
@@@@@@@@@@@@@@
عند زين فى بيت اهله
زين ببرود : ها ياجماعه جهزتوا عشان نلحق نروح فى الميعاد
يوسف بغضب : برده هتنفذ اللى فى دماغك وتتجوز البنت دى
زين ببرود : ايوه يابابا وبعدين هو مش حضرتك كنت معترض على انها ممكن تكون اختى اهو عملنا التحاليل وطلعنا مش اخوات فى ايه بقي
يوسف بغضب لسه هيتكلم حبيبه قاطعته
حبيبه بتحاول تهدي الجو : خلاص بقي يايوسف بلاش تعكنن عليه وتبوظ فرحته وهو اللى اختار وبعدين البنت شكلها مؤدبه وهاديه خالص
زين بسخريه فى نفسه : اوى اوى ياما
زين : ايوه ياماما قوليله
يوسف : تمام انا عندى شرط
زين : اتفضل يابابا
يوسف : لما تتجوزها تجيبها وتيجوا تعيشوا معايا هنا
زين بإستغراب : ليه يابابا مانا شقتى موجوده
يوسف : هو ده اللى عندى موافق ولا لا
زين بنفاذ صبر : ماشي يابابا موافق بس يلا بينا بقي هنتأخر واحمد بقاله مده مستنينا بره يلا بقي
وسبقهم زين على بره
احمد اول ماشافه حضنه
احمد بضحك : ايه ياعريس كل ده تأخير ده انا حمضت من الواقفه ياباشا
زين بضحك : عريس بقى وبراحتى ياعم
احمد : حقك ياباشا عقبالى ياااارب
زين : الحقها يااحمد قبل ماتضيع منك
احمد بحزن : اعمل ايه ياعنى يازين مانا اتشقلبت عشان ترضى عن جوازنا وهى مش عاوزه وعاوزه تسافر
زين وهو رافع حاجبه : نعم يااخويا وفين يلا شخصيتك انت تروح تجيبها من ايديها هى واهلها وتروحوا عند المأذون وتتجوزها قال مش عاوزه قال يابنى الستات دول مينفعش تتساهل معاهم خالص
احمد بضحك : زى مانت ماعملت مع نورهان كده
زين بوعيد لنورهان : نورهان دى حكايتها حكايه ده مستحلفلها والله
احمد : انت حبيتها يازين
زين بحزن : ايوه يااحمد بس هى محبتنيش ومش عاوزانى ومش بطيقنى كمان
احمد : تبقى غبي يازين لان مفيش واحده هترضي تتجوز واحد وهى مش عاوزاه
زين بسخريه : متهيألك
احمد : لا يازين والايام هتثبتلك ان كلامى صح يلا بينا بقي ابوك وامك جايين علينا اهو
وركبوا العربيه وفى طريقهم للبيت
@@@@@@@@@@@
فى بيت نورهان
مرام داخله اوضه نورهان وهى بتزغرط
: لولولولولولوى
نورهان بعصبيه : ايه يامرام الهيصه اللى انتى عملاها دى كلها
مرام بضحك : ايه يابت يابومه انتى مش كتب كتابك ده
نورهان بلامبالاه : ماشي ياستى بس مش للدرجه الفرح اللى انتو عاملينه ده
مرام بخبث وهى بتقف قدامها : اممم يانورهان عينى فى عينك كده يعنى انتى مش مبسوطه انك هتتجوزى زين وتبقي على اسمه
نورهان بإرتباك وعينيها بتلف فى كل مكان : لا عادى يعنى يامرام
مرام بضحك : مادام عينك لفت فى كل مكان يبقى بتكدبي
نورهان وهى بتبعد عن مرام : يووووه يامرام سيبينى بقي
جرس الباب رن
نورهان بلهفه وبتجرى : دول تلاقيهم البنات جم هروح افتحلهم
مرام بإبتسامه : اهربي زى ماتهربي يانورهان كفايه عينك اللى بتلمع دى بس زين هيعرف يخليكى تعترفى بحبك ليه
دخلوا البنات الاوضه مع نورهان وسلموا علي مرام
نور وهى بتدى لنورهان فستان : يلا يابت البسي الفستان ده بسرعه عشان نلحق نعملك الميكب
نورهان وهى بتفتح تشوف الفستان : الله ده حلو اوى تعبتوا نفسكوا ليه كنت هلبس فستان من عندى وخلاص
مريم : بس يابت ايه الهبل اللى بتقوليه ده احنا عندنا كام نورهان يعنى
نورهان بحب : ربنا مايحرمنى منكوا ياارب
لبست نورهان والبنات ساعدوها فى الميكب
مرام وهى بتحضنها : مبروك ياحبيبتى
نورهان بإبتسامه : الله يبارك فيكى
مريم بضحك : وسعولى اما اقرصها فى ركبتها عشان احصلها فى جمعتها
وقرصت نورهان وهى بتضحك
نورهان بضحك : كفايه يابت هريتى ركبى وانتو ياقطاقيط مش هتقرصونى انتو كمان
وكملت كلامها بخبث وهى بتبص لهايدى
: ولا ايه ياهايدى مش عاوزه تحصلينى فى جمعتى
هايدى بإبتسامه صفرا : لا شكرا ياختى
نورهان ضحكت بصوتها كله
نور بخبث : الله الله ياصحبتى بس ايه الضحك ده كله شكلك رضيتى عن زين وحبتيه ولا ايه
نورهان بخبث : لا ياختى بس مادام هو اللى مصمم على جوازنا يبقى يستحمل اللى هيحصله بقي
مريم بضحكه خبيثه : شكلك انتى اللى هتقعى ياجميل من غير ماحد يسمى عليكى
نورهان لسه هترد جرس الباب رن
حوريه والده نورهان دخلت الاوضه
: يلا يابنات بسرعه العريس والمأذون وصلوا
مرام بإرتباك : اطلعو انتو ياجماعه انا هقعد هنا
نورهان : انتى عبيطه يابت ولا ايه لا طبعا هتطلعى معايا
مرام ببكاء : هطلع ازاى بس يانورهان وانا عارفه ان ابويا الحقيقى بره واخويا كمان
نورهان وهى بتحضنها : ياحبيبتى هتتعاملى عادى ولا اكنهم موجودين الا لو طبعا حد سلم عليكى منهم
مرام وهى بتمسح دموعها : ماشي يلا بينا
وطلعوا بره وزين اول ماشاف نورهان ابتسم وغمزلها بخبث
وراحت نورهان قعدت جمبه
زين بخيث وبصوت واطى : مبروك ياعروسه كلها دقايق وتبقى مراتى
نورهان بصتله ومردتش
واتكتب الكتاب وبقت نورهان حرم زين الباشا رسمى
زين بخبث وهو بيقرب وبيبوس نورهان من دماغها : مبروك يامدام زين
نورهان بغضب وصوت واطى : واعى ياعم انت ماصدقت ولا ايه
زين ببرود : بعيش فى الدور عشان اهلك واهلى يصدقوا
نورهان : خلاص اوعى متسوقش فيها
زين بإبتسامه خبيثه : ولسه ده انا محضرلك مفجأه لوز اللوز
نورهان بسخريه : قول واشجينى انا مبقلقش غير من مفاجأتك دى
زين وهو بيقوم : هتعرفى دلوقت
قام وراح لوالد نورهان فضل يتكلم معاه وهى مش فاهمه فى ايه
عند نور واحمد
احمد وهو واقف جمبها : عقبال الغالى مايحن ويرضى عننا
نور : ايه يااحمد فى ايه ماتبعد شويه ياعم
احمد بقرف : ياعم ! ماشي ياختى المهم قوليلى انا عاوز رقم اهلك عشان اكلمهم فى موضوعنا
نور ببرود : موضوع ايه احنا مش اتكلمنا فيه الحوار ده قبل كده وخلصنا
احمد بعصبيه : انتى ايه يابت بارده مفيش احساس اعمل ايه تانى عشان ترضى هااااا قوليلى اعمل ايه تانى بس اقولك براحتك يانور اعملى اللى تعمليه
وسابها ومشي
نور بإندهاش : ايه ده اول مره احمد يتعصب عليا كده
عند نورهان وهى باصه لزين وابوها
زين رجع قعد جمبها : يااااه ابوكى تعبنى اوى عقبال ماوافق
نورهان بعدم فهم : وافق على ايه بالظبط
زين بضحك : على فرحنا ياعروسه يكون الاسبوع الجاى
نورهان بصدمه : ايه ! فرح مين ياعينيا لامؤاخذه
زين ببرود : فرحنا ياقلبي
نورهان بغضب : ابويا ازاى يوافق على المهذله دى
زين بضحك : ابوكى ده حبيبي والله اقنعته ان انا بحبك ومش قادر اعيش من غير وبما اننا كتبنا الكتاب مامفيش داعى اننا نأجل الفرح والراجل الله يكرمه وافق
نورهان بتجز على سنانها وبغضب : وحياه امك ! ماشي يازين استحمل اللى هيجرالك
زين بصلها نظره رعبتها خلتها ندمت على اللى قالته
زين : اخر مره تتكلمى معايا بالاسلوب ده انا كنت بسكتلك زمان انما دلوقتى انتى مراتى ومش زين اللى مراته تعلى صوتها عليه انتى فاهمه
نورهان بصاله بخوف
زين بغضب : انتى فااااااهمه
نورهان بخوف : ف.اا.فااااهمه
زين ببرود : يلا قومى عشان هنخرج طبعا بما اننا عرسان جداد ياعروسه يلا قومى
قامت نورهان بهدوء معاه ونزلو وهما فى العربيه
نورهان : احم احنا هنروح فين
زين : هنروح اى مكان عندك اعتراض
نورهان بضيق : لا
ووصلوا للمكان
نورهان وهى بتبص : ايه ده
زين : ايه كافيه بيطل على النيل بس فى الدور الخامس فيه مشكله
نورهان بضيق : لا
زين ببرود : يلا بينا
وركبوا الاسانسير
وهما فى الاسانسير
نورهان بضيق : لا بقي مش قادره ممكن افهم ايه لازمه كل ده ماحنا عارفين اللى فيها انت متجوزنى عشان تحمينى من العصابه افهم بقي ليه كل ده
زين ببرود : قولتلك قبل كده عشان اهلى واهلك ايه غنوه هغنينا
نورهان بعصبيه : انت ايه يااخى البرود اللى انت فيه ده ايه فريزر بيتكلم
زين عطل الاسانسير وقرب منها
نورهان بخوف وهى بترجه لورا : ايه فى ايه وقفت الاسانسير ليه
زين بيقرب وهى بترجع لحد مالزقت فى الحيطه
زين بصوت مرعب : هو انا مش قولت صوتك ميعلاش عليا
نورهان بصاله وساكته
زين :اما اكون بكلم تردى عليا مفهوووووم
نورهان بخوف بتحاول تداريه : لا مش مفهوش وبعدين انت مش كل شويه تدينى اوامر ان.
زين قطع كلامها ومسك دماغها بين ايديه وقرب منها وباسها
نورهان مبرقه وبتزقه عشان يبعد مش عارفه
زين ثبت ايديها الاتنين ورا ضهرها بايد وايده التانيه مثبته دماغها
وبعد شويه زين بعد عنها وسند جبينه على جبينها
زين وهو بياخد نفسه : ده عقاب صغير عشان عليتى صوتك عليا وصدقينى يانورهان صوتك لو عليي تانى عليا مش هيحصل كويس مفهوم
نورهان زقته وبغضب : انت قليل الادب
زين بإبتسامه خبيثه : عندى استعداد اوريكى قله الادب على اصولها ومحدش هيقدر يلومنى لانك مراتى فااحترمى نفسك ماااشي يابطتى
نورهان بغضب : ايه بطتك دى انت بتتريق عليا يازين عشان مليانه يعنى
زين بخبث وهو بيبصلها من فوق لتحت: فشر قطع لسان اللى يقول عليكى نص كلمه يابطتى كفايه عينك الخضرا دى وبعدين انتى عندك امكانيات وتضاريس ايه عنب
نورهان شهقت خجل : زين انت ايه اللى بتقوله ده ايه قله الادب دى
زين بعد ماشغل الاسانسير : ماقولتلك
بقي يابطتى دى اقل حاجه عندى فى قله الادب يلا وصلنا
واخد زين ايديها ودخلوا الكافيه وطلبوا عصير وفضلوا يتكلموا عن قضيه رامى ومشكله اختها
نورهان : زين هو انت ليه مسلمتش على مرام مش المفروض اختك
زين بحزن : صدقينى صعب عليا اللى حصل ده كله فى فتره قصيره بس هيجى وقت ان شاء الله وهكلمها
نورهان : ان شاء الله ... بقولك ايه
زين : امممم اشجينى
نورهان : انت هتطلقنى امتى
زين بصلها بصدمه وبعدين اتكلم ببرود : لما نخلص من اللى احنا فيه ده
نورهان : ايوه اللى هو امتى يعنى
زين بحزن حاول يداريه : معرفش بس انتى للدرجادى مش طيقانى يعنى وعاوزه تخلصى منى
نورهان بإرتباك : لا مش كده بس اقصد يعنى عشان تبقى حر وانا كمان
زين وهو بيشرب : اممممم معرفش امتى
يلا بينا عشان اروحك الوقت اتاخر
نورهان : يلا
وقاموا مشوا وروحها
نورهان وهى نازله من العربيه
زين بضحك : سلام ياعروسه اشوفك بعد اسبوع ان شاء الله فى فرحنا
نورهان بصوت واطى : رخم وبارد
زين وهو رافع حاجبه : بتقولى حاجه ياعروسه
نورهان بإبتسامه صفرا : لا مع السلامه ياعريس
ونزلت نورهان وطلعت بيتهم
زين وهو بيضحك : اما ربيتك يانورا مبقاش انا زين .... هتوحشينى ياقلب زين
ومشي زين
@@@@@@@@@@
فى اوضه نورهان بعد ماغيرت هدومها فضلت تفكر فى زين ياترى الايام مخبيلها ايه تانى معاه وبعدين نامت على طول
@@@@@@@@@@@@
عند هايدى كانت لسه هتنام بس لقت صوت رساله من موبايلها
فتحتها لقتها من كريم
هايدى بصدمه : نهارك اسود
اخد زين التحليل وايده بتترعش وفتحه وبص لنورهان
نورهان بضحك : ايه متقولش اخوات صح
زين وهو بيقرب منها وبيهمس فى ودنها : حضرى نفسك لكتب الكتاب بالليل ياعروسه هجيب المأذون واهلى وهجيلك الساعه ٧
نورهان بصدمه : ايه ده انت بتتكلم جد
زين بسخريه : اومال بهزر طبعا جد انا قولتلك قبل كده يوم ماتظهر نتيجه التحليل يومها هتكونى على اسمى
نورهان بغضب : لا طبعا انا مش موافقه
زين ببرود وحاطط ايده فى جيبه : مش بمزاجك ياقطه ويلا قدامى عشان تلحقى تجهزى نفسك ياعروسه
مشت نورهان مع زين وهى مصدومه وصلها زين البيت وهى نازله
زين بضحك : سلام ياعروسه هتوحشينى ياقلبي الكام ساعه دول
نورهان بعصبيه وهى نازله وبترزع باب العربيه : جتك وجع فى قلبك انسان رخم ومستفز وبارد
بعد مامشت نورهان زين فضل باصص وسرحان
زين : ماشي يانورهان اما وريتك وعدت تربيتك من جديد وهخليكى تحبينى كمان ومشى زين
@@@@@@@@@@@@@@@
عند كريم فى شركته
كريم رايح جاى فى مكتبه ومتوتر
دخل ادهم
ادهم بإستغراب : فى ايه ياكريم مالك وكنت عاوزنى ليه
كريم بتوتر وهو بيقعد قدامه : ادهم انا قررت اتجوز هايدى بس خايف ترفضنى
ادهم بضحك : جواز كده على طول طب قول خطوبه فتره تعارف مش جواز كده ده انت حامى اوى
كريم : مليش فيه انا مش عاوزه خطوبه والكلام ده انا عاوزها معايا على طول انا بحبها اوى ياادهم والغبيه مش حاسه بكده
ادهم بتفكير : طب اسمع ياسيدى عندى فكره حلوه
كريم بلهفه : قول بسرعه
ادهم : بص انت هتعمل ................
كريم بإعجاب : يابن الايه دى فكره حلوه اوى بس تفتكر هيوافقو
ادهم : جرب مش هتخسر حاجه
@@@@@@@@@@@@@@@@@
عند نور ومريم فى البنك
دخلت نور عند مريم مكتبها
نور بهزار : ايه يابنتى غريبه يعنى قاعده بتشتغلى بضمير يعنى مش زى عوايك
مريم بهدوء : اهو اى حاجه اشغل نفسي عن التفكير فى مصطفى
نور بحزن على حالها : متزعليش نفسك ياصحبتى اكيد مصطفى مكنش خير ليكى عشان كده ربنا بعده عنك
مريم بعياط : بس انا حبيته اوى يانور اوى
نور وهى بتحضنها : شششش خلاص بكره ربنا هيعوضك بواحد احسن منه مليون مره وهتقولى كنت فين من زمان ياراااجل
مريم ضحكت : ههههه عندك حق انا هستنى نصيبى يجيلى لحد عندى مش انا اللى هجرى وراه
نور : ايوه كده يلا بقي خلصي شغلك بسرعه عشان نلحق نروح كتب كتاب نورهان
مريم بصدمه : كتب كتاب مين ياختى
نور بضحك : نورهان يابت انتى طرشه
مريم بصدمه : طب ازاى
نور : ماهو نتيجه التحليل طلعت وطلعوا مش اخوات وزين قال لنورهان عشان هيكتب كتابه عليها انهارده
مريم بدهشه : ونورهان سكتت ازاى
نور بضحك : لا ماهو نورهان اعترضت بس زين كالعاده مشى كلامه عليها
مريم بضحك : والله واهو جه اليوم اللى نلاقى فيه حد بيمشي كلامه على نورهان نور بضحك : اااه والله يلا ربنا يوفقها يااارب
مريم بخبث : ياااارب وانتى كمان يانور تتجوزى اللى فى بالى
نور بحزن : لا انا خلاص هسافر .. وبعدين يلا يابت متعطليناش عشان نلحق نروحلها
وطلعت نور من مكتب مريم
مريم بحزن : ربنا يريح قلبك ياصحبتى
@@@@@@@@@@@@@@@@
عند هايدى فى مكتبها فى الشركه
هايدى بتكلم نورهان فى التليفون
هايدى بضحك : ايوه بقي يسطااا وافرحى ياعروسه انا العريس ياعروسه ياعروسه انا العريس
نورهان بغضب : بت هو انا مكلماكى تهدينى ولا تعصبينى اكتر
هايدى بضحك : ليه بس ياعروسه حد يزعل ان كتب كتابه انهارده ويزعل طب والله لو انا اللى كتب كتابي انهارده هفضل ازغرط وارقص لحد الصبح
_:طب ماتيجى يلا احنا كمان نكتب الكتاب ونعلى الجواب وتبقي حبيبتى مراتى
هايدى بصدمه : كريم ااا. اقصد بشمهندس كريم
كريم وهو واقف قدامها بخبث : ايوه كريم ياقلب كريم
هايدى بإرتباك وخجل : اا.ا.ايه اللى حضرتك بتقوله ده يابشمهندس كريم
كريم وهو بيقرب منها : ليه بس مانتى كنتى كويسه وبتقولى كريم
هايدى وهى بتبعد وقامت وقفت : احم هو حضرتك كنت جاى ليه
كريم بحنان : كنت جاى اشوف قلب كريم عامله ايه
هايدى بصدمه : هااااا
كريم بضحك : هااا ايه بس .. على العموم انا كنت جاى عشان موضوع ارتباطنا
هايدى بجديه : بشمهندس كريم اظن انت عارف رأى فى الموضوع ده
كريم بخبث وهو بيقرب منها : بصي بقي ياقلب كريم بمزاجك او غصب عنك هتبقى حرم كريم السيوفى وعن قريب اوى كمان هااا كلامى واضح جهزى نفسك بقي للخطوه دى ياقلب كريم سلااام
ومشي كريم من المكتب
هايدى قعدت على مكتبها بصدمه ومسكت التليفون لانها كانت لسه مقفلتش مع نورهان
نورهان بخبث : هااااا اقول مبروك
هايدى بدهشه : انتى سمعتى هو قال ايه
نورهان بضحك : ايوه سمعت كل حاجه ياعروسه
هايدى بعصبيه : عروسه فى عينك لا طبعا انا مش موافقه
نورهان بخبث وضحك : شكلك هتحصلينى فى جمعتى ياصحبتى هههه يلا سلام ياعروسه ومتتاخريش عليا
تكمله ال
قفلت نورهان مع هايدى وهى بتضحك لقت زين بيرن عليها
نورهان بسخريه : الو ياعريس
زين ببرود : ايه ياعروسه كنتى ويتنج مع مين
نورهان : وانت مالك
زين بغضب وصوت مرعب : لما اسألك تردى عليا فاهمه
نورهان بخوف حاولت تداريه : لا مش فاهمه ولو مقولتش عاوز ايه هقفل
زين ببرود : حسابك تقل اوى معايا يانورهان بس هانت كلها كام ساعه وتبقي مراتى وانا اللى هربيكى من اول وجديد سلام ياعروسه
قفل زين التليفون ونورهان بصت للتليفون بخوف
نورهان بخوف : ايه ده هى مالها بردت كده ليه يلاااهوى لبعد مايتجوزنى يقتلنى ...لالالالا مش للدرجادى برده زين عاقل ميعملهاش ولا ايه ... ايه ده انا بكلم نفسي انا شكلى اتجننت حسبي الله فيك يافخرى
@@@@@@@@@@@@@@
عند زين فى بيت اهله
زين ببرود : ها ياجماعه جهزتوا عشان نلحق نروح فى الميعاد
يوسف بغضب : برده هتنفذ اللى فى دماغك وتتجوز البنت دى
زين ببرود : ايوه يابابا وبعدين هو مش حضرتك كنت معترض على انها ممكن تكون اختى اهو عملنا التحاليل وطلعنا مش اخوات فى ايه بقي
يوسف بغضب لسه هيتكلم حبيبه قاطعته
حبيبه بتحاول تهدي الجو : خلاص بقي يايوسف بلاش تعكنن عليه وتبوظ فرحته وهو اللى اختار وبعدين البنت شكلها مؤدبه وهاديه خالص
زين بسخريه فى نفسه : اوى اوى ياما
زين : ايوه ياماما قوليله
يوسف : تمام انا عندى شرط
زين : اتفضل يابابا
يوسف : لما تتجوزها تجيبها وتيجوا تعيشوا معايا هنا
زين بإستغراب : ليه يابابا مانا شقتى موجوده
يوسف : هو ده اللى عندى موافق ولا لا
زين بنفاذ صبر : ماشي يابابا موافق بس يلا بينا بقي هنتأخر واحمد بقاله مده مستنينا بره يلا بقي
وسبقهم زين على بره
احمد اول ماشافه حضنه
احمد بضحك : ايه ياعريس كل ده تأخير ده انا حمضت من الواقفه ياباشا
زين بضحك : عريس بقى وبراحتى ياعم
احمد : حقك ياباشا عقبالى ياااارب
زين : الحقها يااحمد قبل ماتضيع منك
احمد بحزن : اعمل ايه ياعنى يازين مانا اتشقلبت عشان ترضى عن جوازنا وهى مش عاوزه وعاوزه تسافر
زين وهو رافع حاجبه : نعم يااخويا وفين يلا شخصيتك انت تروح تجيبها من ايديها هى واهلها وتروحوا عند المأذون وتتجوزها قال مش عاوزه قال يابنى الستات دول مينفعش تتساهل معاهم خالص
احمد بضحك : زى مانت ماعملت مع نورهان كده
زين بوعيد لنورهان : نورهان دى حكايتها حكايه ده مستحلفلها والله
احمد : انت حبيتها يازين
زين بحزن : ايوه يااحمد بس هى محبتنيش ومش عاوزانى ومش بطيقنى كمان
احمد : تبقى غبي يازين لان مفيش واحده هترضي تتجوز واحد وهى مش عاوزاه
زين بسخريه : متهيألك
احمد : لا يازين والايام هتثبتلك ان كلامى صح يلا بينا بقي ابوك وامك جايين علينا اهو
وركبوا العربيه وفى طريقهم للبيت
@@@@@@@@@@@
فى بيت نورهان
مرام داخله اوضه نورهان وهى بتزغرط
: لولولولولولوى
نورهان بعصبيه : ايه يامرام الهيصه اللى انتى عملاها دى كلها
مرام بضحك : ايه يابت يابومه انتى مش كتب كتابك ده
نورهان بلامبالاه : ماشي ياستى بس مش للدرجه الفرح اللى انتو عاملينه ده
مرام بخبث وهى بتقف قدامها : اممم يانورهان عينى فى عينك كده يعنى انتى مش مبسوطه انك هتتجوزى زين وتبقي على اسمه
نورهان بإرتباك وعينيها بتلف فى كل مكان : لا عادى يعنى يامرام
مرام بضحك : مادام عينك لفت فى كل مكان يبقى بتكدبي
نورهان وهى بتبعد عن مرام : يووووه يامرام سيبينى بقي
جرس الباب رن
نورهان بلهفه وبتجرى : دول تلاقيهم البنات جم هروح افتحلهم
مرام بإبتسامه : اهربي زى ماتهربي يانورهان كفايه عينك اللى بتلمع دى بس زين هيعرف يخليكى تعترفى بحبك ليه
دخلوا البنات الاوضه مع نورهان وسلموا علي مرام
نور وهى بتدى لنورهان فستان : يلا يابت البسي الفستان ده بسرعه عشان نلحق نعملك الميكب
نورهان وهى بتفتح تشوف الفستان : الله ده حلو اوى تعبتوا نفسكوا ليه كنت هلبس فستان من عندى وخلاص
مريم : بس يابت ايه الهبل اللى بتقوليه ده احنا عندنا كام نورهان يعنى
نورهان بحب : ربنا مايحرمنى منكوا ياارب
لبست نورهان والبنات ساعدوها فى الميكب
مرام وهى بتحضنها : مبروك ياحبيبتى
نورهان بإبتسامه : الله يبارك فيكى
مريم بضحك : وسعولى اما اقرصها فى ركبتها عشان احصلها فى جمعتها
وقرصت نورهان وهى بتضحك
نورهان بضحك : كفايه يابت هريتى ركبى وانتو ياقطاقيط مش هتقرصونى انتو كمان
وكملت كلامها بخبث وهى بتبص لهايدى
: ولا ايه ياهايدى مش عاوزه تحصلينى فى جمعتى
هايدى بإبتسامه صفرا : لا شكرا ياختى
نورهان ضحكت بصوتها كله
نور بخبث : الله الله ياصحبتى بس ايه الضحك ده كله شكلك رضيتى عن زين وحبتيه ولا ايه
نورهان بخبث : لا ياختى بس مادام هو اللى مصمم على جوازنا يبقى يستحمل اللى هيحصله بقي
مريم بضحكه خبيثه : شكلك انتى اللى هتقعى ياجميل من غير ماحد يسمى عليكى
نورهان لسه هترد جرس الباب رن
حوريه والده نورهان دخلت الاوضه
: يلا يابنات بسرعه العريس والمأذون وصلوا
مرام بإرتباك : اطلعو انتو ياجماعه انا هقعد هنا
نورهان : انتى عبيطه يابت ولا ايه لا طبعا هتطلعى معايا
مرام ببكاء : هطلع ازاى بس يانورهان وانا عارفه ان ابويا الحقيقى بره واخويا كمان
نورهان وهى بتحضنها : ياحبيبتى هتتعاملى عادى ولا اكنهم موجودين الا لو طبعا حد سلم عليكى منهم
مرام وهى بتمسح دموعها : ماشي يلا بينا
وطلعوا بره وزين اول ماشاف نورهان ابتسم وغمزلها بخبث
وراحت نورهان قعدت جمبه
زين بخيث وبصوت واطى : مبروك ياعروسه كلها دقايق وتبقى مراتى
نورهان بصتله ومردتش
واتكتب الكتاب وبقت نورهان حرم زين الباشا رسمى
زين بخبث وهو بيقرب وبيبوس نورهان من دماغها : مبروك يامدام زين
نورهان بغضب وصوت واطى : واعى ياعم انت ماصدقت ولا ايه
زين ببرود : بعيش فى الدور عشان اهلك واهلى يصدقوا
نورهان : خلاص اوعى متسوقش فيها
زين بإبتسامه خبيثه : ولسه ده انا محضرلك مفجأه لوز اللوز
نورهان بسخريه : قول واشجينى انا مبقلقش غير من مفاجأتك دى
زين وهو بيقوم : هتعرفى دلوقت
قام وراح لوالد نورهان فضل يتكلم معاه وهى مش فاهمه فى ايه
عند نور واحمد
احمد وهو واقف جمبها : عقبال الغالى مايحن ويرضى عننا
نور : ايه يااحمد فى ايه ماتبعد شويه ياعم
احمد بقرف : ياعم ! ماشي ياختى المهم قوليلى انا عاوز رقم اهلك عشان اكلمهم فى موضوعنا
نور ببرود : موضوع ايه احنا مش اتكلمنا فيه الحوار ده قبل كده وخلصنا
احمد بعصبيه : انتى ايه يابت بارده مفيش احساس اعمل ايه تانى عشان ترضى هااااا قوليلى اعمل ايه تانى بس اقولك براحتك يانور اعملى اللى تعمليه
وسابها ومشي
نور بإندهاش : ايه ده اول مره احمد يتعصب عليا كده
عند نورهان وهى باصه لزين وابوها
زين رجع قعد جمبها : يااااه ابوكى تعبنى اوى عقبال ماوافق
نورهان بعدم فهم : وافق على ايه بالظبط
زين بضحك : على فرحنا ياعروسه يكون الاسبوع الجاى
نورهان بصدمه : ايه ! فرح مين ياعينيا لامؤاخذه
زين ببرود : فرحنا ياقلبي
نورهان بغضب : ابويا ازاى يوافق على المهذله دى
زين بضحك : ابوكى ده حبيبي والله اقنعته ان انا بحبك ومش قادر اعيش من غير وبما اننا كتبنا الكتاب مامفيش داعى اننا نأجل الفرح والراجل الله يكرمه وافق
نورهان بتجز على سنانها وبغضب : وحياه امك ! ماشي يازين استحمل اللى هيجرالك
زين بصلها نظره رعبتها خلتها ندمت على اللى قالته
زين : اخر مره تتكلمى معايا بالاسلوب ده انا كنت بسكتلك زمان انما دلوقتى انتى مراتى ومش زين اللى مراته تعلى صوتها عليه انتى فاهمه
نورهان بصاله بخوف
زين بغضب : انتى فااااااهمه
نورهان بخوف : ف.اا.فااااهمه
زين ببرود : يلا قومى عشان هنخرج طبعا بما اننا عرسان جداد ياعروسه يلا قومى
قامت نورهان بهدوء معاه ونزلو وهما فى العربيه
نورهان : احم احنا هنروح فين
زين : هنروح اى مكان عندك اعتراض
نورهان بضيق : لا
ووصلوا للمكان
نورهان وهى بتبص : ايه ده
زين : ايه كافيه بيطل على النيل بس فى الدور الخامس فيه مشكله
نورهان بضيق : لا
زين ببرود : يلا بينا
وركبوا الاسانسير
وهما فى الاسانسير
نورهان بضيق : لا بقي مش قادره ممكن افهم ايه لازمه كل ده ماحنا عارفين اللى فيها انت متجوزنى عشان تحمينى من العصابه افهم بقي ليه كل ده
زين ببرود : قولتلك قبل كده عشان اهلى واهلك ايه غنوه هغنينا
نورهان بعصبيه : انت ايه يااخى البرود اللى انت فيه ده ايه فريزر بيتكلم
زين عطل الاسانسير وقرب منها
نورهان بخوف وهى بترجه لورا : ايه فى ايه وقفت الاسانسير ليه
زين بيقرب وهى بترجع لحد مالزقت فى الحيطه
زين بصوت مرعب : هو انا مش قولت صوتك ميعلاش عليا
نورهان بصاله وساكته
زين :اما اكون بكلم تردى عليا مفهوووووم
نورهان بخوف بتحاول تداريه : لا مش مفهوش وبعدين انت مش كل شويه تدينى اوامر ان.
زين قطع كلامها ومسك دماغها بين ايديه وقرب منها وباسها
نورهان مبرقه وبتزقه عشان يبعد مش عارفه
زين ثبت ايديها الاتنين ورا ضهرها بايد وايده التانيه مثبته دماغها
وبعد شويه زين بعد عنها وسند جبينه على جبينها
زين وهو بياخد نفسه : ده عقاب صغير عشان عليتى صوتك عليا وصدقينى يانورهان صوتك لو عليي تانى عليا مش هيحصل كويس مفهوم
نورهان زقته وبغضب : انت قليل الادب
زين بإبتسامه خبيثه : عندى استعداد اوريكى قله الادب على اصولها ومحدش هيقدر يلومنى لانك مراتى فااحترمى نفسك ماااشي يابطتى
نورهان بغضب : ايه بطتك دى انت بتتريق عليا يازين عشان مليانه يعنى
زين بخبث وهو بيبصلها من فوق لتحت: فشر قطع لسان اللى يقول عليكى نص كلمه يابطتى كفايه عينك الخضرا دى وبعدين انتى عندك امكانيات وتضاريس ايه عنب
نورهان شهقت خجل : زين انت ايه اللى بتقوله ده ايه قله الادب دى
زين بعد ماشغل الاسانسير : ماقولتلك
بقي يابطتى دى اقل حاجه عندى فى قله الادب يلا وصلنا
واخد زين ايديها ودخلوا الكافيه وطلبوا عصير وفضلوا يتكلموا عن قضيه رامى ومشكله اختها
نورهان : زين هو انت ليه مسلمتش على مرام مش المفروض اختك
زين بحزن : صدقينى صعب عليا اللى حصل ده كله فى فتره قصيره بس هيجى وقت ان شاء الله وهكلمها
نورهان : ان شاء الله ... بقولك ايه
زين : امممم اشجينى
نورهان : انت هتطلقنى امتى
زين بصلها بصدمه وبعدين اتكلم ببرود : لما نخلص من اللى احنا فيه ده
نورهان : ايوه اللى هو امتى يعنى
زين بحزن حاول يداريه : معرفش بس انتى للدرجادى مش طيقانى يعنى وعاوزه تخلصى منى
نورهان بإرتباك : لا مش كده بس اقصد يعنى عشان تبقى حر وانا كمان
زين وهو بيشرب : اممممم معرفش امتى
يلا بينا عشان اروحك الوقت اتاخر
نورهان : يلا
وقاموا مشوا وروحها
نورهان وهى نازله من العربيه
زين بضحك : سلام ياعروسه اشوفك بعد اسبوع ان شاء الله فى فرحنا
نورهان بصوت واطى : رخم وبارد
زين وهو رافع حاجبه : بتقولى حاجه ياعروسه
نورهان بإبتسامه صفرا : لا مع السلامه ياعريس
ونزلت نورهان وطلعت بيتهم
زين وهو بيضحك : اما ربيتك يانورا مبقاش انا زين .... هتوحشينى ياقلب زين
ومشي زين
@@@@@@@@@@
فى اوضه نورهان بعد ماغيرت هدومها فضلت تفكر فى زين ياترى الايام مخبيلها ايه تانى معاه وبعدين نامت على طول
عند هايدى كانت لسه هتنام بس لقت صوت رساله من موبايلها
فتحتها لقتها من كريم
هايدى بصدمه : نهارك اسود
الحلقة١٣من رواية مرات الظابط
بقلم/نورا عبد الرؤوف
زين بصدمة:اختييي اذاي مش فاهم
الام:اختك يا زين بس من ام تانية
زين:يعني انتي عارفة ومخبية عليا اذاي
يوسف:اقفل الموضوع دا بقا
زين:انا لازم اعرف الحكاية
مشي زين وركب العربية باقصي سرعة
عند نورهان
كانت بتسمع اغاني لمغنيها المفضل عبد الرحيم حافظ
وكانت قاعدة تغني معاه وسرهت في ذكريات لما اتعرفت علي زين اذاي
نورهان لنفسها:اي دا انتي بتفكري في الحيوان دا لية لا لا عمري ماهحبة
نورهان قامت من علي السرير وقعدت علي مكتبها ومسكت ملف القضية وفضلت تقراء في
باب الشقة فضل يخبط اووي اكنة بوليس
حورية فتحت الباب واتفاجئت
عند نور في المكتب
تلفون المكتب رن
نور:الو ايوة حضرتك تمام هاجي حالا
نور ذهبت الي مكتب المدير
المدير:اتفضلي يا نور
نور قعدت :خير حضرتك
المدير:طمنيني علي مريم الاول هي عاملة اي
نور:الحمد الله بقت احسن دلوقتي
المدير:طب الحمد الله بصي بقا الموضوع اللي عايزك في كان في واحد صحبي عندة شركة في الكويت عايز محاسبة وانا عارف انك عايزا تشتغلي برة فاكلمتة عليكي وجابلك عقد عشان تسفري
نور بفرحة:انا بجد مش عارفة اشكر حضرتك اذاي
المدير:ولا شكر ولا حاجة انتي عارفة معزتك عندي قد اي اهم حاجة هتسفري الاسبوع الجاي
نور:يااه دي مدة قليلة اوي مش هعرف هجهز حجاتي
المدير :هتعرفي يا نور ولا انتي قصدك مش هتعرفي تشبعي من اصحابك
نور بضحك:الصراحة اه
المدير:خلاص يا نور قدامك اسبوعين حلو كدا
نور:تمام يا فندم وشكرا لحضرتك مرة تانية
طلعت نور من المكتب وراحت مكتبها
مسكت تلفونها واتصلت علي مريم
نور بفرحة:الو يا مريمة عاملة اي دلوقتي
مريم:تمام يا صحبي انتي عاملة اي شكلك فرحانة
نور بفرحة:جدا جدا يا مريمة حلمي اتحقق خلاص هسافر هشتغل في الكويت
مريم:بجد مبروووك يا صحبي
نور:حبيبتيي والله كنت نفسي تكوني معايا
مريم:انا كدا مرتاحة في البنك بس والله زعلانة هتقطعي بيا
نور بزعل:خلاص بقا يصحبي متخلنيش اعيط
مريم بعياط:خلاص يا صحبتي هتمشي وتسبيني
نور:بت اقفلي متخلنيش اعيط دا انتي بومة
مريم بضحك:ماشي يا صحبتي بقولك صحيح متعرفيش نورهان عملت اي في الموضوع
نور:لا بقولك ما تيجي نروحلها
مريم:تمام هنرن علي هايدي واشوف كدا ونروحلها
نور:تمام يلا سلام
حورية فتحت الباب واتفاجئت بزين
زين بزعيق:ممكن تفهميني اذاي نورهان اختي
نورهان طلعت من الاوضة علي صوت سليم
نورهان بصدمة:اختتك اذاي
حورية:تعالي يا زين جوة هحكيلك كل حاجة
نورهان بصوت عالي:واناااا عايزا اعرف اذاي زيين اخويااا فهميني
حورية قعدت علي الاريكة :اتفضل يا زين اقعد هفهمكة كل حاجة
قعد زين ونورهان
حورية: انا كنت شغالة في الشركة عند ابوك حبني وانا الصراحة كنت بحبة جة في يوم صارحني بحبة
وكلم اهلي وانا وافقت وبعد شهرين كنا متجوزين
بس للاسف مكملناش مع بعض كنت بيتا في بيت اهلي عشان كانت امي تعبانة روحت عشان اجيب هدوم من الشقة لقيتة بيخوني
فطلبت الطلاق منة وطلقني بعد اسبوع اكتشفت اني حامل مجبتلوش سيرة غير بعد ما ولت بكام يوم امي الله يرحمها راحت قالتلة طردها من الشركة ومرداش يجي يشوف بنتة هي دي يا بني الحكاية
زين:يااااة كل دا ومخبي عني
نورهان بعياط:طب لية يا امي مقولتليش ان ابويا مش مصطفي لية
حورية بزعييق:ابووووكي مصطفي بنت يوسف مرااام اختك مش انتيي
دخلت مرام وهي مصدومة:اذاي يعني بعد السنين دي كلها ودا مش ابويا
حورية:لا ابوكي يا مرام ابوكي اللي ربة مش اللي سابك ومش راضي يشوف .
مرام فضلت تعيط ونورهان خضناها
زين طب عن اذنكم
حورية:مش هيعترف بيها ومش هيصدقك متتعبش نفسك
زين:سيبيني اجرب
نزل زين واخد عربيتة وراح الاسكندرية
نورهان:لية معرفتناش من الاول يا ماما لية مخبية عنا السنين دي كلها
حورية:ابوكم هو اللي قالي ابوكم اللي رباكم ربنا يخلي لينا هو قالي عشان الموضوع ميكنش حساس بالنسبلكم وكمان قولت هتعرفة اذاي وهتقبلو فين
مصطفي:اهي الايام هي اللي بينت
تلفون نورهان رن اخدتة ودخلت الاوضة
نورهان:الو يا مريم
مريم:عامل اي يسطا
نورهان بحزن:تمام الحمد الله
مريم:دايما ياصحبي مال صوتك
نورهان:هحكيلك بس اقفلي ونتكلم مكالمة جماعية
قفلت مريم ونورهان كلمتهم مكالمة جماعية
نور:مالك يا صحبي في اي
نورهان:حكت كل حاجة
هايدي بصدمة:يعني زيين اخوكي
نورهان:لا اخو مرام
مريم:انا بجد اتلغبط طب اذاي
نور: يا بنتي بتقولك امها كانت متجوزة ابو زيين
نورهان:انا بجد مش عارفة اعمل اي
هايدي:طب زين عمل اي
نورهان: اول ما عرف اخد عربيتة ومشة
مريم:طب يا جماعة انا عندي انا كمان خبر وحش
هايدي:اي تاني احنا ناقصين
مريم:نور يا جماعة هتسافر
نورهان:هتسافر ليية
نور:جالي فرصة شغل في الكويت
البنات بحزن:يعني هتمشي وتسبينا
نور:معلش يا بنانيت هنتكلم برده وهكون معاكو في كل حاجة
هايدي:هتسفري امتي
نور:بعد اسبوعين
نورهان:مدة قليلة اووي يا نور
نور:انا المفروض هسافر بعد أسبوع بس خليت المدير يمدها شوية
نورهان:هتوحشيني يا نور
نور:وانتي كمان يا صحبي طب يا جماعة انا هقفل دلوقتي عشان احضر شوية حاجات
البنات:تمام
وقفلة البنات
عند زين كان قاعد مع يوسف وزين حكالو كل اللي قالتة حورية
يوسف:كدااابة نورهان هي اللي اختك مش مرام انا عارف
زين:عارف اذاي وانت مردتش تشوف بنتك
يوسف:كنت مخلي حد يرقبها لغيت ما مشت من الاسكندرية وانا معرفش اي حاجة وعملتلها DNAطلعت بينتي
زين:انا بجد معتش فاهم حاجة يعني مين اللي اختيي دلوقتي
يوسف:نورهان يا زين نورهان متجزلقش هي بتقولك كدا عشان تنتقم ميني اسئلني انا انا اكتر واحد عرفها
زين:يعني تجوزني اختي عشان تنتقم منك اذاي
يوسف:ايوة دي حرباية انا هأكدلك ونعمل DNAوشوف مين اللي بيصحك عليك
زين :تمام
في اوضة نورهان تلفونها رن
نورهان:الو يا زين في حاجة
زين بهدوء:حضري نفسك الصبح عشان هعدي عليكي ونعمل تحليل DNA
نورهان برفض:اعمل لية تحليل ماعنك ماصدقت اني مش اختك الله
زين بهدوء:نورهان والله ما قادر اتكلم بالله عليكي متجيش عليا ذي الدنيا اسمعي كلامي مرة واحدة
نورهان:حاضر يا زين علي ان.
لسة هتكلم الخط قطع
زين قغل التلفون وتنهد ونام علي السرير من كتر التعب
في الصباح زين لبس واخد مفاتيح العربية ونزل
اول ما نزل شاف يوسف وبصلة بصة تحدي
وراح ركب عربيتة
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
عند هايدي في المكتب كانت قاعدة بتفكر اذاي معاملة كريم اتغيرت معاها تماما من بعد ما قالها انه معجب بيها وهي صدتة وهو متجنبها تماما
فضلت تفكر تروح تقولة طب تقولة اي طب تتأسف
وهي هتتأسف لية وفضلت تفتكر لما كانت في الساحل وهو رقص معاها ياااة كان يوم جميل ولا لما عزمها هي واصحابها كان بيبصلها ونظراتة كلها كانت هايدي فهمها كل نظرة كان معترف بحبها لي بس هي تجنبت دا كلة طب هي لية بتفكر في مش هي جاية هنا عشان شغلها ذي ما قالتلة اكيد يعني محبتهوش وكل دا تسارع في عقل هايدي لغيت ما فاقت علي صوت التلفون
هايدي:الو يا نورهان صباح الخير
نورهان:صباح النور
هايدي:اي اللي مصحيكي بدري ولا انتي في الشغل
نورهان بتوتر:انا راحة مع زين نعمل تحليل DNA
هايدي:طب لية مش خلاص عرف انك مش اختة لية لزمتة التحليل
نورهان:هو عايزا يتأكد
هايدي:تمام طب اخدي بالك من نفسك ولما تروحي ابقي كلميني
نورهان:تمام
نورهان قفلت مع هايدي وزين رن عليها
زين:انا واقف تحت البيت انزلي يلا
نورهان بنرفزة:مااشي
نورهان في سرها:هو بيؤمرني ولا اي
واخدت شنطتها ونزل
ركبت مع زين في هدوء زين مشي بأقصي سرعة لغيت ما نورهان زعقتلة:ما براحة شوية في اي احنا كدا هنموت
زين ببرود:نموت حتي نرتاح
نورهان استغربت اووي وبصتلة وقالت في سرها:انا حاسة بيك يا زين حاسة بانار اللي جواك
وبعد دقائق وصلة
دخلة للدكتور ورحب جدا بزين عشان يعرفة وعملة التحليل
زين:نقدر نستلمة امتي يا دكتور
الدكتور:والله يا زين باشا انت عارف الحاجات دي بتاخد وقت بس حضرتك عايزة بسرعة يعني ممكن يومين
زين:تمام اووي بس لو لقيت لعب في التحليل انت عارف هعمل اي
الدكتور :عيب عليك يا زين باشا
زين:تمام بس انا حزرتك
واخد نورهان ومشي
ركبة العربية
نورهان عايزا تعرف قصد زين اي بكلمة لو لقيت لعب في التحليل
نورهان مكسوفة تسئلة ليكسفها بس شجعت نفسها وكلمتة
نورهان:احم كنت عايزا اقولك حاجة
زين:عارف قصدي ان ممكن يوسف يرشي ويغير في التحليل
نورهان اتصدمت اذاي عرف
زين بصلها:علي فكرة انا مش عيل انا ظابط ومش اي ظابط انا افهمها وهي طايرة
نورهان:هو انا قولت انك عبيط او عيل
زين:مش هتبطلي طوله لسان بقا علي العموم نتكلم في الجد بقا يوم نتيجة التحليل هيكون نفس اليوم كتب كتبنا
نورهان بصدمة:نعم يا دلع عادي سمعني تاني
زين بكبرياء:والله انا بقول الكلمة مرة واحدة بس مفهوم
نورهان:لا مش مفهوم
زين:تمام انا بقا هربيكي يا نورهان من اول وجديد
نورهان:تربيني اذاي شا يفني اي قدامك
زين:وصلنا يلا اتفضلي
نورهان بصتلة بقرف ونزلت ورزعت الباب جامد
طلعت نورهان شقتها واتفاجئت بصحابها
نورهان :حبايب مامي والله كنت لسه هكلمكم
مريم:بصي بقا احنا جايين نخدك عشان هنطلع اسكندرية عشان البت الغلبانة دي (شاورت علي نور) فضلها أسبوع وتسافر فا عايزين نفرفشها
نورهان:اشطا يسطا يلا نروح وانا كمان زهقانة
نزلة البنات وركبة عربية نور
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
عند احمد كان في مكتبة سرحان في نور
واذاي يعترفلها بحبة وهي مش بترد علية
دخل علية زين خلا يطنتر من مكانة
احمد بخضة:الله يخربيتك خدتني اي مافيش باب تخبط علية
زين: لا واي اللي مخليك سرحان هي ولا حاجة تانية
احمد:هي في غيرها اكيد هي
زين:هي هتسافر بعد أسبوع يعني لازم تتصرف
احمد بصدمة:هتسافر مين قالك
زين:عرفت وخلاص بص هي كمان ساعتين هتوصل هي واصحابها حنا تعالي نروحلهم واتكلم معاها
احمد:تمام بس عرفت اذاي اكيد نورهان اللي قالتلك
زين:ضحك
احمد:ييقا هي
بعد ساعتين وصلة البنات الاسكندرية وراحة في الكافية اللي عند البحر
وفضلة يفتكره الذكريات لما كانه هنا اول مرة
وفضلة يتكلمة ويضحكة
لغيت ما جة زين واحمد
زين:احم حمد الله علي السلامة
نورهان بصدمة:زيين اي اللي جابك هنا
زين:انتي اي اللي جابك هنا انا جاي اقف علي البحر شوية
احمد::يعني انتي مش عارفة ان زين جاي اذاي وانتي اللي قايلالة
نورهان: انا مقولتش حاجة والله
زيين:خلاص اسكت يا احمد نورهان ممكن نتكلم شوية
نورهان بتفكر:تمام
احمد بص لنور اللي متجهلا
احمد:،نور ممكن بس اخد من وقت حبة
نور:لا
احمد: عايز بس اقولك حاجة مهمة والله ما هاخد من وقتك حاجة
نور:تمام
عند زين ونورهان كانه واقفين عند البحر
زين:نورا لو طلعنا اخوات هتعملي اي
نورهان ببرود:اولا اسمي المحامية نورهان وثانيا مش هعمل حاجة هفرح اني مش هتجوز واحد ذيك
زين بصلها بحزن:للدرجادي مش بطقيني
نورهان :ايوة يا زين مش بطيقك عايزا حاجة تاني
زين: لا مش عايز واتمني اننا منكونش اخوات عشان هنكون اعداء
وسابها ومشي
عند نور واحمد
احمد:انا عرفت من زين انك هتسافري
نور:ايوة هسافر كمان كام يوم
احمد:طب وانا
نور:انت اي يا احمد
احمد:بحبك يانور
نور بتوتر:بتحبني
احمد:يعني مش عارفة
نور:الصراحة عارفة بس كنت عايزا اسمعها منك
احمد:يعني هتقعدي مش هتسافري
نور: مش هعرف يا احمد انا شغلي اهم حاجة في حياتي انتي ممكن تشوف واحدة احسن مني بكتير
عن اذنك
نور جاية تمشي وقفها احمد
احمد:بس انا مش شايف احسن منك انا شايفك مافيش غيرك
نور:بجد مش هينفع يا احمد
ومشت راحت للبنات
نور:بقولكم اي ما تيجو نروح انا بجد اتخنقت
نورهان:وانا كمان يلا
ركبة العربية ومشي
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
عند كريم كان قاعد مع ادهم صاحبة
كريم: مراتك عاملة اي رجعتها ولا لسه
ادهم:الحمد الله يااااة انت لسه فاكر دا احنا قضينا الهاني مول من الاول وجديد وغمز بعينة
كريم:ربنا يخليكم لبعض يارب
ادهم:وانت يا كركر حوريتك عاملة اي معاك
كريم: حوريتي متجنبها بس قلبي مش قادر عايز اروح اتكلم معاها
ادهم:طب ما تروح تتقدملها من غير ما تعرف
كريم:مش هينفع يا ادهم لازم اتأكد من حبها
ادهم: ربنا يقدم اللي في الخير واحضر فرحك قريب
كريم: يااارب
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
عدي اليومين وابطالنا مستين النتيجة
نورهان وزين راحة المعمل
زين للدكتور: خير يا دكتور النتيجة طلعت
الدكتور: ايوة يا زين باشا اتفضل
اخد زين التحليل وايدو بتترعش فتح التحليل
وبص لنورهااان
اخد زين التحليل وايده بتترعش وفتحه وبص لنورهان
نورهان بضحك : ايه متقولش اخوات صح
زين وهو بيقرب منها وبيهمس فى ودنها : حضرى نفسك لكتب الكتاب بالليل ياعروسه هجيب المأذون واهلى وهجيلك الساعه ٧
نورهان بصدمه : ايه ده انت بتتكلم جد
زين بسخريه : اومال بهزر طبعا جد انا قولتلك قبل كده يوم ماتظهر نتيجه التحليل يومها هتكونى على اسمى
نورهان بغضب : لا طبعا انا مش موافقه
زين ببرود وحاطط ايده فى جيبه : مش بمزاجك ياقطه ويلا قدامى عشان تلحقى تجهزى نفسك ياعروسه
مشت نورهان مع زين وهى مصدومه وصلها زين البيت وهى نازله
زين بضحك : سلام ياعروسه هتوحشينى ياقلبي الكام ساعه دول
نورهان بعصبيه وهى نازله وبترزع باب العربيه : جتك وجع فى قلبك انسان رخم ومستفز وبارد
بعد مامشت نورهان زين فضل باصص وسرحان
زين : ماشي يانورهان اما وريتك وعدت تربيتك من جديد وهخليكى تحبينى كمان ومشى زين
@@@@@@@@@@@@@@@
عند كريم فى شركته
كريم رايح جاى فى مكتبه ومتوتر
دخل ادهم
ادهم بإستغراب : فى ايه ياكريم مالك وكنت عاوزنى ليه
كريم بتوتر وهو بيقعد قدامه : ادهم انا قررت اتجوز هايدى بس خايف ترفضنى
ادهم بضحك : جواز كده على طول طب قول خطوبه فتره تعارف مش جواز كده ده انت حامى اوى
كريم : مليش فيه انا مش عاوزه خطوبه والكلام ده انا عاوزها معايا على طول انا بحبها اوى ياادهم والغبيه مش حاسه بكده
ادهم بتفكير : طب اسمع ياسيدى عندى فكره حلوه
كريم بلهفه : قول بسرعه
ادهم : بص انت هتعمل ................
كريم بإعجاب : يابن الايه دى فكره حلوه اوى بس تفتكر هيوافقو
ادهم : جرب مش هتخسر حاجه
@@@@@@@@@@@@@@@@@
عند نور ومريم فى البنك
دخلت نور عند مريم مكتبها
نور بهزار : ايه يابنتى غريبه يعنى قاعده بتشتغلى بضمير يعنى مش زى عوايك
مريم بهدوء : اهو اى حاجه اشغل نفسي عن التفكير فى مصطفى
نور بحزن على حالها : متزعليش نفسك ياصحبتى اكيد مصطفى مكنش خير ليكى عشان كده ربنا بعده عنك
مريم بعياط : بس انا حبيته اوى يانور اوى
نور وهى بتحضنها : شششش خلاص بكره ربنا هيعوضك بواحد احسن منه مليون مره وهتقولى كنت فين من زمان ياراااجل
مريم ضحكت : ههههه عندك حق انا هستنى نصيبى يجيلى لحد عندى مش انا اللى هجرى وراه
نور : ايوه كده يلا بقي خلصي شغلك بسرعه عشان نلحق نروح كتب كتاب نورهان
مريم بصدمه : كتب كتاب مين ياختى
نور بضحك : نورهان يابت انتى طرشه
مريم بصدمه : طب ازاى
نور : ماهو نتيجه التحليل طلعت وطلعوا مش اخوات وزين قال لنورهان عشان هيكتب كتابه عليها انهارده
مريم بدهشه : ونورهان سكتت ازاى
نور بضحك : لا ماهو نورهان اعترضت بس زين كالعاده مشى كلامه عليها
مريم بضحك : والله واهو جه اليوم اللى نلاقى فيه حد بيمشي كلامه على نورهان نور بضحك : اااه والله يلا ربنا يوفقها يااارب
مريم بخبث : ياااارب وانتى كمان يانور تتجوزى اللى فى بالى
نور بحزن : لا انا خلاص هسافر .. وبعدين يلا يابت متعطليناش عشان نلحق نروحلها
وطلعت نور من مكتب مريم
مريم بحزن : ربنا يريح قلبك ياصحبتى
@@@@@@@@@@@@@@@@
عند هايدى فى مكتبها فى الشركه
هايدى بتكلم نورهان فى التليفون
هايدى بضحك : ايوه بقي يسطااا وافرحى ياعروسه انا العريس ياعروسه ياعروسه انا العريس
نورهان بغضب : بت هو انا مكلماكى تهدينى ولا تعصبينى اكتر
هايدى بضحك : ليه بس ياعروسه حد يزعل ان كتب كتابه انهارده ويزعل طب والله لو انا اللى كتب كتابي انهارده هفضل ازغرط وارقص لحد الصبح
_:طب ماتيجى يلا احنا كمان نكتب الكتاب ونعلى الجواب وتبقي حبيبتى مراتى
هايدى بصدمه : كريم ااا. اقصد بشمهندس كريم
كريم وهو واقف قدامها بخبث : ايوه كريم ياقلب كريم
هايدى بإرتباك وخجل : اا.ا.ايه اللى حضرتك بتقوله ده يابشمهندس كريم
كريم وهو بيقرب منها : ليه بس مانتى كنتى كويسه وبتقولى كريم
هايدى وهى بتبعد وقامت وقفت : احم هو حضرتك كنت جاى ليه
كريم بحنان : كنت جاى اشوف قلب كريم عامله ايه
هايدى بصدمه : هااااا
كريم بضحك : هااا ايه بس .. على العموم انا كنت جاى عشان موضوع ارتباطنا
هايدى بجديه : بشمهندس كريم اظن انت عارف رأى فى الموضوع ده
كريم بخبث وهو بيقرب منها : بصي بقي ياقلب كريم بمزاجك او غصب عنك هتبقى حرم كريم السيوفى وعن قريب اوى كمان هااا كلامى واضح جهزى نفسك بقي للخطوه دى ياقلب كريم سلااام
ومشي كريم من المكتب
هايدى قعدت على مكتبها بصدمه ومسكت التليفون لانها كانت لسه مقفلتش مع نورهان
نورهان بخبث : هااااا اقول مبروك
هايدى بدهشه : انتى سمعتى هو قال ايه
نورهان بضحك : ايوه سمعت كل حاجه ياعروسه
هايدى بعصبيه : عروسه فى عينك لا طبعا انا مش موافقه
نورهان بخبث وضحك : شكلك هتحصلينى فى جمعتى ياصحبتى هههه يلا سلام ياعروسه ومتتاخريش عليا
تكمله ال
قفلت نورهان مع هايدى وهى بتضحك لقت زين بيرن عليها
نورهان بسخريه : الو ياعريس
زين ببرود : ايه ياعروسه كنتى ويتنج مع مين
نورهان : وانت مالك
زين بغضب وصوت مرعب : لما اسألك تردى عليا فاهمه
نورهان بخوف حاولت تداريه : لا مش فاهمه ولو مقولتش عاوز ايه هقفل
زين ببرود : حسابك تقل اوى معايا يانورهان بس هانت كلها كام ساعه وتبقي مراتى وانا اللى هربيكى من اول وجديد سلام ياعروسه
قفل زين التليفون ونورهان بصت للتليفون بخوف
نورهان بخوف : ايه ده هى مالها بردت كده ليه يلاااهوى لبعد مايتجوزنى يقتلنى ...لالالالا مش للدرجادى برده زين عاقل ميعملهاش ولا ايه ... ايه ده انا بكلم نفسي انا شكلى اتجننت حسبي الله فيك يافخرى
@@@@@@@@@@@@@@
عند زين فى بيت اهله
زين ببرود : ها ياجماعه جهزتوا عشان نلحق نروح فى الميعاد
يوسف بغضب : برده هتنفذ اللى فى دماغك وتتجوز البنت دى
زين ببرود : ايوه يابابا وبعدين هو مش حضرتك كنت معترض على انها ممكن تكون اختى اهو عملنا التحاليل وطلعنا مش اخوات فى ايه بقي
يوسف بغضب لسه هيتكلم حبيبه قاطعته
حبيبه بتحاول تهدي الجو : خلاص بقي يايوسف بلاش تعكنن عليه وتبوظ فرحته وهو اللى اختار وبعدين البنت شكلها مؤدبه وهاديه خالص
زين بسخريه فى نفسه : اوى اوى ياما
زين : ايوه ياماما قوليله
يوسف : تمام انا عندى شرط
زين : اتفضل يابابا
يوسف : لما تتجوزها تجيبها وتيجوا تعيشوا معايا هنا
زين بإستغراب : ليه يابابا مانا شقتى موجوده
يوسف : هو ده اللى عندى موافق ولا لا
زين بنفاذ صبر : ماشي يابابا موافق بس يلا بينا بقي هنتأخر واحمد بقاله مده مستنينا بره يلا بقي
وسبقهم زين على بره
احمد اول ماشافه حضنه
احمد بضحك : ايه ياعريس كل ده تأخير ده انا حمضت من الواقفه ياباشا
زين بضحك : عريس بقى وبراحتى ياعم
احمد : حقك ياباشا عقبالى ياااارب
زين : الحقها يااحمد قبل ماتضيع منك
احمد بحزن : اعمل ايه ياعنى يازين مانا اتشقلبت عشان ترضى عن جوازنا وهى مش عاوزه وعاوزه تسافر
زين وهو رافع حاجبه : نعم يااخويا وفين يلا شخصيتك انت تروح تجيبها من ايديها هى واهلها وتروحوا عند المأذون وتتجوزها قال مش عاوزه قال يابنى الستات دول مينفعش تتساهل معاهم خالص
احمد بضحك : زى مانت ماعملت مع نورهان كده
زين بوعيد لنورهان : نورهان دى حكايتها حكايه ده مستحلفلها والله
احمد : انت حبيتها يازين
زين بحزن : ايوه يااحمد بس هى محبتنيش ومش عاوزانى ومش بطيقنى كمان
احمد : تبقى غبي يازين لان مفيش واحده هترضي تتجوز واحد وهى مش عاوزاه
زين بسخريه : متهيألك
احمد : لا يازين والايام هتثبتلك ان كلامى صح يلا بينا بقي ابوك وامك جايين علينا اهو
وركبوا العربيه وفى طريقهم للبيت
@@@@@@@@@@@
فى بيت نورهان
مرام داخله اوضه نورهان وهى بتزغرط
: لولولولولولوى
نورهان بعصبيه : ايه يامرام الهيصه اللى انتى عملاها دى كلها
مرام بضحك : ايه يابت يابومه انتى مش كتب كتابك ده
نورهان بلامبالاه : ماشي ياستى بس مش للدرجه الفرح اللى انتو عاملينه ده
مرام بخبث وهى بتقف قدامها : اممم يانورهان عينى فى عينك كده يعنى انتى مش مبسوطه انك هتتجوزى زين وتبقي على اسمه
نورهان بإرتباك وعينيها بتلف فى كل مكان : لا عادى يعنى يامرام
مرام بضحك : مادام عينك لفت فى كل مكان يبقى بتكدبي
نورهان وهى بتبعد عن مرام : يووووه يامرام سيبينى بقي
جرس الباب رن
نورهان بلهفه وبتجرى : دول تلاقيهم البنات جم هروح افتحلهم
مرام بإبتسامه : اهربي زى ماتهربي يانورهان كفايه عينك اللى بتلمع دى بس زين هيعرف يخليكى تعترفى بحبك ليه
دخلوا البنات الاوضه مع نورهان وسلموا علي مرام
نور وهى بتدى لنورهان فستان : يلا يابت البسي الفستان ده بسرعه عشان نلحق نعملك الميكب
نورهان وهى بتفتح تشوف الفستان : الله ده حلو اوى تعبتوا نفسكوا ليه كنت هلبس فستان من عندى وخلاص
مريم : بس يابت ايه الهبل اللى بتقوليه ده احنا عندنا كام نورهان يعنى
نورهان بحب : ربنا مايحرمنى منكوا ياارب
لبست نورهان والبنات ساعدوها فى الميكب
مرام وهى بتحضنها : مبروك ياحبيبتى
نورهان بإبتسامه : الله يبارك فيكى
مريم بضحك : وسعولى اما اقرصها فى ركبتها عشان احصلها فى جمعتها
وقرصت نورهان وهى بتضحك
نورهان بضحك : كفايه يابت هريتى ركبى وانتو ياقطاقيط مش هتقرصونى انتو كمان
وكملت كلامها بخبث وهى بتبص لهايدى
: ولا ايه ياهايدى مش عاوزه تحصلينى فى جمعتى
هايدى بإبتسامه صفرا : لا شكرا ياختى
نورهان ضحكت بصوتها كله
نور بخبث : الله الله ياصحبتى بس ايه الضحك ده كله شكلك رضيتى عن زين وحبتيه ولا ايه
نورهان بخبث : لا ياختى بس مادام هو اللى مصمم على جوازنا يبقى يستحمل اللى هيحصله بقي
مريم بضحكه خبيثه : شكلك انتى اللى هتقعى ياجميل من غير ماحد يسمى عليكى
نورهان لسه هترد جرس الباب رن
حوريه والده نورهان دخلت الاوضه
: يلا يابنات بسرعه العريس والمأذون وصلوا
مرام بإرتباك : اطلعو انتو ياجماعه انا هقعد هنا
نورهان : انتى عبيطه يابت ولا ايه لا طبعا هتطلعى معايا
مرام ببكاء : هطلع ازاى بس يانورهان وانا عارفه ان ابويا الحقيقى بره واخويا كمان
نورهان وهى بتحضنها : ياحبيبتى هتتعاملى عادى ولا اكنهم موجودين الا لو طبعا حد سلم عليكى منهم
مرام وهى بتمسح دموعها : ماشي يلا بينا
وطلعوا بره وزين اول ماشاف نورهان ابتسم وغمزلها بخبث
وراحت نورهان قعدت جمبه
زين بخيث وبصوت واطى : مبروك ياعروسه كلها دقايق وتبقى مراتى
نورهان بصتله ومردتش
واتكتب الكتاب وبقت نورهان حرم زين الباشا رسمى
زين بخبث وهو بيقرب وبيبوس نورهان من دماغها : مبروك يامدام زين
نورهان بغضب وصوت واطى : واعى ياعم انت ماصدقت ولا ايه
زين ببرود : بعيش فى الدور عشان اهلك واهلى يصدقوا
نورهان : خلاص اوعى متسوقش فيها
زين بإبتسامه خبيثه : ولسه ده انا محضرلك مفجأه لوز اللوز
نورهان بسخريه : قول واشجينى انا مبقلقش غير من مفاجأتك دى
زين وهو بيقوم : هتعرفى دلوقت
قام وراح لوالد نورهان فضل يتكلم معاه وهى مش فاهمه فى ايه
عند نور واحمد
احمد وهو واقف جمبها : عقبال الغالى مايحن ويرضى عننا
نور : ايه يااحمد فى ايه ماتبعد شويه ياعم
احمد بقرف : ياعم ! ماشي ياختى المهم قوليلى انا عاوز رقم اهلك عشان اكلمهم فى موضوعنا
نور ببرود : موضوع ايه احنا مش اتكلمنا فيه الحوار ده قبل كده وخلصنا
احمد بعصبيه : انتى ايه يابت بارده مفيش احساس اعمل ايه تانى عشان ترضى هااااا قوليلى اعمل ايه تانى بس اقولك براحتك يانور اعملى اللى تعمليه
وسابها ومشي
نور بإندهاش : ايه ده اول مره احمد يتعصب عليا كده
عند نورهان وهى باصه لزين وابوها
زين رجع قعد جمبها : يااااه ابوكى تعبنى اوى عقبال ماوافق
نورهان بعدم فهم : وافق على ايه بالظبط
زين بضحك : على فرحنا ياعروسه يكون الاسبوع الجاى
نورهان بصدمه : ايه ! فرح مين ياعينيا لامؤاخذه
زين ببرود : فرحنا ياقلبي
نورهان بغضب : ابويا ازاى يوافق على المهذله دى
زين بضحك : ابوكى ده حبيبي والله اقنعته ان انا بحبك ومش قادر اعيش من غير وبما اننا كتبنا الكتاب مامفيش داعى اننا نأجل الفرح والراجل الله يكرمه وافق
نورهان بتجز على سنانها وبغضب : وحياه امك ! ماشي يازين استحمل اللى هيجرالك
زين بصلها نظره رعبتها خلتها ندمت على اللى قالته
زين : اخر مره تتكلمى معايا بالاسلوب ده انا كنت بسكتلك زمان انما دلوقتى انتى مراتى ومش زين اللى مراته تعلى صوتها عليه انتى فاهمه
نورهان بصاله بخوف
زين بغضب : انتى فااااااهمه
نورهان بخوف : ف.اا.فااااهمه
زين ببرود : يلا قومى عشان هنخرج طبعا بما اننا عرسان جداد ياعروسه يلا قومى
قامت نورهان بهدوء معاه ونزلو وهما فى العربيه
نورهان : احم احنا هنروح فين
زين : هنروح اى مكان عندك اعتراض
نورهان بضيق : لا
ووصلوا للمكان
نورهان وهى بتبص : ايه ده
زين : ايه كافيه بيطل على النيل بس فى الدور الخامس فيه مشكله
نورهان بضيق : لا
زين ببرود : يلا بينا
وركبوا الاسانسير
وهما فى الاسانسير
نورهان بضيق : لا بقي مش قادره ممكن افهم ايه لازمه كل ده ماحنا عارفين اللى فيها انت متجوزنى عشان تحمينى من العصابه افهم بقي ليه كل ده
زين ببرود : قولتلك قبل كده عشان اهلى واهلك ايه غنوه هغنينا
نورهان بعصبيه : انت ايه يااخى البرود اللى انت فيه ده ايه فريزر بيتكلم
زين عطل الاسانسير وقرب منها
نورهان بخوف وهى بترجه لورا : ايه فى ايه وقفت الاسانسير ليه
زين بيقرب وهى بترجع لحد مالزقت فى الحيطه
زين بصوت مرعب : هو انا مش قولت صوتك ميعلاش عليا
نورهان بصاله وساكته
زين :اما اكون بكلم تردى عليا مفهوووووم
نورهان بخوف بتحاول تداريه : لا مش مفهوش وبعدين انت مش كل شويه تدينى اوامر ان.
زين قطع كلامها ومسك دماغها بين ايديه وقرب منها وباسها
نورهان مبرقه وبتزقه عشان يبعد مش عارفه
زين ثبت ايديها الاتنين ورا ضهرها بايد وايده التانيه مثبته دماغها
وبعد شويه زين بعد عنها وسند جبينه على جبينها
زين وهو بياخد نفسه : ده عقاب صغير عشان عليتى صوتك عليا وصدقينى يانورهان صوتك لو عليي تانى عليا مش هيحصل كويس مفهوم
نورهان زقته وبغضب : انت قليل الادب
زين بإبتسامه خبيثه : عندى استعداد اوريكى قله الادب على اصولها ومحدش هيقدر يلومنى لانك مراتى فااحترمى نفسك ماااشي يابطتى
نورهان بغضب : ايه بطتك دى انت بتتريق عليا يازين عشان مليانه يعنى
زين بخبث وهو بيبصلها من فوق لتحت: فشر قطع لسان اللى يقول عليكى نص كلمه يابطتى كفايه عينك الخضرا دى وبعدين انتى عندك امكانيات وتضاريس ايه عنب
نورهان شهقت خجل : زين انت ايه اللى بتقوله ده ايه قله الادب دى
زين بعد ماشغل الاسانسير : ماقولتلك
بقي يابطتى دى اقل حاجه عندى فى قله الادب يلا وصلنا
واخد زين ايديها ودخلوا الكافيه وطلبوا عصير وفضلوا يتكلموا عن قضيه رامى ومشكله اختها
نورهان : زين هو انت ليه مسلمتش على مرام مش المفروض اختك
زين بحزن : صدقينى صعب عليا اللى حصل ده كله فى فتره قصيره بس هيجى وقت ان شاء الله وهكلمها
نورهان : ان شاء الله ... بقولك ايه
زين : امممم اشجينى
نورهان : انت هتطلقنى امتى
زين بصلها بصدمه وبعدين اتكلم ببرود : لما نخلص من اللى احنا فيه ده
نورهان : ايوه اللى هو امتى يعنى
زين بحزن حاول يداريه : معرفش بس انتى للدرجادى مش طيقانى يعنى وعاوزه تخلصى منى
نورهان بإرتباك : لا مش كده بس اقصد يعنى عشان تبقى حر وانا كمان
زين وهو بيشرب : اممممم معرفش امتى
يلا بينا عشان اروحك الوقت اتاخر
نورهان : يلا
وقاموا مشوا وروحها
نورهان وهى نازله من العربيه
زين بضحك : سلام ياعروسه اشوفك بعد اسبوع ان شاء الله فى فرحنا
نورهان بصوت واطى : رخم وبارد
زين وهو رافع حاجبه : بتقولى حاجه ياعروسه
نورهان بإبتسامه صفرا : لا مع السلامه ياعريس
ونزلت نورهان وطلعت بيتهم
زين وهو بيضحك : اما ربيتك يانورا مبقاش انا زين .... هتوحشينى ياقلب زين
ومشي زين
@@@@@@@@@@
فى اوضه نورهان بعد ماغيرت هدومها فضلت تفكر فى زين ياترى الايام مخبيلها ايه تانى معاه وبعدين نامت على طول
@@@@@@@@@@@@
عند هايدى كانت لسه هتنام بس لقت صوت رساله من موبايلها
فتحتها لقتها من كريم
هايدى بصدمه : نهارك اسود
اخد زين التحليل وايده بتترعش وفتحه وبص لنورهان
نورهان بضحك : ايه متقولش اخوات صح
زين وهو بيقرب منها وبيهمس فى ودنها : حضرى نفسك لكتب الكتاب بالليل ياعروسه هجيب المأذون واهلى وهجيلك الساعه ٧
نورهان بصدمه : ايه ده انت بتتكلم جد
زين بسخريه : اومال بهزر طبعا جد انا قولتلك قبل كده يوم ماتظهر نتيجه التحليل يومها هتكونى على اسمى
نورهان بغضب : لا طبعا انا مش موافقه
زين ببرود وحاطط ايده فى جيبه : مش بمزاجك ياقطه ويلا قدامى عشان تلحقى تجهزى نفسك ياعروسه
مشت نورهان مع زين وهى مصدومه وصلها زين البيت وهى نازله
زين بضحك : سلام ياعروسه هتوحشينى ياقلبي الكام ساعه دول
نورهان بعصبيه وهى نازله وبترزع باب العربيه : جتك وجع فى قلبك انسان رخم ومستفز وبارد
بعد مامشت نورهان زين فضل باصص وسرحان
زين : ماشي يانورهان اما وريتك وعدت تربيتك من جديد وهخليكى تحبينى كمان ومشى زين
@@@@@@@@@@@@@@@
عند كريم فى شركته
كريم رايح جاى فى مكتبه ومتوتر
دخل ادهم
ادهم بإستغراب : فى ايه ياكريم مالك وكنت عاوزنى ليه
كريم بتوتر وهو بيقعد قدامه : ادهم انا قررت اتجوز هايدى بس خايف ترفضنى
ادهم بضحك : جواز كده على طول طب قول خطوبه فتره تعارف مش جواز كده ده انت حامى اوى
كريم : مليش فيه انا مش عاوزه خطوبه والكلام ده انا عاوزها معايا على طول انا بحبها اوى ياادهم والغبيه مش حاسه بكده
ادهم بتفكير : طب اسمع ياسيدى عندى فكره حلوه
كريم بلهفه : قول بسرعه
ادهم : بص انت هتعمل ................
كريم بإعجاب : يابن الايه دى فكره حلوه اوى بس تفتكر هيوافقو
ادهم : جرب مش هتخسر حاجه
@@@@@@@@@@@@@@@@@
عند نور ومريم فى البنك
دخلت نور عند مريم مكتبها
نور بهزار : ايه يابنتى غريبه يعنى قاعده بتشتغلى بضمير يعنى مش زى عوايك
مريم بهدوء : اهو اى حاجه اشغل نفسي عن التفكير فى مصطفى
نور بحزن على حالها : متزعليش نفسك ياصحبتى اكيد مصطفى مكنش خير ليكى عشان كده ربنا بعده عنك
مريم بعياط : بس انا حبيته اوى يانور اوى
نور وهى بتحضنها : شششش خلاص بكره ربنا هيعوضك بواحد احسن منه مليون مره وهتقولى كنت فين من زمان ياراااجل
مريم ضحكت : ههههه عندك حق انا هستنى نصيبى يجيلى لحد عندى مش انا اللى هجرى وراه
نور : ايوه كده يلا بقي خلصي شغلك بسرعه عشان نلحق نروح كتب كتاب نورهان
مريم بصدمه : كتب كتاب مين ياختى
نور بضحك : نورهان يابت انتى طرشه
مريم بصدمه : طب ازاى
نور : ماهو نتيجه التحليل طلعت وطلعوا مش اخوات وزين قال لنورهان عشان هيكتب كتابه عليها انهارده
مريم بدهشه : ونورهان سكتت ازاى
نور بضحك : لا ماهو نورهان اعترضت بس زين كالعاده مشى كلامه عليها
مريم بضحك : والله واهو جه اليوم اللى نلاقى فيه حد بيمشي كلامه على نورهان نور بضحك : اااه والله يلا ربنا يوفقها يااارب
مريم بخبث : ياااارب وانتى كمان يانور تتجوزى اللى فى بالى
نور بحزن : لا انا خلاص هسافر .. وبعدين يلا يابت متعطليناش عشان نلحق نروحلها
وطلعت نور من مكتب مريم
مريم بحزن : ربنا يريح قلبك ياصحبتى
@@@@@@@@@@@@@@@@
عند هايدى فى مكتبها فى الشركه
هايدى بتكلم نورهان فى التليفون
هايدى بضحك : ايوه بقي يسطااا وافرحى ياعروسه انا العريس ياعروسه ياعروسه انا العريس
نورهان بغضب : بت هو انا مكلماكى تهدينى ولا تعصبينى اكتر
هايدى بضحك : ليه بس ياعروسه حد يزعل ان كتب كتابه انهارده ويزعل طب والله لو انا اللى كتب كتابي انهارده هفضل ازغرط وارقص لحد الصبح
_:طب ماتيجى يلا احنا كمان نكتب الكتاب ونعلى الجواب وتبقي حبيبتى مراتى
هايدى بصدمه : كريم ااا. اقصد بشمهندس كريم
كريم وهو واقف قدامها بخبث : ايوه كريم ياقلب كريم
هايدى بإرتباك وخجل : اا.ا.ايه اللى حضرتك بتقوله ده يابشمهندس كريم
كريم وهو بيقرب منها : ليه بس مانتى كنتى كويسه وبتقولى كريم
هايدى وهى بتبعد وقامت وقفت : احم هو حضرتك كنت جاى ليه
كريم بحنان : كنت جاى اشوف قلب كريم عامله ايه
هايدى بصدمه : هااااا
كريم بضحك : هااا ايه بس .. على العموم انا كنت جاى عشان موضوع ارتباطنا
هايدى بجديه : بشمهندس كريم اظن انت عارف رأى فى الموضوع ده
كريم بخبث وهو بيقرب منها : بصي بقي ياقلب كريم بمزاجك او غصب عنك هتبقى حرم كريم السيوفى وعن قريب اوى كمان هااا كلامى واضح جهزى نفسك بقي للخطوه دى ياقلب كريم سلااام
ومشي كريم من المكتب
هايدى قعدت على مكتبها بصدمه ومسكت التليفون لانها كانت لسه مقفلتش مع نورهان
نورهان بخبث : هااااا اقول مبروك
هايدى بدهشه : انتى سمعتى هو قال ايه
نورهان بضحك : ايوه سمعت كل حاجه ياعروسه
هايدى بعصبيه : عروسه فى عينك لا طبعا انا مش موافقه
نورهان بخبث وضحك : شكلك هتحصلينى فى جمعتى ياصحبتى هههه يلا سلام ياعروسه ومتتاخريش عليا
تكمله ال
قفلت نورهان مع هايدى وهى بتضحك لقت زين بيرن عليها
نورهان بسخريه : الو ياعريس
زين ببرود : ايه ياعروسه كنتى ويتنج مع مين
نورهان : وانت مالك
زين بغضب وصوت مرعب : لما اسألك تردى عليا فاهمه
نورهان بخوف حاولت تداريه : لا مش فاهمه ولو مقولتش عاوز ايه هقفل
زين ببرود : حسابك تقل اوى معايا يانورهان بس هانت كلها كام ساعه وتبقي مراتى وانا اللى هربيكى من اول وجديد سلام ياعروسه
قفل زين التليفون ونورهان بصت للتليفون بخوف
نورهان بخوف : ايه ده هى مالها بردت كده ليه يلاااهوى لبعد مايتجوزنى يقتلنى ...لالالالا مش للدرجادى برده زين عاقل ميعملهاش ولا ايه ... ايه ده انا بكلم نفسي انا شكلى اتجننت حسبي الله فيك يافخرى
@@@@@@@@@@@@@@
عند زين فى بيت اهله
زين ببرود : ها ياجماعه جهزتوا عشان نلحق نروح فى الميعاد
يوسف بغضب : برده هتنفذ اللى فى دماغك وتتجوز البنت دى
زين ببرود : ايوه يابابا وبعدين هو مش حضرتك كنت معترض على انها ممكن تكون اختى اهو عملنا التحاليل وطلعنا مش اخوات فى ايه بقي
يوسف بغضب لسه هيتكلم حبيبه قاطعته
حبيبه بتحاول تهدي الجو : خلاص بقي يايوسف بلاش تعكنن عليه وتبوظ فرحته وهو اللى اختار وبعدين البنت شكلها مؤدبه وهاديه خالص
زين بسخريه فى نفسه : اوى اوى ياما
زين : ايوه ياماما قوليله
يوسف : تمام انا عندى شرط
زين : اتفضل يابابا
يوسف : لما تتجوزها تجيبها وتيجوا تعيشوا معايا هنا
زين بإستغراب : ليه يابابا مانا شقتى موجوده
يوسف : هو ده اللى عندى موافق ولا لا
زين بنفاذ صبر : ماشي يابابا موافق بس يلا بينا بقي هنتأخر واحمد بقاله مده مستنينا بره يلا بقي
وسبقهم زين على بره
احمد اول ماشافه حضنه
احمد بضحك : ايه ياعريس كل ده تأخير ده انا حمضت من الواقفه ياباشا
زين بضحك : عريس بقى وبراحتى ياعم
احمد : حقك ياباشا عقبالى ياااارب
زين : الحقها يااحمد قبل ماتضيع منك
احمد بحزن : اعمل ايه ياعنى يازين مانا اتشقلبت عشان ترضى عن جوازنا وهى مش عاوزه وعاوزه تسافر
زين وهو رافع حاجبه : نعم يااخويا وفين يلا شخصيتك انت تروح تجيبها من ايديها هى واهلها وتروحوا عند المأذون وتتجوزها قال مش عاوزه قال يابنى الستات دول مينفعش تتساهل معاهم خالص
احمد بضحك : زى مانت ماعملت مع نورهان كده
زين بوعيد لنورهان : نورهان دى حكايتها حكايه ده مستحلفلها والله
احمد : انت حبيتها يازين
زين بحزن : ايوه يااحمد بس هى محبتنيش ومش عاوزانى ومش بطيقنى كمان
احمد : تبقى غبي يازين لان مفيش واحده هترضي تتجوز واحد وهى مش عاوزاه
زين بسخريه : متهيألك
احمد : لا يازين والايام هتثبتلك ان كلامى صح يلا بينا بقي ابوك وامك جايين علينا اهو
وركبوا العربيه وفى طريقهم للبيت
@@@@@@@@@@@
فى بيت نورهان
مرام داخله اوضه نورهان وهى بتزغرط
: لولولولولولوى
نورهان بعصبيه : ايه يامرام الهيصه اللى انتى عملاها دى كلها
مرام بضحك : ايه يابت يابومه انتى مش كتب كتابك ده
نورهان بلامبالاه : ماشي ياستى بس مش للدرجه الفرح اللى انتو عاملينه ده
مرام بخبث وهى بتقف قدامها : اممم يانورهان عينى فى عينك كده يعنى انتى مش مبسوطه انك هتتجوزى زين وتبقي على اسمه
نورهان بإرتباك وعينيها بتلف فى كل مكان : لا عادى يعنى يامرام
مرام بضحك : مادام عينك لفت فى كل مكان يبقى بتكدبي
نورهان وهى بتبعد عن مرام : يووووه يامرام سيبينى بقي
جرس الباب رن
نورهان بلهفه وبتجرى : دول تلاقيهم البنات جم هروح افتحلهم
مرام بإبتسامه : اهربي زى ماتهربي يانورهان كفايه عينك اللى بتلمع دى بس زين هيعرف يخليكى تعترفى بحبك ليه
دخلوا البنات الاوضه مع نورهان وسلموا علي مرام
نور وهى بتدى لنورهان فستان : يلا يابت البسي الفستان ده بسرعه عشان نلحق نعملك الميكب
نورهان وهى بتفتح تشوف الفستان : الله ده حلو اوى تعبتوا نفسكوا ليه كنت هلبس فستان من عندى وخلاص
مريم : بس يابت ايه الهبل اللى بتقوليه ده احنا عندنا كام نورهان يعنى
نورهان بحب : ربنا مايحرمنى منكوا ياارب
لبست نورهان والبنات ساعدوها فى الميكب
مرام وهى بتحضنها : مبروك ياحبيبتى
نورهان بإبتسامه : الله يبارك فيكى
مريم بضحك : وسعولى اما اقرصها فى ركبتها عشان احصلها فى جمعتها
وقرصت نورهان وهى بتضحك
نورهان بضحك : كفايه يابت هريتى ركبى وانتو ياقطاقيط مش هتقرصونى انتو كمان
وكملت كلامها بخبث وهى بتبص لهايدى
: ولا ايه ياهايدى مش عاوزه تحصلينى فى جمعتى
هايدى بإبتسامه صفرا : لا شكرا ياختى
نورهان ضحكت بصوتها كله
نور بخبث : الله الله ياصحبتى بس ايه الضحك ده كله شكلك رضيتى عن زين وحبتيه ولا ايه
نورهان بخبث : لا ياختى بس مادام هو اللى مصمم على جوازنا يبقى يستحمل اللى هيحصله بقي
مريم بضحكه خبيثه : شكلك انتى اللى هتقعى ياجميل من غير ماحد يسمى عليكى
نورهان لسه هترد جرس الباب رن
حوريه والده نورهان دخلت الاوضه
: يلا يابنات بسرعه العريس والمأذون وصلوا
مرام بإرتباك : اطلعو انتو ياجماعه انا هقعد هنا
نورهان : انتى عبيطه يابت ولا ايه لا طبعا هتطلعى معايا
مرام ببكاء : هطلع ازاى بس يانورهان وانا عارفه ان ابويا الحقيقى بره واخويا كمان
نورهان وهى بتحضنها : ياحبيبتى هتتعاملى عادى ولا اكنهم موجودين الا لو طبعا حد سلم عليكى منهم
مرام وهى بتمسح دموعها : ماشي يلا بينا
وطلعوا بره وزين اول ماشاف نورهان ابتسم وغمزلها بخبث
وراحت نورهان قعدت جمبه
زين بخيث وبصوت واطى : مبروك ياعروسه كلها دقايق وتبقى مراتى
نورهان بصتله ومردتش
واتكتب الكتاب وبقت نورهان حرم زين الباشا رسمى
زين بخبث وهو بيقرب وبيبوس نورهان من دماغها : مبروك يامدام زين
نورهان بغضب وصوت واطى : واعى ياعم انت ماصدقت ولا ايه
زين ببرود : بعيش فى الدور عشان اهلك واهلى يصدقوا
نورهان : خلاص اوعى متسوقش فيها
زين بإبتسامه خبيثه : ولسه ده انا محضرلك مفجأه لوز اللوز
نورهان بسخريه : قول واشجينى انا مبقلقش غير من مفاجأتك دى
زين وهو بيقوم : هتعرفى دلوقت
قام وراح لوالد نورهان فضل يتكلم معاه وهى مش فاهمه فى ايه
عند نور واحمد
احمد وهو واقف جمبها : عقبال الغالى مايحن ويرضى عننا
نور : ايه يااحمد فى ايه ماتبعد شويه ياعم
احمد بقرف : ياعم ! ماشي ياختى المهم قوليلى انا عاوز رقم اهلك عشان اكلمهم فى موضوعنا
نور ببرود : موضوع ايه احنا مش اتكلمنا فيه الحوار ده قبل كده وخلصنا
احمد بعصبيه : انتى ايه يابت بارده مفيش احساس اعمل ايه تانى عشان ترضى هااااا قوليلى اعمل ايه تانى بس اقولك براحتك يانور اعملى اللى تعمليه
وسابها ومشي
نور بإندهاش : ايه ده اول مره احمد يتعصب عليا كده
عند نورهان وهى باصه لزين وابوها
زين رجع قعد جمبها : يااااه ابوكى تعبنى اوى عقبال ماوافق
نورهان بعدم فهم : وافق على ايه بالظبط
زين بضحك : على فرحنا ياعروسه يكون الاسبوع الجاى
نورهان بصدمه : ايه ! فرح مين ياعينيا لامؤاخذه
زين ببرود : فرحنا ياقلبي
نورهان بغضب : ابويا ازاى يوافق على المهذله دى
زين بضحك : ابوكى ده حبيبي والله اقنعته ان انا بحبك ومش قادر اعيش من غير وبما اننا كتبنا الكتاب مامفيش داعى اننا نأجل الفرح والراجل الله يكرمه وافق
نورهان بتجز على سنانها وبغضب : وحياه امك ! ماشي يازين استحمل اللى هيجرالك
زين بصلها نظره رعبتها خلتها ندمت على اللى قالته
زين : اخر مره تتكلمى معايا بالاسلوب ده انا كنت بسكتلك زمان انما دلوقتى انتى مراتى ومش زين اللى مراته تعلى صوتها عليه انتى فاهمه
نورهان بصاله بخوف
زين بغضب : انتى فااااااهمه
نورهان بخوف : ف.اا.فااااهمه
زين ببرود : يلا قومى عشان هنخرج طبعا بما اننا عرسان جداد ياعروسه يلا قومى
قامت نورهان بهدوء معاه ونزلو وهما فى العربيه
نورهان : احم احنا هنروح فين
زين : هنروح اى مكان عندك اعتراض
نورهان بضيق : لا
ووصلوا للمكان
نورهان وهى بتبص : ايه ده
زين : ايه كافيه بيطل على النيل بس فى الدور الخامس فيه مشكله
نورهان بضيق : لا
زين ببرود : يلا بينا
وركبوا الاسانسير
وهما فى الاسانسير
نورهان بضيق : لا بقي مش قادره ممكن افهم ايه لازمه كل ده ماحنا عارفين اللى فيها انت متجوزنى عشان تحمينى من العصابه افهم بقي ليه كل ده
زين ببرود : قولتلك قبل كده عشان اهلى واهلك ايه غنوه هغنينا
نورهان بعصبيه : انت ايه يااخى البرود اللى انت فيه ده ايه فريزر بيتكلم
زين عطل الاسانسير وقرب منها
نورهان بخوف وهى بترجه لورا : ايه فى ايه وقفت الاسانسير ليه
زين بيقرب وهى بترجع لحد مالزقت فى الحيطه
زين بصوت مرعب : هو انا مش قولت صوتك ميعلاش عليا
نورهان بصاله وساكته
زين :اما اكون بكلم تردى عليا مفهوووووم
نورهان بخوف بتحاول تداريه : لا مش مفهوش وبعدين انت مش كل شويه تدينى اوامر ان.
زين قطع كلامها ومسك دماغها بين ايديه وقرب منها وباسها
نورهان مبرقه وبتزقه عشان يبعد مش عارفه
زين ثبت ايديها الاتنين ورا ضهرها بايد وايده التانيه مثبته دماغها
وبعد شويه زين بعد عنها وسند جبينه على جبينها
زين وهو بياخد نفسه : ده عقاب صغير عشان عليتى صوتك عليا وصدقينى يانورهان صوتك لو عليي تانى عليا مش هيحصل كويس مفهوم
نورهان زقته وبغضب : انت قليل الادب
زين بإبتسامه خبيثه : عندى استعداد اوريكى قله الادب على اصولها ومحدش هيقدر يلومنى لانك مراتى فااحترمى نفسك ماااشي يابطتى
نورهان بغضب : ايه بطتك دى انت بتتريق عليا يازين عشان مليانه يعنى
زين بخبث وهو بيبصلها من فوق لتحت: فشر قطع لسان اللى يقول عليكى نص كلمه يابطتى كفايه عينك الخضرا دى وبعدين انتى عندك امكانيات وتضاريس ايه عنب
نورهان شهقت خجل : زين انت ايه اللى بتقوله ده ايه قله الادب دى
زين بعد ماشغل الاسانسير : ماقولتلك
بقي يابطتى دى اقل حاجه عندى فى قله الادب يلا وصلنا
واخد زين ايديها ودخلوا الكافيه وطلبوا عصير وفضلوا يتكلموا عن قضيه رامى ومشكله اختها
نورهان : زين هو انت ليه مسلمتش على مرام مش المفروض اختك
زين بحزن : صدقينى صعب عليا اللى حصل ده كله فى فتره قصيره بس هيجى وقت ان شاء الله وهكلمها
نورهان : ان شاء الله ... بقولك ايه
زين : امممم اشجينى
نورهان : انت هتطلقنى امتى
زين بصلها بصدمه وبعدين اتكلم ببرود : لما نخلص من اللى احنا فيه ده
نورهان : ايوه اللى هو امتى يعنى
زين بحزن حاول يداريه : معرفش بس انتى للدرجادى مش طيقانى يعنى وعاوزه تخلصى منى
نورهان بإرتباك : لا مش كده بس اقصد يعنى عشان تبقى حر وانا كمان
زين وهو بيشرب : اممممم معرفش امتى
يلا بينا عشان اروحك الوقت اتاخر
نورهان : يلا
وقاموا مشوا وروحها
نورهان وهى نازله من العربيه
زين بضحك : سلام ياعروسه اشوفك بعد اسبوع ان شاء الله فى فرحنا
نورهان بصوت واطى : رخم وبارد
زين وهو رافع حاجبه : بتقولى حاجه ياعروسه
نورهان بإبتسامه صفرا : لا مع السلامه ياعريس
ونزلت نورهان وطلعت بيتهم
زين وهو بيضحك : اما ربيتك يانورا مبقاش انا زين .... هتوحشينى ياقلب زين
ومشي زين
@@@@@@@@@@
فى اوضه نورهان بعد ماغيرت هدومها فضلت تفكر فى زين ياترى الايام مخبيلها ايه تانى معاه وبعدين نامت على طول
عند هايدى كانت لسه هتنام بس لقت صوت رساله من موبايلها
فتحتها لقتها من كريم
هايدى بصدمه : نهارك اسود